 |
| Van Korcula tot Pomena |
Ons vertrek vroeg, 06:50, vanuit ons nou plekkie uit die Marina. Almal help. Die fenders koek met die bure s'n, ons maak dit los. Maja se voorpunt pyl op 'n ander boot se snoet af. Ons stoot dit af. So kom ons uit die Marina. So kom álmal maar uit die Marinas - met stampe en stote én belangrikste van alles, met fenders.
 |
| Vroegoggend Korcula |
Ons wil vroeg by Miljet kom, want ons wil soutmere toe. Almal besluit eenparig dat die kaptein se hare te lank is. Hy kry 'n haarsny wat hom jare jonger laat lyk.
 |
| Kaptein kry haarsny |
Ons vaar 'n ruk en toe is daar wind en ons span die seile. Net ek en Archie, want die kinders lê oral en slaap. Sies tog, seker baie moeg. Ons seil lekker rustig en Miljet kom stadig maar seker nader. Die kinders is nog steeds moeg, hulle slaap nog. Archie besluit ons gaan nie Polace toe nie, maar na die baai van Pomena (42° 46.995'N 17° 20.015'O), want ons het nog nie daar anker gegooi nie. Die kinders is baie moeg, hulle slaap nog steeds!
Kaptein soek 'n plek na sy smaak, en ons gooi anker. Eers nadat ons suksesvol geanker het, word die kinders wakker. Lekker uitgerus! Toe word hulle honger en hulle eet "chips" en sjokolade. Slaap is harde werk, dit maak jou vreeslik honger. Hulle eet soos ruspers.
 |
| Maja op anker in baai van Pomena |
Ek, Michelle en Anika maak broodjies vir middagete-piekniek. Gerrit kry die drinkgoed, Archie pak die klein rugsakke (dis swemklere en handdoeke en wie weet wat nog). Dis heerlik warm en ons sien uit na die swem in die soutmere.
 |
| Op vastegrond |
Dinkie is op haar pos om ons aan wal te neem en ons begin ons staptog. Stap bly maar my eerste liefde en ek geniet die vaste grond. Die baai is onmoontlik blou van bo af. Ons loop met ligte tred oor die voorreg wat ons het om al die mooi gade te slaan. Ons sintuie werk oortyd. Ons ruik die geur van die bos, ons sien die mooi oral rondom ons, ons hoor die vrolike gesang van die voëls en die skril geskel van sonbesies, ons voel die ligte bries wat vat-vat aan ons wang en ons proe die sout van die seelug op ons tong. Ons leef!
 |
| Onmoontlik blou |
 |
| Ons sien die mooi |
Ons stap na Pomena en eet ons piekniekkos op die klipmuurtjie langs die hawe in die skadu van 'n boom. Ons begin aanstap na die soutmere. Dis net so mooi soos die vorige keer. Die onmoontlike blou water lyk na 'n moontlikheid om te swem. So gedink, so gedaan. Ons swem en doen waterkaskenades. Ek en die kinders swem soos kinders in die water.
 |
| Swem in die soutmeer |
 |
| Waterkaskenades |
Ons stap terug en die meisiekinders gaan haal vir Dinkie en vat dit na die plek waar Arch en Gerrit wag. Die twee mans roei terug na Maja terwyl ek, Michelle en Anika swem. Archie en Gerrit word verlei deur die water en maak ook lyf nat. Ons baljaar in die kristalhelder water.
 |
| Die meisiekinders |
Die laatmiddagson verhelder die hele omgewing. Archie neem nog 'n tou na die land vir ekstra veiligheid. (Ek dink hy is bietjie hiperaktief en soek net iets om te doen).
 |
| Hiperaktief |
Die laatmiddag verander in vroegaand en baie later in aand. Dit voel vir my of dit nooit nag word nie, want die hemelruim is geverf met sterre.
Published with Blogger-droid v2.0.10
