Port St Paul

1 Mei 2015

Kuşadasi tot Port St Paul

Vandag is lentedag in hierdie deel van die wêreld. Dis ook die dag wat ons die waters weer gaan aandurf. Ek voel soos ’n groentjie. So of ek niks meer van seil kan onthou nie. Ons is albei bietjie senuweeagtig, soos voor ’n toets. Jy weet jy het geleer, maar jy voel of jy niks ken nie.

Voor ons begin seil, moet ons eers uit die marina kom. Ons is knus tussen twee bote ingedruk in Maja se winter slaapplek. Reg voor ons is ’n boot, met ’n lang snoet, so half in ons pad. Daar is ’n kans dat ons teen sy vasmeer ketting kan vasry en verstrengel kan raak. Glo my, dit kan gebeur! Die marina man is op sy pos en gebruik sy boot as buffer tussen Maja en die ketting. Archie skakel die motor aan, die marina man maak ons snoettou los. Ek staan gereed met fender in die hand om te keer as ons agterstewe met die draaislag nie teen die Cat langs ons gaan bots nie. 

Beperkte beweegruimte

Archie bestuur meesterlik uit. Hy vat die draai goed, Maja raak nie eers aan die Cat nie en vaar veilig verby die kettings en die lang snoet. Maja verlaat haar blyplek waar sy haar winterslaap van sewe maande lank geslaap het. En skielik is ons weer op die oop see. 

Kuşadasi se kasteel

Ons gaan vandag na Port St Paul, 37°39.269 N, 27°00.549 O. Dis 21.4 myl om te seil en behoort 5h30m te neem .Maja se motor wil nou skielik nie meer as 2 300 opm onder vrag draai nie. En onthou, die motor is splinternuut. Archie kry sy eerste swem toe hy kyk of die propeller mooi skoon is .Dit is vol seediere en hy probeer dit afkry. Elke keer moet hy asem skep en dan onder Maja induik en die gediertes probeer afborsel. Hulle klou soos nete. Hy besluit om verder te probeer by Port St. Paul. Die water is maar lekker koud so vroeg in die seisoen. Maja se motor prrr voort, seediere en al. Dit veroorsaak wel dat ons net vier knope met ons vinnige nuwe motor kan vaar.

Archie se eerste swem

Gus waai liggies en ons span die seile. Ons motorseil vir ’n ruk en daarna skakel kaptein die motor af en ons seil.

"Kaptein, span die seile ....

... Kaptein, sy is myne"

Ons vaar verby bekende plekke waar ons verlede jaar saam met Gerrie en Ansu gevaar het. Gerrie se kop het mos hoeka altyd Samos se kant toe gestaan. Dit was altyd Samos sus en Samos so. Dié Griekse Eiland het hom omtrent getiekel. Turkye en Samos is hier net een seemyl van mekaar verwyder. Dit is die naaste wat Turkye en Griekeland aan mekaar kom.

Samos

Bayrak Eiland met Samos in die agtergrond

Ons nader ons ankerplek en Arch sien op die vorige jaar se roete aanwysing presies waar ons moet anker gooi. Die eerste gooi van die seisoen is suksesvol, met ’n bietjie stry tussen die kaptein en sy “first mate”. Maar nou ja. So is dit maar.

Amper daar

Gewapen met eierspaan en snorkel, takel Archie weer Maja se pens. Hy skraap en rus en skraap en rus. Die water is koud en die asem raak min. Na vele pogings is die seelewe op Maja grootliks vernietig. Ons sal môre sien of dit Maja se spoedprobleem oplos. Ons hou duim vas.

 

Toe kry daai man koud, hoor. Tot op die been. Hy het al sy hitte in die see verloor. Dit was omtrent ’n storie en ’n half om hom weer warm te kry.

Die son sak om die eerste dag van die nuwe seilseisoen te volbring. Die weste lug word geverf met kwatsels pienk en vlam. Dis magies mooi. Die ooste lug word silwer-goud getint met die amper volmaan. Dis misterieus mooi. 

Sonsondergang

Ons is terug!