Deon se visuele belewing en ervaring.

Ryna doen die onderwater ding

Vissie en seewiere

"Check" die windmeter links (60 km per uur)

Kaptein hou nie van seesproei nie

Körmen Adası

Maja van onder met dıe kapteın

Kapteın laat nog anker uit

Deon in snorkel "mode"

Kaptein en "First Mate" in die warm water

Körmen Adası (Maja agter)

Pasop! Woman driver!!

Körmen Adası Baai

Foto sessie

Kusadası.

6 Julie 2016. Woensdag. 

Roete tot op datum

Körmen Adası to Kusadası

Wat ’n heerlike nagrus. So anders as die vorige nag. Die verskil tussen sommer net ’n baai en ’n idilliese baai, is Gus.

Deon roei vroeg land toe met Dinkie en loop die wêreld plat. Hy het vreeslike lang bene en groot voete. Hy loop baie vinnig. En baie vêr.

Die oggend is pragtig en die modelle pragtiger. Die son skyn met strale van genot en verf geluk op die gelaatstrekke van die mens. Laat ons lewe, liefhê.

Ek en Archie

Rooikappie en Rooies

 
Een na die ander begin die seiljagte die baai verlaat. Elkeen in sy eie rigting. Na wie weet waar. Êrens heen, op pad na nog avonture en ervarings. Ons is op pad na die einde. Die die laaste vaart voordat Deon en Ryna ons en Maja verlaat. 

Tot siens, Körmen Adası

Landbeen sit

Gus waai nie en ons vaar na ons bestemming, Kusadası, 37°52.263 N, 27°15.767 O, 21.8 myl. Dis ’n rustige vaart, mens kan amper nie dink dat net aan die ander kant daar stormsterkte winde waai nie. Die vergeet kom gou en die onthou raak vaag. Tot ’n volgende keer.  Dan laat Gus my weer onthou.

Kusadası met sy kasteel kom nader en voor ons weet, is ons daar. Ek roep op kanaal 73 en ons wag vir die manne. Hulle wys ons die plek, elkeen doen sy ding en ons is vas. Nou is dit klaar, die gevaardery. Deon en Ryna is nou as’t ware by die huis. Van hier gaan hulle die res van Turkye ontdek. 

Kusadası se kasteel

 
Ons klink ’n glasie op die genotvolle en suksesvolle paar dae wat hulle ons dae vervrolik het met hulle sprankelende teenwoordigheid.

Klink 'n glasie

Körmen Adası.

5 Julie 2016. Dınsdag. 

Sarpdere tot Körmen Adası

Waarheen nou!? In hierdie geweste voorspel hulle Fors 7 winde. Deon voel seker lekker uitgerus na die heerlike nagrus. Ons moet hier wegkom. Ons het twee opsies. Teos Marina, 20 myl, maar ’n stuk is wind-op, dit is noord-oos. Die wind waai ook daar, maar dit is ten miste in ’n marina. Die ander opsie is Körmen Adası 20 myl, ’n ankerplek, maar die winde is nie so kwaai daar nie. 

Deon was vensters

Archie besluit ons sal eers kyk hoe gedra Gus hom op pad na Teos Marina. As hy te erg waai, sal ons roete verander en na Körmen Adası gaan.

En daar trek ons en ou Gus waai. Die see voor op pad na Teos Marina lê blink gewaai voor ons. Ek kyk daai see net so en weet hier kom moeilikheid. Die optimistiese kaptein pak die water aan. Gus waai verwoed. Maja se spoed verlaag drasties met die sterk wind van voor. Die kaptein besef dat ons dit nie kan doen nie. 31 knope van voor is nie jou maat nie, dit kan Elize en Annette vir jou vertel! 

Fyn uitgevat

 
Ons verander rigting na Körmen Adası, 38°01.913 N, 26°52.0945 O, 21.8 myl wat suid-oos lê. Gus waai nou reg en die seile word gespan en ons seil lekker vinnig. Ons kan weer asemhaal en almal slaak ’n sug van verligting. Maja seil vir twee ure.  Ek en die kaptein konfedereer altyd oor seilspan en reef en so aan. Deon bekyk die sake net so en neem onwettig foto’s van die onderonsies. 

Onderonsie

Deon met sy slinger in die hand

Leerling bestuurder

 
Körmen Adası kom vinnig nader en ons waardeer die kalmte van die baai. Anker word gegooi en ons is skielik in die paradys. Hier is dit kalm, maar as jy net aan die ander kant van die rotse kyk, pomp daai see. Die deinings hardloop resies en die perde ry soos by die Durban July.

Die kant kalm, daardie kant rof

Körmen Adası se klippe

 
Ons geniet die water en gaan na die warmbron. Ai, maar die warm water is heerlik. Wat ’n lekker dag. 

Ryna spring

Deon se beurt

Vlieëndervis(ser)

Soos gewoonlik vertel ek en Ryna ’n paar grappies tydens die sundowners op die dek. Daar heers ’n atmosfeer van lag en genot met ’n tikkie “magic”. Nee, nie ’n tikkie nie, dit is “magic”.

Magic

 
Terwyl die arme gaste die skottelgoed was, raak ek en Archie tot ons skande op die dek aan die slaap en skrik eers wakker toe Deon en Ryna al in die vere is!

Sarpdere Limanı

4 Julie 2016. Maandag. 

Çeşme tot Sarpdere

Is dit ’n blou Maandag?

Gus gaan vandag waai en waai. En ons waai ook na Sarpdere, 38°11.042 N, 26°31.035 O, 22.5 myl. Die marinaman kom help ons uit ons plek, stamp-stoot Maja in die regte rigting met sy dinghie, want die draaiplek is min en die wind sterk. Ryna hou die sake stip en effe benoud voor op die boot dop. Deon kyk ook maar … benoud? Daarna is dit weer werk werk werk en hulle tel al die fenders op en maak dit vas. En hulle dink hulle hou vakansie!

Marina man

Ryna op die uitkyk

Deon tel fenders op

Toe is ons uit Cesme Marina en verlaat die veiligheid van die marina op pad na die baie mooi baai met kristalhelder water.

Kaptein trek aan

Veilig toegerus

Natuurlik seil ons. Ons seil deesdae amper elke dag. Gumnuts se mense sal baie trots op ons wees. Deon is nou al gekonfyt met die seilspannery en al wat Ryna van konfyt weet, is om dit te eet. Ons verander van koers, verstel die seile en seil verder. Die blerrie Gus wil nie ophou waai nie, maar gelukkig nie van voor af nie. So, ons seil lustig voort vir 3h15min.

Die baai kom nader en ons vaar in. Ons gooi anker en maak seker dat hy byt. Ons wil nie in die nag deur die blasende Gus losgeruk word nie. Hy byt goed en ons is tevrede.

Deon en Ryna is mos duikers van formaat en hulle ondersoek die bodem van die see. Jy sien net paddapote. O gaats, dis mos eintlik nie paddapote nie, hulle noem dit vinne. Deon neem ook onderwater foto’s van die seelewe sodat gewone mense soos ons ook kan sien wat onder die water aangaan.

 

Waar is Maja se anker …

… hier is dit!

Gus begin erger te waai. Hy waai my hier en hy waai my daar en hy waai my hare sommer deurmekaar. Stadig oor die klippertjies, wil hy nie. Soos wat die nag vorder, vorder Gus ook. Hy waai al hoe sterker. Ons kry rukwinde in die baai tot 29 knope. Ek hoop en bid net dat die anker hou.

Daar is vier seiljagte, een groot boot en twee kleinerige motorboot geanker in die baai. Almal hou die sake maar dop.

Ons anker hou! Ek slaap natuurlik niks nie. Tot die kaptein is die helfte van die nag wakker. Ons beplan môre se roete, reisplanne word aangepas, want ons moet wegkom van hierdie wind af. Later gaan hy ook slaap. En Deon? Hy slaap soos ’n flippen baba!

Die nag was donker, die ure lank, die minute ure, die sekondes tik-tik een-een langsaam verby. Toe kom die dag en ons anker het genadiglik gehou.

En Gus? Hy hou nie opwaai nie.