Seilende Sigeuner: 05/17/23

Wednesday, May 17, 2023

Pompeii.

17 Mei 2023. Woensdag.

En dit reën reën reën nog steeds hier in die Suidelike deel van Italië. Sonder ophou. Maar ons gaan nou maar vandag Pompeii toe. Dit lyk of die son wil-wil uitloer tussen die wit donskombers-wolkmassa.

Ons is gestewel (ek) en gespoor (Archie) en daar trek ons. Net toe ons ons voete uit die gebou sit, begin dit sous. Sambrele op en ons stap dapper stasie toe. Sal ons omdraai of voortgaan? Ons stap maar manmoedig aan en koop treinkaartjies Pompeii toe. Ons besluit as dit te veel daar reën, ons maar sal omdraai en terugry huis toe.

Die trein vertrek stampvol. Ons kry darem sitplek, wat skaars is in dié treine. By Pompeii gekom, skyn die son amper. Die ry by die kaartjiekantoor is kort en ons koop ons €18 kaarjies en begin die plek te verken.

In die jaar 79 n.C. was dit 'n normale dag in die mense van Pompeii se lewe, of so het dit gelyk. Mense het hul daaglike take gedoen. Gewerk, gekoop, gebid, gesels. Dit wat as 'n ver-af gebrom begin het, het verander in 'n vreesaanjaende dreuning en toe bars die hel los.

Die uitbarsting van Berg Versuvius het die het die stad letterlik in tyd laat vries. Onder 12 lae vulkaniese as, was die stad begrawe vir amper 17 eeue. In 1748 het die Switzerse argitek, Karl Weber met opgrawings begin. En stuk vir stuk het Pompeii weer vorm gekry. Berg Versuvius is steeds 'n aktiewe vulkaan en word fyn dopgehou. Uitbars gaan hy wel weer eendag.

Die reën het wel ons besoek kortgeknip, maar ons het 'n goeie idee gekry van die stad van toentertyd.

Hier is die oorblyfsels die die ou stad van Pompeii in fotobeeld.