13 September 2014. Saterdag.
 |
| Körmen Adasi tot Çam Limani |
Ons was vir 'n hele paar dae afgesny van die buitewêreld. Ons was op plekke wat nie eintlik plekke is nie. Min weet ons van die nuus wat op ons wag.
Na 'n heerlike stil nagrus by Körmen Adasi, gaan besoek ons eers gou die twee warmbronne en toe vertrek ons na Cam Limani (38°00.911 N, 27°04.709 O), 12.4 myl. Dis ons laaste bestemming voordat ons "tuis" kom.
Alweer anker! Die bodem lyk nie goed nie, net seegras. Ek soek 'n plek waar dit lyk of die seegras nie so dig is nie en gooi vier keer anker, maar niks. Wil nie byt nie, tel elke keer 'n seetuin op.
Ons gaan kyk by die baai langsaan, maar die hele baai is afgebaken vir ek weet nie wat nie. Geen ankerpkek meer daar nie. As ons nie ankerplek kry nie, moet ons Kuşadasi toe. Terug na die seegrasbaai. Die Franse wat daar geanker is, praat net moed in. Sê hulle het net so gesukkel.
 |
| Die Franse in Çam Limani |
Ek sien 'n klein kol sand. Archie probeer vir Maja presies op die kol kry, maar dis moeilik. Dan is ons links van die sand, dan regs. Die kol is baie klein. Ek sien die kol, Arch vaar bo-oor, ek gooi! Dit tref! En sowaar, die anker byt. Die Franse is saam met ons bly.
Later kom vier gulets (hout ekskursie bote) vol plesiersoekers so te sê gelyk daar aan en ons verkyk ons aan al die aksie. Hulle dans en lag en gaan swem. Hulle vertrek en die baai word stil, behalwe vir die see wat ons rol rol rol. Die kant toe en daai kant toe.
 |
| Gulets daag op |
 |
| Plesiersoekers sing en dans |
Toe lui die Skype. Dis Francois, my seun wat vir sy werk in Istanbul is, wat sê hulle sukkel om ons in die hande te kry. (Ons was mos op afgeleë plekke). Hy het groot nuus. Hy het vir Roelien gevra om te trou. Hulle is verloof. Baie geluk julle twee!
 |
| Die groot vraag |
