27 September 2018. Donderdag.
Dit reën toe ons opstaan. Agge nee! Ons trek warm aan en
ons reënbaadjies bo-oor. Archie het tot 'n langbroek aan! Ons stap maar
skoorvoetend na die plek waar ons toer begin. Wie wil nou in sukke weer
stap!
 |
| Geklee teen reën en koue |
Ons hoop eintlik
die toer is af, maar moenie glo nie. Almal daag op en een outjie speel
siek en sê hy kan nie gaan nie. Sy truuk werk nie, sy sê sy kan nie sy
geld terugbetaal nie, sy sit sy naam vir môre op en hoop hy voel beter
dat hy kan gaan. Anders verloor hy sy geld. Dit kos 30 Lari (R150.00) per persoon.
En
vyf van ons klim en daar trek ons na die Sno Vallei by Juta. Maar daai man agter die stuur jaag.
Ons verlaat later die teerpad en ry toe op 'n sopnat klein grondpad. Hy
steek ander voertuie teen 'n stink spoed verby. Toe spreek ek én Archie
hom streng aan en hy ry toe veiliger.
Die
mis hang oor die berge by Juta (2150m bo seevlak). Die dorpie
is 'n buitepos van die Khevsur mense. Hier is steeds baie
weermagaktiviteite in die omgewing. Snaakse weer hier.
Dan sak die mis ons toe. Dan verdwyn dit. Dan wil-wil die son deurbreek.
Dit reën gelukkig glad nie.
 |
| Juta |
Die
eerste deel van die stappad is op en nat. Die klewerige modder klou aan
ons skoene vas. Ek wonder al klaar hoe ek hier gaan afkom. Toe is ons
bo by die Zeta kamers en kampplek. Verder aan is nog so 'n kafee en hut.
Dit staan pragtig afgeëts teen die berg en mis. Baie dramaties.
 |
| Fifth Season hut |
 |
| Eensame tentjie |
 |
| Archie |
Die manne van die weermag loop verby ons op pad na Juta. Die arme drommels dra hulle dood. Lyk vir my soos pakesels.
 |
| Pakesels |
Ons
kies die roete na die Chaukhi Meer. Die paadjie kronkel opwaarts. Die
wolke kom en gaan. Die mis verskyn en verdwyn. En ons stap maar aan.
Daar is nog redelik baie mense wat hier stap.
 |
| Pad no bo |
 |
| Pad na Chaukhi Meer |
 |
| Stappers |
 |
| Stappers |
 |
| Ruiters in die mis |
 |
| Uitsig |
Die
meer is maar klein en niks besonders nie, maar die stap was heerlik.
Ons begin die terugtog. Ons moet 16:00 by die bussie wees. Die mis na
Juta se kant toe lig en die son breek deur. Dis pragtige wêreld hierdie.
 |
| Chaukhi Meer |
 |
| Waterval |
 |
| Begin van herfs |
Die berge troon hoog in die agtergrond. Ons staptog is as't ware verby. 'n Ou tannie in swart geklee met 'n houtkierie stap by ons verby. Die gesig spreek van 'n moeilike lewe en baie ervarings. Sy kom seker van die dorp af en moet die moeilike pad stap na êrens. Dit laat my aan Laurika Rauch se liedjie dink. "Waar kom jy vandaan en waar gaan jy heen?" Ons kyk die eensame figuur agterna totdat sy net 'n spikkel in ons oë word.
 |
| Waarheen gaan sy? |
Toe
is dit nog net die laaste af waarvoor ek nie lus was nie, maar dit is
toe baie makliker as wat ek gedink het. Af is ons en voel baie koud en
honger.
Ons eet heerlike
sop by 'n restaurant by Juta en klim die bus saam met ons
medepassasiers en die jaagduiwel en ry terug na Kazbegi. Die weer wil-wil opklaar en vir
die eerste keer kan ons sien dat ons berge in ons agterplaas het!
Wat 'n heerlike dag!
 |
| Uitsig van ons kamer |
