30 Julie tot 1 Augustus 2022. Saterdag tot Maandag.
Ons groet vir Bozburun. Die baai lê vreedsaam en amper rimpelloos in die oggendstond, sonder die goud in die mond. Alles voel soos die laaste keer. Waarskynlik die laaste keer dat ons hierheen kom met ons kleine Maja.
 |
| Bozburun Baai |
 |
| Tot siens Bozburun |
Ons gaan vandag weer na Keçi Bükü, sommer vir drie dae. Gus is elders en ons prrr rustig vorentoe, altyd vorentoe. Hierdie deel van Turkye is pragtig. Lagie op lagie deinserige grys berge wat die glimmende silwer see omring. Ons vaar verby 'n ou Griekse klooster uit vervloë se dae. Nou is dit net die bokke wat hier woon.
 |
| Ou Griekse klooster |
 |
| Oggendskoot |
Ons vaar by my gunsteling baai in en dis nog net so pragtig soos altyd. Ons kry 'n lekker ankerplek en soos gewoonlik, byt hy te lekker. En hier is ons nuwe tuiste.
Dis warm hier by Keçi. Die seetemperatuur is 27°. Dit koel jou nou nie eintlik af nie. Ons is gedurig in die see. Dis darem beter as die 35° in Maja.
Dinkie se enjin is mos stukkend, so ons roei na die sandbank en trek vir Dinkie al op die sand land toe. Dis vroeg en daar is nog nie baie mense wat op die sandbank loop nie. Hierdie sandbank is 'n groot toeriste-aantreklikheid. Vanaf Marmaris is daar jeepritte wat verby Keci kom. Ek het een dag tot 62 jeeps getel. Hulle stop dan hier dan gaan loop die insittendes op die sandbank. Na 'n uur is hulle weer in die jeep en daar trek hulle weer. Toeriste op 'n "high" oppad na die volgende aantreklikheid. Ervaringsvrate (soos ek ook maar is).
Ons stap rond en koop toe ook vir ons börek wat ons op 'n bankie eet. Maja is doer in die vêrte rustig in die baai, saam met haar vriendinne. Archie roei terug terwyl ek op die sandbank loop.
 |
| Keçi Bükü |
 |
| Op die sandbank |
 |
| Sandbank |
 |
| Archie in sy Gucci |
 |
| Sandlopers |
 |
| Sandlopers |
 |
| Eet börek |
 |
| Roei terug na Maja |
Ons geniet ons tyd werklik baie hier by Keçi Bükü. Daar steek net 'n nare ding sy kop uit. Die huisbatterye begin nou hulle covid-skade wys. Dis mos baie sleg as batterye nie werk nie en hulle het in die twee jaar covid tyd, niks gewerk nie. Nou moet ons elke paar uur die enjin laat loop dat huisbatterye kan laai. Ons wil glad nie nou R7 000 tot R9 000 uithaal vir twee nuwe batterye nie. Die nuwe eienaar sal maar moet koop. Gelukkig het Archie van die begin af gesê dat die batterye sal op 'n stadium vervang moet word.
Hier in die baai is baie restaurante. Waarvoor ek baie waardering het, is dat die restaurante as't ware saamsmelt met die omwewing. Dit word omring met bome en baie hout is gebruik met die oprig daarvan. Dis in harmonie met die omgewing.
Ons deel die baai ook met Skillie Skaam en sy familie. Hy loer net een keer uit die water dan is hy lank onder water. Moenie dink jy kan hom behoorlik gekiek kry nie. Nee, te skaam vir die lens.
Dan kom die dag tot 'n einde en die baai verkleur eers pienk-bruin voordat die nag oorneem en die baai dan in donker hul.
 |
| Restaurant |
 |
| Restaurant |
 |
| Skillie |
 |
| Laatmiddag |
Geelbaadjies (yellow jackets) is baie lief vir hoender. Sodra jy daai hoender opdien en op die tafel neersit, is hulle daar. Hulle verstaan verkeerd. Dis eintlik nie hulle aanete nie, dis ons s'n. Ons het nou geleer. Ek sit dadelik vir hulle 'n kaalgesnyde hoenderbeen op die dek en dan begin hulle wegval. Stukkie vir stukkie vleis, sening en been word dan afgeknaag en nes toe gedra. Hoe later, hoe meer van hulle is daar. Hulle werk tot die son sak en môreoggend douvoordag is hulle terug om die bene nog kaler te eet. Hulle pla ons dan gladnie. Hulle het werk om te doen.
 |
| "Yellow jackets" se voerplek |
Ai, maar dis lekker hier by Keçi Bükü.
