26 Julie 2014. Saterdag.
 |
| Kos tot Bodrum |
Ek is traag om Griekeland te verlaat. Dit voel soos my tweede huis. Nugter denkende Archie sê: "We have to go. We can do nothing about it." Ek wéét dit, maar ek lief Griekeland.
Ons verlaat Griekeland met die optrek van 'n anker en die losmaak van 'n tou. As emosionele bande maar só maklik was om los te maak...
Ek noem die wind weer Gus, want die ander name werk nie vir my nie. Hy waai lig-lekker, sonder bangmaak van agter en ons seil stadig en rustig na Bodrum (37°02.047 N, 27°25.420 O), 11.2 myl. Gus het seker geweet dat ek nie gretig was om Kos te verlaat nie.
 |
| Koebaai Kos |
Bodrum met sy kasteel, kom stadig nader. Wat hou die Turkse waters vir ons in? Dis nou weer nuwe terrein met nuwe ervarings en mense.
 |
| Kos se kasteel |
By Milta Marina word ons in ge-eskort met 'n man op 'n dingy wat die tou aangee en 'n man op die pier om te help vasmaak. Ek en Gerrie werk op die snoet, Ansu keer af en Archie doen die res. Veilig vas.
 |
| Bodrum se hawe |
Archie en Gerrie sit dadelik af na die doeane en hawemeester om ons gewettig te kry, maar dis toe nie so eenvoudig nie. Gerrie kom haal ons vrouens, want die hawe polisie wil ons persoonlik sien.
Archie is hotkant toe en weer haarkant. Dis die Gesondheids Departement, die hawemeester, die hawe polisie, die doeane amptenare en wie nog? Ons sit maar net by Immigrasie en wag, want die meeste amptenare het net oë vir die kaptein. Dit neem vier ure om in te klaar en 'n doodmoeg gestapte Archie. En boonop kan hierdie mense nie eintlik Engels praat nie.
Oppad terug swig ons voor die vismark en koop prawns waarvoor Ansu vreeslik gril. Sy koop vir haar hoenderborste. Ek maak daai vars prawns gaar en ons eet die kilo heerlike seekos wortel en tak op. Ansu knibbel aan die borste.
 |
| Seevars seekos |
Ons gaan dorp toe en Bodrum pomp. Dit wemel van menslywe. Waar hulle almal vandaan kom en wat hulle almal hier maak, weet nugter.
 |
| Kasteel |
Ons besluit ons wil ietsie Turks gaan eet. Ietsie wat 'n stukkie skaapvleis in het. Ons loop op en af en soek na 'n restaurant wat ons die vorige aand gesien het, maar die plek het van die heelal verdwyn. Het dit tot vandag nie gekry nie. Ons gaan toe maar na 'n ander klein restaurant toe, met 'n vrou, wat glad nie Engels kan verstaan nie, wat ons dwing om te sit. Ons sit toe maar en bestel "wraps" met lam gevul en so slegte koeldrank. Wel, die ete by dié plekkie was interessant.
 |
| Ansu en Gerrie by die restaurant |
Ek verlang na mooi Griekeland.
