Herceg Novi. Dag 39 en 40

U. Krtole tot Herceg Novi (Rooi lyn)

Ons trek anker op. Vandag gaan ons na Herceg Novi (42°26,990 N  18°32,028 O). Die dorpie lê heel aan die begin van die Golf van Kotor.

Ek wonder wat se dag is dit vandag. Ek het skoon tred verloor met die tyd. Archie sê dis Woensdag en ek glo hom. Ons span so bietjie seile en die wind speel saam. Ons vaar vol seil. Nie lank nie, of die wind gaan lê so bietjie skuins en stuur die reën om ons net so bietjie nat te maak. Dit gebeur toe ook net so, want ons vaar mos sonder 'n bimini! Ons staan  gewapen met ons reënbaadjies in die reën. En natuurlik kom die reën van voor af. Hoe dan anders, reg in ons oë! Dit is gelukkig 'n sagte ou reënbuitjie, maar dit maak nog steeds nat.

Die reën hou op en ons word beloon met 'n skool dolfyne!

Tel die dolfyne

Ons nader Herceg Novi en motor nader, op soek na die hawe. Die boek sê jy sien eers die hawe as jy baie naby is. Toe ons baie naby is, sien ons die hawe! 'n Vasmeerman wys vir ons waar ons moet vasmeer en na 'n bietjie vorentoe en agtertoe ry van ou Arch se kant af, is ons in posisie en die man help vasmeer.

Veilig in die hawe.

En toe gaan ons dorp toe. (My Std 1 juffrou het ons geleer jy begin nie 'n sin met "En" nie. Jammer juffrou). Ons gaan mos altyd dorp toe. Ons koop vis, want vanaand gaan ek probeer vis gaarmaak. Al sê ek dit self, die vis was damn lekker. My se man sê ook so. (Uit "Manakwalanders").

Kalmte oor die Golf van Kotor

Sonsondergang op Herceg Novi

Donderdag breek aan soos enige ander dag. Bietjie bewolk. Hierdie kant van die berg is die klimaat beter as by Kotor. Die baai van Kotor het sy eie mikro-klimaat as gevolg van die katabatiese winde  van die land en see.

Ons gaan drink koffie om internet te kry. Ons gaan maak 'n draai in die stari grad en besoek die Kanli Kula Fort. Na 'n hele klomp trappe is ons bo. Ons loop daar rond. 'n Klein dogtertjie breek die kanon se wiel af. Kinders is baie gevaarlik!

Kanli Kula Fort

Kanli Kula Fort

Die stari grad is nie baie oud nie, want dis in die 19de eeu gebou.

Stari grad

Die son skyn warm op my lyf. Een van die dae gaan ek weer kla oor die hitte.

Môre pak ons weer die groot see aan oppad terug na Kroasië. Ek hoop net die see is nie meer so humeurig nie. Ek hou maar duimvas.

Hoop môre se see lyk so

Kotor en Krtole. Dag 33 tot 38

Kotor tot U. Krtole

Dis Donderdag. Dit reën alweer in Kotor. Dit reën nie. Dit reën. Dit reën nie. Archie klim die bus en vat die bimini Tivat toe. Daar is 'n man wat dit kan regmaak. Ek bly agter in Kotor en gesels met my buurvrou, Julia. Hulle seil al vir vier jaar. Sy is van Brittanje en haar man, Greg, is van Australië. Toe dit weer begin reën, gaan lees ek boek. Archie bly lank weg. Ek maak iets warm om te eet, want as hy terugkom, gaan hy seker papnat en koud wees.

Dit is toe ook net so. Hy kom terug en hy is papnat en yskoud. Hy het terug geloop, want hy het moeg geword om vir die bus te wag. Hy wou kortpad deur die bosse vat, toe is daar nie 'n pad nie. Nou lyk die arme man of hy in die oorlog was - stukkend en gehawend. Die bimini-man, Miho Bilan, sal bel en laat weet of hy die ding kan regmaak.

Vrydagoggend bel Miho en lig ons in dat nie hy of die ander seilmaker kan dit herstel of 'n nuwe een maak nie, want hulle het te veel werk en daar is niemand anders in Montenegro wat dit doen nie. Almal maak reg vir die nuwe seisoen.

Archie kyk op die internet of daar iemand in Dubrovnik is wat seile maak. Hy kry 'n naam, bel die man en sake lyk goed. Dennis sien kans. Ons moet die ou bimini saambring vir 'n patroon. Jy sien, my suster-hulle kom oor 'n week seil en ons wil die afdak hê as hulle kom. Hulle gaan mos goeie weer saambring en dis nie lekker om heel dag in die son te sit as jy seil nie. Ons is bang hulle brand sproete! En ons ontmoet hulle in Dubrovnik.

Saterdag, 8:30 klim ons die bus na Dubrovnik toe. Dis baie vinniger om soontoe te ry as om soontoe te seil. Die busrit neem amper drie ure,  want ons moet deur die doane gaan. Kotor is in Montenegro en Dubrovnik in Kroasië. Ons kry vir Dennis by die marina, hy bekyk die bimini met 'n arendsoog en meet vir die vale.  Hy sê dit sal oor 'n week gereed wees as ons weer in Dubrovnik kom. Wat 'n verligting. Ons kom eers laataand terug by Maja.

Ek dink ek is verslaaf aan kersies.

Daar's net twee oor ....

Sondag besluit ons dat as ons langer by Kotor gaan bly, gaan daar mossels aan ons kiel groei. Dis tyd om te vertrek. Ons bure vertrek vroeg die Sondag. Dis alweer koebaai. Ons verlaat my geliefde Kotor net na twaalf. Dis die eerste keer in 'n lang tyd wat ons op die water vaar. Die wind is nie reg vir seil nie, en ons motor.

Ons vaar verby die eilande van Perast. 

Die eilande van Perast

Otok Gospa od Skrpjela is 'n mensgemaakte eiland. Die mense van Perast het klippe op die rif gegooi en volgens meer romantiese bronne het hulle seerowerskepe vol klippe gegooi en op die rif laat sink. Later (1630) het hulle begin om 'n kerk op die rif te bou.

Kerkie op Otok Gospa od Skrpjela

Gaan dit weer reën?

Die ander eiland is Sveti Djordje, wat eintlik 'n abdy is. Die arme abdy is al twee keer deur die Turke vernietig en ook deur aardbewings beskadig.

 Abdy Sveti Djordje

Ons vaar verder, verby nog 'n eiland-kerk, tot waar ons gaan anker by Uvala Krtole. 

Eiland-kerk

Daar is baie riwwe en rotse, so jy moet maar volgens die boek vaar anders loop jy jou rieme styf. Die eiland van Uvala Krtole was eers 'n vakansie eiland met romantiese grashutte. 

Romantiese grashut !?

Daar is reeds drie ander seiljagte toe ons daar aankom. Ons gaan deur die ankergooi-ritueel en vaar meesterlik. Ons is geanker. En wat 'n verrassing, ons bure is ook hier. Ons groet met die roep van haar naam en vriendelike gewuif.

Daai wolke gooi reën op Kotor!

Baai van Uvala Krtole - ons ankerplek

Ons bly Maandag en Dinsdag op anker in die baai. Ons koop niks, ons loop niks, ons doen niks. Ons ìs net.

Die skemer daal ...

... as die son onder gaan