Patra. Papierwerk.

2 Mei 2014. Vrydag.

Archie is op 'n besigheidsbesoek na die doeane. Ek loop te stadig na sy smaak, dus ek word agterweë gelaat. Onthou, my knieë is mos moer toe.

So sit ek langbeen-alleen op die dek. Eet my pomelo en lemoen, in blokkies gesny, vir ontbyt. My vriendin, Riana, se Walkman speel in my ore en ek luister na my skoonsus, Ansu, se Tol en Tol musiek. (Ek wonder nog altyd oor die naam).

Langbeen-alleen

Ek proe die bitter-soet smaak van die pomelo op my tong en dit herinner my aan die lewe. Die son skyn op my vel. Gus waai nie, hy streel my wang net liggies, vriendelik.

Die musiek in my ore voer my na ver, vreemde plekke. Lig my op, hoër en hoër. Toe besef ek in ekstase en verwondering, ek is in ver, vreemde
plekke, weggevoer deur my kaptein-man, Archie! My oë word nat oor die wonder van die lewe. Ek stem saam met Archie: "Life is good!"

Dis stil op die kaai en in my hart. Die mense is elders. Die bote wieg ritmies saam met die musiek, liggies heen en weer en weer en weer...

Archie kom terug toe die oggend in middag verander, met goeie nuus. Na ure se gesukkel en 'n amperse boete van €1 000.00 en 'n betaling van €30, is Maja weer wettig in Griekse waters. Ons het die seilpermit. So, ons voornemende besoekers van Suid-Afrika, kan ontspan - julle kan kom saamseil!

Archie is op sy volgende missie - hy moet toestemming by die hawepolisie kry om verder te seil, die seilpermit laat stempel en 'n bemanningslys indien. Die son skyn, maar hy kom bewolk terug. Ons versekering is onvoldoende, hulle stempel NIE!

Nou moet hy vir Linda in Kroasië (waar hy die versekering uitgeneem het) bel, en sy sê hulle kan dit eers Maandag regmaak. Ons sal nie voor Maandag begin seil nie. Vir hom is dit baie erg, want hy jeuk om te begin seil. Ek bly nog alte lekker in Patra.

Archie sê: "Life is one big slog!" en hy bars my bubble!

Patra. Lentedag

1 Mei 2014. Donderdag.

"May day, May day, dit is Maja en dis lentedag!" En die son skyn en bring Benito aan boord met sirkel sonskynblomme. Met 'n breë glimlag wens hy ons 'n "happy first of May day" toe. Die blomme beland op Archie, die blommekind, se kop en dit lyk goed.

Blommekind

Jag agter breekwater

Ek sit my tweede hoed op en ons sit af dorp toe. Ons gaan vandag die besienswaardighede in Patra besien. Die strate is propvol mense wat
die heerlike, sonnige eerste Mei geniet.

Ons stap na die St Nicholas trappe. Dis die trappe wat jou na die Middeleeuse kasteel neem. Ons klim en klim en kom bo.

St Nicolas trappe

Dis hoog en ons kyk neer op die dorp en verder lê die see.

Uitsig oor Patra

Ons stap na 'n koepelkerk sonder naam. Dis agter slot en grendel.

Gesluit

Koepelkerk

Dartel-dartel drentel ons verder na die kasteel. Die hek is met 'n moerse groot slot gesluit, alhoewel die kennisgewingbord sê dat dit op publieke vakansiedae van 08:30 tot 15:00 oop is. Geen kasteel vandag vir ons nie. Alles is toe hier in Griekeland.

Kasteel

Ons het geen haas nie en stap tussen die wonings terug. Daar is mooi malvas vir my ma.

Malvas vir my ma (Kyk die simpel hoed)

Dis middagete-tyd en die Griekse mammas kook. En dit ruik lekker! Ons was reeds dors en toe word ons honger. Terug in die dorp kry ons 'n eetplekkie en bestel souvlaki en wit wyn. Dis yskoud en heerlik. Ons sit suip terwyl ons vir die kos wag. Die lente klim in almal se gesigte en hul breek oop tot 'n gelukkige glimlag. Ons geniet Patra.

Ons sit suip

Terug by Maja oorval die lomerigheid my en ek knip 'n uiltjie. Uitgerus na die slapie, begin ek kook. Ons eet vanaand spagetti met gate. As kind
het ons spagetti slangetjies genoem. Hierdie goed is dan seker luislange.

Luislange

Wat 'n lekker dag!

Patra. Doldag doeane.

30 April 2014. Woensdag.

Na 'n heerlike lang nagrus, voel ons piekfyn. Ons werfskaf in en om Maja. Daarna moet ons Port doeane toe gaan om ons seilpermit te kry. Ons stap na die doeanekantoor. Die amptenaar verwys ons na die "New Port". Dis ver soontoe en ons neem 'n taxi. Archie kom by 'n amptenaar wat glad nie kan Engels praat nie. Albei beduie vir die vale. Later help 'n "tolk", maar hulle kan nie hond haar-af maak nie.

 'n Blonde Griekse vrou kom toe tot almal se redding. (Drie hoera's vir die blondies!). Na baie gepraat en verduidelikings, verstaan almal. Die doeanekantoor waarheen ons moet gaan, is op 'n ander plek en maak drie-uur toe (dis nou 02:55) en is ook nie môre oop nie, want dis Werkersdag. Ons kan eers Vrydag ons saak aan hulle verduidelik en miskien, hopelik 'n seilpermit kry. Ons is blykbaar nou wettige immigrante met 'n onwettige seiljag.

Ons loop die 5 km terug en wil Internet koop by Vodafone Shop, maar hulle het vroeg toegemaak, want dis mos môre vakansiedag. Maak eers weer Vrydag oop.

Patra vanaf Maja

Benito, die man wat vir Maja opgepas het, wag ons in. Hy en Archie praat oor Maja.  Ek gee vir hom 'n klein pakkie biltong uit Suid-Afrika. Hy is so in sy skik daarmee en vergoed ons later die middag dubbel en dwars met 'n groot bottel heuning, vars uit sy eie byekorwe. Toe is ek in my skik, hoor!

Benito Garcia en ek

Reg om dorp toe te gaan. Let op die simpel hoed

Archie het vreeslik ge-oe en ge-aa omdat ek vier hoede, al die pad van Suid-Afrika af saamgebring het. Hy dink ek is bietjie simpel. "Who needs four hats!?" Ek natuurlik!

Maja lyk nog goed na 'n lang winter

Ons sal eers Saterdag, as ons hopelik die permit het, begin seil.

Patra. Seesiek.

29 April 2014. Dinsdag

Sewe maande in Suid-Afrika het verbygesnel. Archie het homself besig gehou, hoofsaaklik met die omskakeling van die blog tot boek. Ek het weer gaan skool hou en hartstogtelik lief geraak vir my spesiale klas by Sonlandpark.

Toe skielik was dit tyd om te groet. Ons het omtrent afgeskeid, saam met vriende, saam met vriendinne, saam met familie, waar ons die boek bekendgestel het.
Jammer, al die eksemplare van die eerste uitgawe is reeds uitverkoop (die volle agt van hulle).

Bekendstelling van die boek

Die familie groet. (My ma en pa sit langs my)

Na tien ure se vlieg na Parys en drie ure se vlieg na Griekeland en nog drie ure se busrit na Patra,was ons weer voor Maja se deur. Sak en pak!

Die wind waai en dis koud. Dit skommel en wieg op Maja. Ons lywe is moeg en koppe draai van die heen en weer en op en af gekantel van Maja en toe word ons... seesiek.

Ek het op die bus al effe naar gevoel, nadat ons al die Whispers (wat my ma saamgestuur het vir my verjaarsdag, wat eers in Julie is), opgeëet het. Ek het skelmpies 'n seesiekpil gedrink. Ek dog die seesiek is my verbeelding en verswyg dit, want nie een van ons het die vorige seisoen eers amper seesiek geword nie. Ek voel soos hond en sê vir Archie ek gaan 'n  bietjie lê, want ek is moeg. Hy woel en werskaf en sê toe skielik hy voel vreeslik sleg en hy dink hy is seesiek! Ek besef toe ek kan maar met die waarheid uitkom - ek ook!

Toe gaan ons dorp toe vir voorrade én om van Maja af te kom. Miskien het sy  gewieg van vreugde om ons weer te sien! Na ons terugkoms, was die seesiek gelukkig weg. Ons was poot-uit en het gaan slaap.

2014 Seisoen Begin

2014 Seisoen Begin

Let wel. Jy kan nou die blog makliker volg deur jou e-posadres in die toepaslike blokkie regs van die blog in te vul. Sodoende sal jy 'n e-pos kry sodra daar 'n nuwe blog gepubliseer word.

Totsiens. Laaste dag.

3 Oktober 2013. Donderdag.

Ses maande, drie seisoene.

Sewe lande - Frankryk, Kroasië, Montenegro, Albanië, Griekeland, Italië en Slovenië.

Vliegtuig, trein, bus, motor, veerboot, voete en natuurlik 1758 seemyl met Maja.

Die koue weer is besig om ons in te haal en ons moet vlug voordat die Europese herfs ons warm seilersharte verkil. Dis tyd om huis toe te gaan.

Die tyd het letterlik gevlieg. Eers Frankryk. En toe die seil. Van daardie eerste nag op Pivorac, waar ek nie gedink het ek oorleef die nag nie, wat nog te sê vyf maande van seil, tot nou.

Daar het baie water in die see geloop. My woorde is op, my gemoed is vol. Wat 'n wavrag vol ondervindings, ervarings en herinneringe.

Ek, die Seilende Sigeuner en my kaptein, Archie, groet tot 1 Mei 2014, wanneer ons die tweede seisoen van seil gaan aandurf.

Totsiens

Wie weet wat alles voorlê ...

Published with Blogger-droid v2.0.10

Dag 158, 159. Ljubljana

2 Oktober 2013. Woensdag.

Ek sit vir oulaas op die balkon en hoop die wolke lig, sodat ek die hoë berge van Slovenië, rondom Bled kan sien. Maar tevergeefs, die wolkkombers is te dik. Ek sal eendag hierheen moet terugkom as die weer beter is. Hier is nog so baie om te sien en doen.

Ons klim die bus en daar trek ons na Ljubljana. Ons gaan tuis in Hostel Tresor, 'n jeughostel, wat eers 'n bank was. Ons pak ons goed in die kamer en gaan dadelik strate toe, terwyl die weer dit toelaat. 

Strate toe!

Ons loop heuwel-op kasteel toe. Dié kasteel is 'n argitektoniese mengelmoes. Die mure kom uit die 16de eeu. Die kapel dateer uit die laat 15de eeu. Dan is daar nog 'n 1970 konkreet-kafee en 'n 19de eeuse wagtoring. Iets uit elke eeu!

Ljubljana Kasteel bo-op die heuwel

Ljubljana Kasteel

Oudorp vanaf kasteel

3 Oktober 2013. Donderdag.

My pa verjaar vandag, 84 jaar oud! Baie geluk Pa.

Dis 'n mooi dorp hierdie, 'n soort van klein Parys. Dis net die weer wat winter word. Net na ontbyt is ons uit om die res van die oudorp te verken. Ons kyk na al die mooi, ou geboue. Die salmpienk kerk van St Francis domineer die hoofplein van die dorp.

Hoofplein met Trippel Brug en Kerk van St Francis

Union Hotel

 Bewaker van die Draakbrug

Universiteit van Ljubljana

Geboue langs die Ljubljanarivier

Kongresni Plein met Kerk van die Heilige Drie-eenheid

Trippelbrug

Studie van hoeke

Die koue klou aan ons wange, maar ons kyk ons kyk vir oulaas, want môre gaan ons huis toe.

Published with Blogger-droid v2.0.10

Beeldskone Bled. Dag 156, 157

30 September 2013. Maandag.

Dit reën nog steeds. Dit is koud. Bled word weggesteek deur die wolke, die mis, die reën. Dis 'n sameswering deur al die jaloerse natuurelemente om die toeriste te verhoed om in die skoonheid van Bled te baai.

Vila Gorenka

Bled word 'n spookdorp. Geen sterfling is op straat nie. Dis net so nou en dan dat iemand dapper uitglip na die supermark om 'n noodsaaklikheid te koop. En dan maak jy seker jy is gepanser teen die kou. Archie lê rooi-neus in die bed. Die weer dwing hom om in die bed te bly en dis in elk geval die lekkerste plek om te wees. Ons lees boek en ek kyk na my kasteel. Dit lyk na 'n storieboektoneel. Die kasteel, hoog op teen die krans, met die misvingers wat wil gryp en die wolke wat inrol.

Dit reën die hele dag.

1 Oktober 2013. Dinsdag.

Wil jy nou meer! 'n Stukkie sonskyn!

Almal kruip uit hul gate uit en die dorp wemel van mense. Daar is roeibote op die meer oppad na die eilandjie. Die stappers stap, die drawwers draf en die ander sit suip en eet in gesellige restaurante.

Kerk van St Martin

Ons stap op na die kasteel. Die uitsig is mooi. Die son kruip soms agter die wolke uit en gooi sy strale met 'n warm gloed op die landskap. 

Eiland vanaf Kasteel

Ons stap in die woud en ek beleef die geur van blare, van nat en mos. Ons draai terug en stap langs die meer na die Park Hotel, waar ons tradisionele kremna rezina eet, 'n soort vlaskyf-roomkoek ding. Ryk en lekker.

In die woud

"Swan Lake"

Vroegherfs

Die middag stap ons in 'n ander rigting heuwel op, deur natuurlike woude. Stap bly my eerste liefde. Die paddastoele (sampioene) het oral opgeskiet na die reën. Toe ek 'n kind was, het ek vas geglo dat kabouters onder paddastoele bly. Ek dink ek was reg!

Kabouterhuis

Nog 'n kabouterhuis

Kasteel gesien van woud

Ons is net voor donker weer terug in die dorp en soek dadelik 'n knus en warm plek om iets te eet. Dit begin weer liggies te reën.

Stap terug

Wat 'n lekker dag.

Published with Blogger-droid v2.0.10