22 Mei 2017. Maandag.
Vandag is die groot visum dag. Ons kry mos net ’n
gratis Turkse visum vir 30 dae. Dan moet jy uit die land gaan en terugkom om ’n
nuwe Turkse visum te kry, wat dan weer geldig is vir 30 dae. Ons kies gewoonlik
’n Griekse eiland wat naby Turkye is en vat dan die veerboot daarheen.
Vandag is dit Rhodos. In die reën klim ons die
9:15 veerboot en daar trek ons. Die see is rof en daar is ’n klomp mense wat
seesiek raak. Ek kyk maar weg, voordat ek naar word. Dis is so ’n uur se vaar
tot daar. Aan die oostekant van Rhodos is daar ’n donderstorm en aan die
westekant skyn die son.
 |
| Welkom in Rhodos |
Ons en al die toeriste van die kolossale skip,
Thompson Dream, begin die stad plat te loop. Dit wemel en wriemel en krioel
soos miere. Waar jy kyk, is ’n lyf. Veral ouer lywe, want dit lyk vir my of die
ouer garde op die groot skip vaar.
 |
| Woelige strate |
Ons bewonder eers die Suleman Moskee. Die ronde
dakke is altyd vir my mooi. Ons loop na
die kloktoring en het nog ’n mooier uitsig van die moskee, so tussen die bome
deur. Die paleis is egter toe vir die dag, want daar is ’n “pease” konferensie.
Al die toeriste draai teleurgesteld om as hulle die kennisgewing lees. Gelukkig
was ek al vantevore daar.
 |
| Paleis |
 |
| Suleman Moskee |
 |
| Kloktoring |
Vir my en Archie is dit natuurlik heerlik om in
die Middeleeuse grag te loop. Die hoë mure troon bokant ons uit. Niemand sou
die stad maklik bereik het nie. Oor hierdie mure sou hulle nie kom nie. Miskien
die helde soos Superman, Batman, Spiderman! Ons betree die grag deur ‘n klein,
donker tonnel naby die Hek van Johannes.
 |
| Donker gang |
 |
| Loop in die grag |
 |
| St Johannes Hek |
Die Panagia tou Bourgou is ook bewonderenswaardig.
Dis maar net ’n vreeslike naam vir ’n bouvallige kerk. Daar is nog ’n klomp ou goeters
wat ek nie die name van ken nie. Maar Rhodos is vir my iets besonders.
 |
| Kerk |
Ons stap hawe toe en die twee bokkies staan op kolomme
waar die Kolosse van Rhodos in die verre verlede gestaan het. Die windmeulens
staan roerloos in die wind. Vir draai is hulle nie lus nie.
 |
| Windmeulens |
 |
| Bokkie |
So gaan ’n dag in die besonderse toeriste dorp
verby en skielik is dit weer tyd om huis toe te gaan. Ons klim die 17:00
veerboot en daar trek ons terug na Marmaris. Die keer is die see nie so rof nie
en niemand word seesiek nie. Die Turkse stempel ons paspoorte en nou is ons
weer wettig vir 30 dae.
 |
| Rhodos straat |
 |
| Rhodos |
Toe is dit die finale bed opmaak van Maja met die
skoonste vars gewaste beddegoed en ons is reg vir Chrismari, ons gas van
Suid-Afrika. Sy het in 1998 uit ons lewens gestap en vandag, vir die eerste
keer in 17 jaar, sien ons haar weer. Ons vriend, Chris Joubert, verwys met reg
na haar as die “verlore kind”.
 |
| Chrismari en Archie |
En skielik is sy daar en al die verlore jare val
weg en dis asof dit gister was wat ons haar gesien het. Welkom hier by ons op
Maja.
