 |
| "Underneath the arches" |
Ons klim die bus na Kanoni en kyk na die klein kerkie op Panagia Vlachemon, sowel as Pontikonnissi Eiland (Mouse Eiland).
 |
| Kerkie met Pontikonnissi Eiland (Mouse Eiland) in agtergrond |
 |
| Eiland kerkie |
Toe loop ons die 5 km terug verby die Paleopolis argeologiese terrein en die Mon Repose Landgoed met sy Doric Tempel.
 |
| Paleopolis argeologiese terrein |
 |
| Doric Tempel |
Ons maak vir Maja skoon en sy lyk soos 'n nuwe sikspens. Spesiaal net vir die manne. Ek maak vir hulle choumi, oftewel hummus, en braai frikkadelle en ons wag die tyd af.
Toe is dit skielik 19:30 en ons stap busstop toe om bus nr. 15 na die lughawe te kry. Na 'n ewigheid en 'n half kom hy om die draai en ons klim die bus en daar trek ons. Reguit na die lughawe toe om vir Leon en Dirk te gaan ontmoet.
En daar is hulle, wagtend op hulle bagasie. Ons wuif soos windmeulens deur die venster om hulle aandag te trek en Dirk sien ons. Sy gesig breek oop in 'n glimlag. Hulle kom deur die glasdeur en ek groet hulle soos die vader die verlore seun van ouds gegroet het. Ek verswelg hulle met my omhelsing.
 |
| Welkom Leon |
 |
| Dirk word verswelg |
Ons kry 'n taxi en ons vier, twee groot rugsakke en handbagasie sit toe daardie motor kant aan wal. Hy laai ons voor die ingang van ons fort af. Magtig, was hulle beïndruk! Om in 'n wêrelderfenisgebied tuis te gaan en nogal in 'n seiljag. Sowat van "oo" en "aa" het ek lanklaas gehoor.
Binne enkele oomblikke krap hulle vir Maja so om dat dit lyk of die Meltimi (dis die Aegean see se gevreesde wind) haar getref het. Maar ek is so bly om hulle te sien, ek vergewe hulle daar en dan. Ons klink 'n glasie Ouzo en hy val waar hy wil. Ons eet heerlik aan taramasalata, hummus, frikkadelle en olywe en aarbeie.
 |
| Die Mandraki Manne |
Na 'n gebabbel en geskerts en gelag is die manne moeg, want dis al amper die volgende dag en ons gaan slaap. Maja sus hulle aan die slaap en hulle slaap deur.
Dis so lekker om kuiermense te hê.
