5 en 6 Junie 2002. Sondag en Maandag.
Die nag waai Gus sterk vanaf 00:00. Volgens weervoorspelling moet hy gaan lê. 03:00 nog sterker. My moed sak in my skoene. Nou gaan dit rof gaan in die stuk see van 15 myl.
Teen 07:00 is dit bietjie beter. Die bure vertrek en ons maak ook reg. Ons het nou verdomp lank genoeg hier gebly en elke dag was "môre" 'n beter dag om te seil. Nou is dit "môre" en los is die toue.
Ons vertrek uit die veilige onklaar marina en ons tref daai see. En hy is groot. En Gus waai. Ons moet eers na die ander hawe ry om te gaan uitklaar. Vandag verlaat ons Griekeland.
Ons alongside langs die doane gebou en begin die prosudure. Dis diekant toe en daaikant toe. Almal stempel dokumente en toe is ons uitgeklaar. Ek moet sê die Chios polisie, hawepolisie en hawemeester is regtig baie gaaf en behulpsaam. Drie hoera's vir hulle.
Nou moet ons skuins oor die see vaar. Gus waai 17 tot 22 knope. Gelukkig nie van voor nie. Van die kant en skuins van voor.
Ons span 'n verkleinde genoa en seil gemaklik sonder skuinslê met 'n lekker spoed van so 5.5 knope.
Ons is dankbaar dat die see later nie meer so groot is nie. Maja neem ons met gemak oor die sruk see tussen Chios en Çeşme.
Ons is oppad na Çeşme Setur Marina, waar ons volgens ons Mytilini Setur kontak 'n hele week gratis in 'n luukse marina kan bly.
Ons nader die Marina en roep hulle oor kanaal 73. Die marinaman is daar om ons in te help. Dis nie nodig nie, want Archie tru meesterlik in ons spasie. Die marinaman gee vir my die snoettou aan en vas is ons.
Nou moet ons in Turkye inklaar. Ons agent, Murat, neem foto's van al ons dokumente, want hy doen die hele inklaarproses vir ons. Hy laai ons in sy kar en daar trek ons. Ek sit voor en Archie sit agter in een van die twee babastoeltjies. Regte ou maergat!
Ons wag by 'n koffie plek terwyl Murat eers na die hawemeester toe gaan. Hy moet ons papiere stempel. Daarna gaan ons saam na die paspoortpolisie. Hulle neem foto's van ons terwyl hulle jou paspoortbesonderhede intik. Dis nou om te kyk of dit regtig jy is. Wel, die polisieman kyk ons stip aan. Eers vie Archie, dan vir my. Dan weer vir Archie en dan vir my. Ek skaam my in my enigheid, want ek dink miskien ruik ons nie lekker nie. Min het ek geweet hoekom hy ons so aankyk!
Intussen praat Murat vreeslik op sy foon. Dis die een oproep na die ander. Hy gaan na die doanepolisie toe om hul fooi te betaal. Hy sê vir ons die hawemeester weier om ons papiere te stempel. Volgens lg. was ons nog al die tyd vanaf September 2019 onwettig in Turkye. Ons het nooit uitgeklaar nie. Ons is in groot moeilikheid.
Ek vra toe vir Murat of ons nou moet tronk toe gaan. Hy sê niks. Ek en Archie sit geskok op die polisiegebou se muur terwyl Murat heeltyd op sy foon is. Die man lyk bekommerd.
Hy het 'n vriend by Aiwalik se hawepolisie. En dis met die wat hy so praat. Archie het gelukkig nog die dokumente van 2019 toe ons by Aywalik uitgeklaar het.
Blykbaar het hulle in 2019 alles gestempel, maar dit nooit in die rekenaarsisteem ingetik nie. Çesme se hawemeester sê dis nie sy probleem nie. Hulle gaan ons beboet. Dan moet ons briewe skryf en vertoë rig met verduidelikings wat gebeur het, voordat hulle ons geld terugbetaal.
Gelukkig vir Archie se bewyse, Murat wat ons kant van die saak so verdedig en sy polisievriend by Aywallk, kom ons skotvry. Wat 'n noue ontkoming. Gelukkig het ons vir Murat gehad. Wat 'n 45min werk was, word 'n 3 ure werk, wat oorgaan tot die volgende dag. Maar ons papiere is reg en ons is wettig. Dis wys jou hoe maklik kom onskuldige mense in groot moeilikheid in 'n vreemde land.
Ons eet die aand Griekse vark. Heerlik. Rondom ons pryk die groot wit Altin Yunus Hotel. Dis dieselfde hotel waar ons in 2014 met 'n stukkende enjin kom vasmaak het. Daar waar die babes met die boobs ons so aangekyk het.
Ons verkeer rustig op Maja se dek. Heerlike kos en yskoue wyn. Luukse hotel, Vas en veilig.
Welkom in Turkye.
 |
| Altin Yunus Hotel |
 |
| Vol marina |
 |
| Setur Marina Çeşme |
 |
| Setur Marina Çeşme |
 |
| Maja |
 |
| Griekse varkvleis |
