7 Julie 3014. Maandag.
 |
| Loutron tot Ermoupolis |
Dit is amptelik! Ek hou nie van groot see en wind nie. Dit verswaar my gemoed. Ek dien vandag weer my vonnis uit - langpad van 31.6 myl op die Aegean See, na Ermoupolis op Syros Eiland (37° 26.597 N, 24° 56.619 O).
Ons trek vroeg weg, 06:15. Meltemi het my eetlus weggeraap, so ek dink ek gaan nou rietskraal word. Voor ons vertrek, wurg ek 'n eetlepel muesli en 'n teelepel jogurt af.
 |
| Goue see |
Ons verlaat die beskutting van die hawe, groot see toe. Ek dink ek het versagtende omstandighede gekry, (sekerlik nié vir goeie gedrag nie), want die see is kalm en Meltemi waai net lui-lekker.
Die kaptein beveel: "Span die seile!" Elize en Annette raak nou regtig goed. Ek skuif agter die helm in, Archie gaan hoofseil toe en die vrouens beman hul toue. Hulle trek hier en los daar en laat die boom uit en trek die genoa uit en siedaar! Ons seil!
As Meltemi net daaraan dink om aan ons te ruk, beveel ek altyd en dadelik aan dat ons reef. My leuse is: "Reef terwyl jy kan en vroegtydig, want spyt kom te laat." Ek glo glad nie aan : "Van skande en skade word jy wys" nie. Nee, reef en daar is geen skade nie.
 |
| Suidpunt van Syros |
Dit raak 'n besondere goeie seildag. Alles gaan goed en maklik. Die ergste stuk was die laaste twee myl na die hawe waar die deining ons toe goed skommel.
 |
| Naby Ermoupolis |
 |
| Ingang tot hawe |
Ons meer vas by die dorpskaai. Maar is die hele hawe-kaai swak beplan! Die swelling van die veerbote slaan teen die kaai vas en bons terug. Ons arme jagte wat hier vasgemeer is, skommel soos op die oop see as hier 'n veerboot kom. Om oor die plank aan wal te loop, is 'n missie. Jy hoop en bid jy val nie in.
Die dorp is baie mooi en ons gaan ry op die treintjie deur die dorp. Dis 'n trein met wiele wat op die pad ry. Griekse musiek word luid op die spreker gespeel en die omstanders wieg ritmies saam as die trein verby ry. Die feestelikheid van die trein lig my swaar gemoed.
 |
| Ons ry die trein ... |
 |
| ... ons ry die trein ... |
 |
| ... Ermoupolis se trein |
Die nag slaap ons almal wieg-wieg in ons beddens.
