Dubrovnik. Dag 20

Die wind het bly lê. Is seker moeg van al die gewaai.

Die kapteins huil in hulle hande. Hulle skoon bote is vol fyn vasklouende Sahara sand. Jy wonder seker nou of ons in die Sahara seil.

Die Sirocco is 'n wind wat van Noord-Afrika af waai. Hy bring dan 'n stukkie Afrika saam van die Sahara. Die fyn sand kom maak hulle dan tuis op die dek van die bote. Hulle klou dan met hulle sandkorrel-suiers vas aan al wat gleufie en plekkie is op die boot.

Dan vat die kaptein maar ewe geduldig sy tuinslang en spuit af en skrop van voor af. Archie glo my nie dadelik toe ek vir hom sê hoe vuil sy dek is nie. Die ooreenkoms is dat ek binne en hy buite skoonhou.

Hy is geskok toe hy sien ek lieg nie. Ons tuinslang is baie lank en Archie is nie lus vir die gesukkel met die lang ding nie. Dadelik vat hy sommer die emmer met die tou en skep water om skoon te maak. Hy skrop en sukkel en spoel en skep weer en weer. Maar Sahara klou.

Met die volgende skepslag, val die emmer se tou uit Archie se hand uit en ... sink. Nou is hy minus 'n emmer. Hy sug. Toe vat hy maar die tuinslang. Na harde werk is die dek weer skoon.

Later vat hy vir Dinkie en die duikbril om te kyk of hy nie die emmer sien nie, maar verniet. Die Marina water is te diep en troebel. Steeds minus 'n emmer.

Op soek na die emmer

Die weer lyk goed, behalwe dat dit mistig is en so nou en dan liggies reën. Die mense sien weer kans om te seil. Een vir een verlaat 'n paar bote die Marina.

Mistig

Ons gaan dorp toe en koop voorrade. Later gaan ons stap. En wat 'n geluk. Toe ons verby die asblikke loop, sien Archie 'n leë emmer. Nou is hy plus 'n emmer.

 Dis luilekker in die Marina. Ons rus heerlik. Dis miskien goed so, anders gaan ons onsself uitbrand.

Rustig in die "saloon"

Eisbein, slaai en vars brood vir middagete op die dek

Maja se helm en instrumente

Hier is 'n Google Earth kaart van die eerste 20 dae van ons roete vanaf Pivorac tot Dubrovnik.

Pivorac tot Dubrovnik