Zakynthos. Die laaste vaart.

15 Mei 2018. Dinsdag.

Sullivan se roete - Preveza tot Zakynthos

Poros tot Zakynthos

So, daar gebeur dit! Sullivan se laaste vaart op sy seil avontuur. Ons strand toe nie by Poros se vlak water nie en begin ons laaste tog van Sullivan se vakansie en wel na Zakinthos, 25.1 myl.

Soos ek vir Gus ken, waai hy vandag lastig op Maja se snoet, vanuit die suide. Ewe moedswillig, 15 knope. Sullivan neem die helm oor (ek dink hy is met die helm gebore). Ons ons vaar reg teen die wind. Dis bewolk en koud en winderig. Maar ons vaar vorentoe, altyd vorentoe. Die pad raak darem deining vir deining, knoop vir knoop, myl vir myl korter.

Laaste vaart

Eers was Zakynthos in die deinserige gesigeinder, maar hy word darem duideliker, totdat hy naby is. En ons weet die einde is in sig. Sullivan se laaste vaart.

Die man wat vir Archie 'n nuwe geyser vir Maja gekry het, staan op die kaai, gereed om ons in te help. Die wind waai darem minder hier in die baai en die vasmaak is darem nie moeilik nie. En hier is ons. Dis maar winderig in die baai en 'n Hanse boot (twee bote van ons af) wil vertrek. Daar is 'n man wat vreemde tale praat en 'n vrou met 'n baie lae hals op die boot. Sy hang nou behoorlik uit! Sy is agter die stuur en hy beveel haar om baie vinnig uit te vaar en sy gee vet.

Die boot langs ons se anker beweeg verraderlik. Hulle het sy anker. Daar is niemand aan boord nie en die man met die vreemde tale, spring in sy Dinkie en los die vrou alleen op die boot. Hy roei land toe, spring op die buurboot en skakel die enjin aan en laat die anker sak.

Dis nou net toe dat die barmhartige Samaritaan op ons boot (Sullivan) hom vra of ons kan help. Ons weet nie eintlik wat die man se plan van aksie was nie, maar hy kry 'n glinster in sy oog en sê: "Help woman!" So 'n adder! Hier moet Archie en Sullivan die situasie red en dié bogger doen, wel ek weet nie eintlik wat nie. Ek moet sê, as Archie in so 'n situasie vir my alleen op die boot los en ander mans moet my kom help, sal ek baie de moer in wees.In elk geval, Archie en Sullivan klim in die ou se dinghie en roei na die boot toe. Dit was 'n groot deurmekaarspul. Hanse se ankermotor is so swak, dit kan nie eers die anker optrek nie.

Klim op Hanse

Trek anker met hand op

Alles loop toe verkeerd. Gus waai die boot na ons en ons Finse bure langs ons toe. Dit word toe 'n vreeslike spektakel. Almal keer af en stoot weg, Archie en Sullivan help die vrou. Later oorverhit Hanse se "bow thruster" en hulle kan nie sywaarts beweeg nie en kom al nader aan ons. Die Finne het die meeste rede tot kommer, want Hanse is met hul kiel oor hul ankerketting. Sowat van chaos het ons lanklaas beleef. Na baie baie, vreeslik baie probleemoplossing en gesukkel, is die situasie opgelos en hulle is weer vas aan die kaai. Almal slaak 'n sug van verligting!

Sullivan en ons Finlandse bure stoot af

STOOOOOT!

Uiteindelik kaai toe

Twee dinge wat nie moes gebeur het nie. Eerstens moes die vrou van Hanse, wat glad nie 'n ervare skipper is nie, nie in die wind uitgevaar het nie. Tweedens moes die man (wat eintlik die skipper van die boot wat se anker hulle beetgehad het) nie die Hanse verlaat het en totaal sy probleem Archie en Sullivan s'n gemaak het nie.

Hoekom hy eintlik aan boord op Hanse was, weet ons ook nie. Hy het miskien geweet dat die vroumens van Hanse oor dy anker was en nie op haar eie kon uitkom nie en hy haar wou help.

Wel, Archie en Sullivan kry die Wolraad Woltemade toekenning as die helde van die dag.

Toe almal tot verhaal kom, gaan soek Sullivan vir ons 'n restaurant waar ons die dankie-sê ete kan gaan geniet. Hy kom terug met die goeie nuus dat hy 'n restaurant gekry het waar daar skaapskenkels op die spyskaart het. Dadelik begin ek en Archie se monde te water en is skielik rasend honger. 

Dis koud en ons trek maar warm aan en weg is ons. Ons sit aan en bestel wyn en kleftiko (lamskenkels).  Ons eet en kuier heerlik. "Baie dankie Sullivan vir 'n heerlike ete. Dit het vorentoe gesmaak!"

Warm aangetrek

Ons sit aan

Skink wyn

Lam kleftiko

Pannacotta en kaaskoek