Methana Skiereiland. Vathi.

26 Augustus 2015. Woensdag.

Dorousa tot Vathi

Ek het in Turkye ’n t-hemp gesien waarop geskryf is: ”Home is where the anchor drops.”  Ons gaan nou die anker optrek en ons huis verskuif na Vathi, 37°35.603 N, 23°20.343 O, 6.9 myl. Op is die anker en weg is die sigeuners.

Dis nie ’n lang pad nie en ons seil selfs vir ’n lang ruk. Ons trek die seile in en gaan om die hoek. Vathi is nou nie meer vêr nie. Archie skree: ”Dolfyn!” Hy stuur vir Maja dadelik in die rigting.

Maar is dit vir jou ’n gesig om te sien! Dis jouwaarlik ’n skool van kinderdolfyne wat besig is met ontbyt. Dit splash en jy sien net dolfynvinne. Hulle spring nie hoog uit die water nie, maar beweeg en jag in ’n sirkel. Dit is ’n skool van omtrent veertig en dit lyk na kleiner dolfyne. Hulle is sku en toe ons te naby kom, duik hulle dieper in die see.

Feeding frenzy

Oral is seemeeue. Hulle hardloop as’t ware op die water, vlieg ’n ent en gaan sit weer. Wonder of hulle stukke vis of dalk klein vissies vang wat uit die water spring om die dolfyne te ontglip. Ons geniet die skouspel van die see en vaar tevrede verder. Die natuur bly vir my ’n wonderwerk.

Seemeeue

Vathi het maar ’n klein ingang. Daar is gelukkig plek langs die kaai en ons meer vas. Later kom Sailing Holiday se flotilla van tien bote en waar hulle almal plek langs daai kry, weet ek nie, maar almal kry ’n gaatjie. 

Ingang

Leierjag van die flotilla

Maja by die kaai

Vathi is ’n klein plekkie wat nie eers ’n mini mark het nie, net ’n paar restaurante. Dis boomryk en landelik. Ek hou sommer dadelik van die plekkie.

Vathi

Dorousa Eiland.

25 Augustus 2015. Dinsdag.

Aigina tot Dorousa

Alleen leen leen. Zane en Chris is weg en ons is alleen leen leen. Maja is leeg. Die kajuite is leeg. Maar die lewe gaan aan en ons trek die anker op en weg is ons na Dorousa, 37°40.774 N, 23°19.519 O, 8.2 myl.

Ons seil eers in vlak water na Megalochori, maar daar is nie plek vir ’n muis nie en ons seil verder. Waar is Chris nou, want Gus waai te lekker en die genoa bol in die wind. Ons seil tot by Dorousa Baai waar ons gaan anker met ’n lang landlyn. Dis mos nou die tipe anker waarvan ek nie hou nie. 

Op pad na Dorousa

Archie kry die plek en tru in terwyl ek die anker gooi. Toe ons naby genoeg aan die land is, neem ek my plek agter die helm in en Archie swem die toue land toe om Maja aan die rotse vas te maak. Dit is eintlik so maklik vandag. So met die duikslag val Archie se swembroek amper af en ek en die twee manlike toeskouers van die motorboot langsaan lag te lekker vir die glims van die twee wiitte boudjies.

Die water in die baai is besonder turkoois en ons swem heerlik. Waar is ou Zane nou! Sy sou so lekker hier geswem het.

Boomryke landskap

Nog ’n dag is verby op Maja in die Saroniese See en die skemer daal met die vol wordende maan wat aan die hemel hang en genoeg lig gee dat die landskap sag en vriendelik lyk.