28 Julie 2016. Donderdag.
Fanie gaan draf vroegoggend ’n lang ent om van sy energie ontslae te raak en kom ewe stink en natgesweet terug.
Vandag is dit Nisyros se vulkaan en
ons. Archie is agter die stuur en ons klim. Elize is baie opgewonde om die vulkaan
te sien. En al die dorpies en daar trek ons reguit na die St Stefanos krater.
 |
| Paloi hawe |
 |
| St Stefanos krater |
 |
| Blaasgate |
Die geel kristalle skitter in die
son terwyl die swael gasse met sy spesifieke blou gekookte padkoseier reuk in
die lug hang. Stoom trek uit die warm aarde en dele van die grond borrel. En
midde-in die gevaar staan ons, vreesloos en opgewonde. Ons verkyk ons aan die
wonder rondom ons. Elize en Fanie was nog nie in so krater nie en geniet dit
baie.
 |
| Swael kristalle |
 |
| Binne-in die krater |
Ons besoek die klein kraters ook. Elize stap ewe fiks die steil pad na die kraters. Hulle heet Fleghethro, Polivotis en Klein Polivotis. Hulle is baie kleiner, maar is ook pragtig. Ons mag nie in die kraters afgaan nie en kyk van bo af hoe hulle lyk.
 |
| Polivotis krater |
 |
| Op die rif |
Die landskap rondom die kraters is rof en ru. Klippe is oral oor die landskap verstrooi. Die verfkwas van moederaarde is kwitsig hier gebruik om die klippe te toor met kleur. ’n Lus vir die oog. Ek en Elize wil net kyk en kyk en nog kyk. Maar toe moet ons ophou kyk en verder ry.
 |
| Rof en ru |
 |
| Elize, Fanie en ek |
Volgende is dit die klein dorpie, Nikia. Dis ’n pragtige chora met ’n baie mooi plein en ’n mooi uitsig oor die vulkaan. Elize wil net in al wat straatjie en stegie invaar en ek vermoed Fanie voel nie dieselfde oor straatjies en stegies nie. Ek dink hy is hiperaktief en moet liewers ’n entjie gaan hardloop. Ou Archie loop maar geduldig saam.
 |
| Nikia dorpsplein |
 |
| In die kerktoring |
Toe is dit Emborios. Daar is mos ’n natuurlike sauna wat uit die hel aangesteek is, so warm is dit. Ek en Elize sit skaars op die klip toe begin ons sweet. Fanie sweet net deur die foto te neem. Hy kan niks sien nie, so is sy bril toe gewasem. Ons sit in lank nie en storm uit. Archie sit doodluiters in die lugverkoelde karretjie vir ons en wag. Ons vat die pad na die boonste deel van Emborios. Daar is ruïnes van lank gelede en Elize wonder net wie het daar gebly en wat het van die dorpie geword.
 |
| Natuurlike sauna |
Die wit karretjie roep en ons klim en ry die nou paadjie terug na Poloi waar Maja op ons wag. Terug by Maja is daar nie ’n ent aan al die opwinding van die jagte wat ankergooi en ander ankers optel nie. Gekruisde ankers is aan die orde van die nag. Dis ’n sirkus-nagmerrie.
Die aand gaan ek en Elize na so ’n snaakse
vertoning kyk. Die kunstenaars is ’n mengel van hippies, Boheemse siele met ’n salige
uitdrukking in die oë en ’n permanente glimlag en sigeuners. Dan is daar nog
ander wat saam dans en drink en almal lyk of hulle mekaar ken en kyk mekaar
diep in die oë met ’n belofte van vrye liefde en vrede en geluk. Hulle loop
sweef-sweef net so effe bokant die grond.
Hulle sing, doen toertjies en swaai
die lywe. Dan stuur hulle die hoed om en die mense wat by die restaurant sit en
eet en al die ander omstanders moet geld ingooi. Ons het nie geld gebring nie
en gooi niks in nie. Ons roof-kyk.
Toe is ons moeg en gaan slaap.
