1 Julie 2015. Woensdag.
 |
| Kaş tot Yesilköy Limanı, Kalkan |
 |
| Yesilköy Limanı, Kalkan tot Fethiye via Gemiler Eiland |
Ons gaan eintlik noordwes, nie noord nie. Gister was dit Kaş tot Kalkan en vandag gaan ons ’n lang pad vat, 29 myl, na Gemiler. Dis die stuk wat verby die Sewe Kape gaan. Dit kan baie rof raak op die stuk see. As die wind waai, kan baie groot deinings en ’n verwarrende see die gevolg wees. So, ek hoop Gus lê.
 |
| Kalkan Dorp |
In die baai waar ons geanker het, het Gus die hele aand gewaai. Ek hoop die see is nie opgeklits nie. Ons vaar uit en nader die see. Ek slaak ’n sug van verligting, want die see dein, maar sulke sagte deinings. Ons vaar die een seemyl na die ander. Eers verby die lang stuk met die vlakkerige water en toe is dit die Sewe Kape. Maar wonder bo wonder, Gus waai net liggies en ons span die seile vir ’n ruk, totdat Gus gaan lê en af is die seile. Ek is regtig verlig dat Gus ons so genadig is. Ons is verby die Sewe Kape en dis toe weer sulke vlakkerige water vir myle en myle. Ons vaar en vaar, verby ’n ou grote wat besig is om ’n visplaas te trek. Hy vaar sowaar stadiger as ons!
 |
| Kranse |
 |
| Die eerste vier kape lê agter ons |
 |
| Die laaste kaap |
 |
| Visplaas op pad |
 |
| Visplaas trekker |
Ons vaar om die hoek en is dankbaar toe Gemiler Eiland voor ons lê. 29 myl is eintlik ’n lang dag. Ons was al twee keer vantevore by Gemiler, so ons ken die situasie. Anker, met ’n landlyn. Ons soek dieselfde plek uit toe Leon en Dirk daar was en gooi anker. Archie swem met die tou land toe en Gus waai ons bietjie skeef, plat rots se kant toe. Die water hier is diep, maar dit word plek-plek skielik baie vlak omdat daar is sulke plat rotsplate onder die water is. Archie trek ons na die ander kant toe, stadig en versigtig, want platrots, wat onder die water is, kom al nader.
Ek hou die dieptemeter dop, 4m, wat nog goed is. Onthou, die dieptemeter sit in die middel van die boot en die roer is agter en is bietjie meer as ’n meter onder die water. En ek hoor doef. Die roer bots teen die rots, al sê die dieptemeter 4m. Ek skrik en Archie hoor dit ook. Onthou, ek is alleen op die boot, Archie is besig om toue aan die land vas te maak! Hy trek om Maja in haar posisie te kry en weer doef. Hy skree ek moet die anker gaan intrek om Maja weg te kry. Ek hardloop en trek ’n bietjie om en Maja is toe buite gevaar. Dis ’n getrek van toue, Archie trek en ek trek. Ek gaan kyk vir my anker, maar die ding lyk nie lekker nie. Dis 20m diep waar ons gegooi het en daar is maar 30m ketting uit, wat totaal te min is.
Ek roep vir Archie wat vreeslik aan die toue vasmaak is en hy swem terug en kom kyk en bevestig my vermoede. Die anker is nie reg nie. Toe swem hy maar uit land toe, maak die toue los, maar los een ketting daar, want ons gaan weer anker gooi. Ons kry weer posisie, die keer bietjie verder van die land af en ek gooi. Skielik spring die ketting van rat af. Gelukkig haak dit vas aan die ding net langs dit en die ketting stop. Ek sit en dit baie versigtig weer in die rat. As daai ding jou vingers gryp! En die ankerketting loop weer.
Toe hoor ek weer ’n lawaai en die ketting spring totaal van die rat af en hardloop met ’n spoed vry oor die voorste wiel. Ek skree vir Archie om te kom help. Hy los alles agter en hardloop na voor. Hy trap op die ketting, maar dit help nie. Dit hou net verdomp aan hardloop en hardloop. Toe die ankerketting oorgaan tot die tou, toe gryp ek die tou en maak dit om die cleat vas. Jy kan nie waag om aan die ketting te vat as hy vry hardloop nie, jy sal jou vingers verloor. Nou is die hele 60m ankerketting uitgegooi en Archie begin dit weer op te trek.
Archie sê ons moet weer gooi, maar ek bewe soos ’n riet en sê vir hom ek kan net nie. Ek wil Fethiye toe gaan waar jy nie ’n donnerse lyn land toe moet vat nie. Ek was ook toe siek en sat vir die bure langs ons wat die spektakels so sit en beskou en so dankbaar is dis nie hulle waarmee dit gebeur nie. Ou Arch gee sy ontstelde vrou een kyk en besluit ons moet maar verder vaar, al is dit nog drie ure se vaar. Hy swem weer land toe, want sy ketting is nog aan die rots vas. Toe eers kon ons vaar.
 |
| Amper by Fethiye |
Na 45.4 myl (10h 44min) in totaal, kom ons by Fethiye aan, 36°37.384 N, 29°05.740 O. Moeg van die dag se gebeure. Ons wil nou net anker gooi en rus. Gus waai nou vir betaling. Ons soek ankerplek en die keer gooi Archie die ketting. Hy wil sien wat gebeur as die ding van die rat afspring. En ek is agter die helm. Ons gooi en dit byt nie. Toe gooi ek en dit byt nie. Toe gooi Archie en die verdomde anker wil net nie byt nie. Die ketting spring nie af nie, maar byt is min. Toe dit die sewende of agtste keer is, is Archie agter die helm, ek gooi die anker en dit byt wonderbaarlik. Ons is eintlik bang daarom hard te toets, want die ketting kan weer afspring.
Ek is moeg gesukkel. Uitgeput gaan slaap ek die aand, terwyl die nog lig is. Agt uur is ek tussen die vere en raak aan die slaap.
