Till en Andree.

So kom die Kapenaars, Till en Andree, by Maja aan en in ’n oogwink verlaat hulle ons weer. Waarheen het die seil dae so vinnig heen verdwyn?

Till.

Till

Till en Archie ken mekaar al donkiejare en het ’n baie nou band. Till is altyd gereed met ’n storie wat hy in Engels en Afrikaans kan vertel, met ’n vreeslike Oostenrykse aksent. Hy het ’n aansteeklike lag. Sy vermoë om inligting wat hy gelees het, te onthou, is fenomenaal. Hy het ’n fotografiese brein, ’n besondere intelligente man. Till en Andree het ook ’n hoendersop gemaak wat op enige duur restaurant ’n ding of twee sal wys.

Die plek waarvan hy die meeste gehou het, was Karaloz, waar ons geanker het. Daar het hy vir Archie gehelp met die intrek van die landtoue. Daar was net een ander jag (met ’n man en ’n Oosterse vrou aan boord) in die baai en die isolasie was vir hom heerlik. Hy het ook hier in die skoon water geswem.

Karaloz Baai

Die beste ondervinding was die boottoer vanaf  Ücagiz. Hulle het saam met die visserman-kaptein na Tersane se gesonke stad en Kale Köy se kasteel en onderwater stad gaan kyk. Till het nie besef dat in die geweste sulke ou beskawings was nie.

Boottoer na Kale Köy

Andree

Andree

 

Andree het ’n vreeslike mooi stem. Sy kan nogal baie praat, maar met so ’n mooi stem, gee ons glad nie om nie. Sy kan ook baie lekker lag. Sy sê dat ek ook so ’n lelike lag soos sy het. Dit borrel so uit die maag en ontplof dan hard as dit uit die mond kom. Ons het ’n hele paar keer geskaterlag dat die berge antwoord gee..

Sy het die koue drankies na ’n vasmaak geskink. Sy kry vreeslik maklik koud en soek dan die knusheid van Maja se saloon op.

Andree het die swem op Gökkaya baie geniet. Sy het ook die afgesonderdheid van ons anker op Karaloz gehou. Die interessante dorpies met hul ruïnes het haar bekoor.

Phaselis ruïnes

Gökkaya Baai

Sy het ons goeie geselskap geniet en Archie se goeie organisasie waardeer. En sy het heerlik aan boord geëet.

Dankie dat julle vir ons op Maja kom kuier het. Ons hoop julle het dit baie geniet!

Kalkan.

8 Mei 2017. Maandag.

Kaş tot Kalkan

Ons staan vroeg op, want Till en Andree moet klaar inpak. Hulle laai al hulle bagasie in die trollie en daar trek hulle. Ons wag vir die taxi net buite die marina se hek. Die geel gevaartetjie kom, laai hulle en hul bagasie op en weg is hulle. Nou is ons weer alleen leen leen.

Vroegoggend Kaş

Sak en pak

Koebaai julle

Ons was vir Maja, kry alles reg en vertrek na Kalkan, 14 myl. Ons wil daar in ’n baai gaan anker. Die wind kom van die suid-ooste af en die baai waar ons wil anker, is nie beskut teen die wind nie. Ons gaan dus vir die eerste keer na Kalkan se hawe. Die klein, oorvol hawe is bekend vir gekruisde ankers. Vandag het ons geen keuse nie en ons vaar die hawe binne. Die hawemeester wys vir ons ’n plekkie aan en  Archie  tru soos ’n pro in die spasie en ek gooi die anker. Die man help met die toue en vas is ons in Kalkan.

Kalkan hawetjie

Kalkan is verwoes in ’n aardbewing en die regering het besluit om nie die ou huise te herstel nie, maar nuwe huise hoër teen die heuwel te bou. In 1980 het ryk sakemanne die meeste van die verwoeste huise opgekoop en dit gerestoureer. Hulle het ook ’n klein hawe gebou en vandag is Kalkan ’n vooruitstrewende klein dorpie met hotelle, interessante winkels en restaurante. Hier is ook omtrent 300 Britte wat permanente inwoners is.

Kleurvolle trappe

Straattoneel

Blommie!

Ons geniet dit om in die dorpie rond te dwaal en is baie bly dat die wind ons hierheen gewaai het. Terug by Maja begin die sports. Die Russe wil vasmeer, maar dis chaos. Eers trek hulle amper die groot boot se anker los en daarna kos dit ’n hele klomp van die Russe aan boord om af te stoot. Almal staan op die jagte en kyk. Of om soms liewers jou oë toe te maak om nie te sien nie! Na ’n lang gesukkel en met baie hulp is hulle vas.

Die Russe keer

Langs ons kom Engelse in. Hul jag is soos ’n steeks donkie en wil nie tru nie. Dan ry hulle vorentoe en probeer weer. Gelukkig waai die wind hulle weg van ons af. Na ’n lang gesukkel, is hulle darem ook vas en veilig. Dis ’n klomp mans aan boord en ruik al die geurige boontjiebredie-reuke wat uit Maja kom. Hulle sê net vir Archie hoe gelukkig hy is om ’n vrou te hê wat vir hom kook. Ek stem saam! Nodeloos om te sê, ons het heerlik aan die kos gesmul en het vroeg gaan inkruip, want môre moet ons douvoordag  wikkel. 

Ons het ’n lang dag van 42 myl wat wag. Ons doen die berugte Sewe Kape en dit kan nogal rof raak. Ons verwag sterk winde van agter af en groot see. My hart mis een slag. En ons hoop nie ons anker is gekruis met iemand anders s’n nie …