28 Mei 2018. Maandag.
 |
| Koroni tot Karavostasi | |
Met Koroni wat in Archie se hart gekruip het en die mooi
kasteel wat die herinneringe vanmelewe lewendig hou, vertrek ons na Limeni,
22.4 myl. Dis sommer reguit oor die see. Geen afdraai, geen kronkelpad.
Net reguit. Vorentoe altyd vorentoe.
Ek voel dolfyne aan en my oë staar stip oor die water. En
sowaar, daar is hulle. Sommer 'n stuk of twintig. Dis van daai tipe wat
baldadig uit die see spring en sierlik terug plons. Hulle speel met Maja. Haar
pens lyk seker vir hulle soos 'n groot vriendelike moeder dolfyn.
Hulle is onderdeur, dan swem hulle langs Maja. Duik diep af
ondertoe. Alles word met 'n tergende spoed gedoen. Foto's neem is nie maklik
nie. Hulle laggende gesigte is pragtig. Ek hoor ook duidelik hoe hulle roep.
 |
| Dolfyne |
 |
| Neusgat |
So swem hulle lank saam met ons totdat hulle later hulle die
onbekende dieptes gaan opsoek.
Van dieptes gepraat! Vandag vaar ons in 'n stuk see wat 1
150 m diep is. So, vandag gaan Michelle en Johan se diepsee-spring rekord spat.
Ons kry die plek wat Archie op die kaart gemerk het. Ons
stop en maak gereed. Die blou is diep. Dit voel of Neptunus sy reuse
waterslange stuur en ons wil saamneem na sy tuiste in die donker dieptes.
Archie, ek bedoel Adam, spring eerste. Hy trek deur die lug,
arms wyd verspreid. Sy lenige lyf tref die water en hy verdwyn in die dieptes.
Hy kurkprop uit die water uit en die rekord is gebreek. Geluk kaptein!
 |
| Adam |
Nou is dit my beurt. Ek spring minder sierlik. Eintlik sê
Archie ek plons net in. Maar die diepsee-spring rekord word geëwenaar. Geluk
eerste offisier! Michelle en Elize, nou sal julle moet uithaal om die rekord te
breek!
 |
| Plons in die diepte |
Ek sien 'n waterskilpad wat lui-lui swem na êrens. Ek sit
nog so agter die helm en hoor 'n klapgeluid en Maja se enjin tril. Archie, as
hooflid van Redding Internasionaal, kry die snorkel en die vabond is 'n tou in
die propeller.
 |
| Die vabond |
Ai, sowat van waterkaskenades het ons lanklaas beleef.
Limeni lê voor ons en ons vaar na die breekwater. Die boek sê jy moet hier
alongside, maar daar staan reeds 'n ander jag wat op die gewone Griekse manier
vasgemaak is.
Ons is toe glad nie gereed vir die anker vasmaak nie en kry
alles inderhaas gereed. Die man wys waar ons moet anker gooi. Daar is oral
boeie en bootjies in die water vasgemaak. Die man sê ons moet gooi. So gooi ek
toe tussen die boeie en bootjies anker en hoop vir die beste.
Vas is ons. Archie gaan stel ondersoek in en sê die bodem
lyk soos 'n spinnerak van toue en ysters. Maar ons anker is veilig. Later trek
die Franse aan die eenkant van ons in en die Italianers aan die ander kant
in.
 |
| Limeni Baai |
 |
| Karavostasi Kaai |
Baie later, 20:30, kom die Finne daar aan. Die gawe visserman besef daar is geen heenkome vir die Finne nie en verlaat die kaai om die plek aan die Finne af te staan. Met lazy line en al. Hulle hoef nie eers in die tou-moeras anker te gooi nie! Ek en Archie help hulle vasmeer. Almal is vas en veilig, totdat Gus begin
waai. Hy waai teen die anker en die boek sê dis nie goeie houkrag nie. Die
Franse en Italianers is op in die nag om hul ankers dop te hou. Die kaptein
slaap natuurlik soos 'n flippen baba en ek lê groot-oog in die bed.
