24 Julie 2018. Dinsdag.
 |
| Roete tot datum |
 |
| Panormitis tot Symi |
Ai, so kom alles tot 'n einde. Symi, 12.6 myl, is ons laaste Griekse bestemming van die seilseisoen.
Ons
vertrek vanuit 'n mistige Panormitis. Dit hang oor die baai. Die sig is
swak, maar die kaptein sê ons moet vaar. Toe is dit maar anker optrek
en in die pad (mis) val.
 |
| Begin van die mis |
Ons
vaar uit die baai, maar kan net 'n paar meter vêr sien. Die kaptein hou
die lyn op die GPS dop en ek kyk vir ander bote. Uit die niet verskyn
'n as ander jag net 'n paar meter van ons af. Ek dog eers dis die
Vlieënde Hollander!
 |
| Vlieënde Hollander! |
Dis
maar "scary" om so te vaar as jy geen sig het nie. Die sonnetjie probeer
deurbreek, maar dis puur verniet. Ons vaar toe maar so in die
miskombers.
Eers heelwat
later doen die son sy ding en ons kan weer sien. Heerlik! Ons vaar langs
die eiland met sy hoë kranse en berge en eindelik is Symi in sig. Dit
bly darem 'n pragtige dorp so teen die berg se hange.
 |
| Symi |
 |
| Symi |
 |
| Symi |
Maar is die plek besig! Bote kom en gaan. Jagte, superjagte, toerbote,
gullets is die wêreld vol. Gelukkig is daar 'n kaaiman wat 'n fluitjie
blaas en ons plek op die kaai aanwys. En sonder sukkel is ons vas.
Archie doen al die nodige papierwerk en ons is uitgeklaar. Gereed om te
gaan. Maar eers geniet ons vir oulaas die dorp. En verstom ons aan al
die mense wat in die strate rondloop. Dit krioel van lywe.
Ek
en Archie sit heerlik langbeen op die dek en verlustig ons aan die lewe
wat voor ons afspeel. Daar is darem net een Griekeland!
