Gemiler Adasi.

14 Junie 2015, Sondag.

Tersane Creek tot Gemiler Adasi

Sy Edele die burgemeester van die plaas Tersane, Mnr. D. Luus, geklee in sy amptelike drag, lewer ’n afskeidstoespraak en doen ’n beroep op sy onderdane om hierdie Sondag stryloos te hou. Hy haal die tou seremonieel van die rots af en swem statig terug na die luukse jag, Maja, eiendom van ’n ene mnr. DJ Archibald. ’n Matroos vloek in die verte.

Sy Edele

Ons vaar vandag uit die Golf van Fethiye na Gemiler, 36°33.299 N, 29°04.163 O, 15 myl. Dis baie verder as die 4 myl wat ons die afgelope tyd gevaar het. Ons vertrek en vat die lang pad. Dirk sien ’n dolfyn en ons oë fynkam die waters vir nog. Ek sê altyd, as daar een is, moet daar nog wees. Later sien Dirk nog een wat sierlik uit die water duik en ons sit hulle agterna. Hulle is skaam dolfyne, want hulle verdwyn in die dieptes. Die die eerste dolfyne wat die manne sien. 

Waar's die dolfyne?

Hulle's weg!

Ons gaan om die hoek en voor is die klein eiland, Karacaören. Daar is allerande ruïnes van die een of ander antieke stad op die eiland.

Ons gaan na Gemiler Adasi en soek plek om te anker. Die nogal diep hier en ons anker in 23 m. Ek gooi anker, Archie tru en Dirk staan gereed met die tou om land toe te swem om vas te maak. Gus lê en dit maak die hele proses baie makliker en vas is ons. Die lewe van ’n seiler draai om wind en om saans vas en veilig te wees. Dan eers kan die kaptein en sy bemanning ontspan. Leon begin dadelik met die brou van die koue drankies.

En ons het gedink Yassica Adalari was ’n malhuis. Skielik kom almal in bootjies en wil aan ons roomys en pannekoek afsmeer. Mens kan sien dis Sondag. Almal in die omgewing wat nie vandag werk nie, is ook hier. Dis gulets en parasailing. Motorbote wat mense op opblaasstoele rondtrek teen ’n fenominale spoed. Ekskursiebote, lawaaierige plesiersoekers is orals. Dan is daar nog seiljagte wat anker kom gooi en toue aan die land vasmaak. Daar is soveel om te sien, ons weet nie waar om te kyk nie. 

Pannekoek te koop!

Skuithuis

Viswyf

Dis warm hier in Turkye en ons koel gedurig in die turkoois water af. Ek besluit dis tyd om my hare vir ’n slag in die see nat te maak, trek die stoute skoene uit en spring voor by Maja se snoet af. Die manne volg my voorbeeld en die paparazzi staan gereed daarom op film vas te lê.

Ek spring

Leon spring

Dirk spring

Ai, maar dit is lekker hier in Turkye.

Ek daag die manne uit om saam met my in die donker te swem en net die dapper Dirk is mans genoeg. Ons swem in die donker en kyk oor ons skouers of die spoke van die antieke stad van St Nicholas nie vir ons loer nie ...

Tersane Creek.

 13 Junie 2015, Saterdag.

Göcek tot Tersane Creek

Ons het al weer die voorreg om die swartwatertenk uit te pomp. Ons meer alongside vas en die pompman pomp. En leeg is die tenk.

Ons gaan eers na Yassica Adalari, maar is dit ’n malhuis!? Gulets, bote en alles wat op die water vaar is by die plek. Dan is dit nog boonop Saterdag. Ons sien nie kans vir die plesiersoekers nie.

Op pad na Yassica Adalari

Ons kies toe maar die hasepad na Tersane Adasi en bekyk die plek. Ons keuse val op Tersane Creek, 36°40.523 N, 28°54.853 O, 8 myl vanaf Göcek. 

Tersane Creek

Ons gryp ’n boei, maar dit is naby die land. Te naby na my smaak. Archie ontdek nog ’n tou by die boei en maak Maja ook daaraan vas. Toe het Archie die eer om die splinternuwe tou land toe te swem. Hy duik in met die 50m tou en maak dit aan die bollard vas. Ek dink dis die naaste aan die land wat ons nog vasgemaak was. Die rotse en klippe is op ons voorstoep.

Splinternuwe tou

Trek splinternuwe tou

  

Ons doen ons daaglikse landwandeling op die eiland. Behalwe vir 'n klein lappie grond van die restaurant is die hele eiland 'n plaas wat wemel van bokke, skape en beeste. Die mense het nou behoorlik ’n gemengde boerdery. 

Eilandplaas

Die restaurant het sy eie jettie. Ons gaan kyk hoe lyk dit by die restaurant en beskou hulle menu. Dis veronderstel om van die beste lamsvleis in die distrik te wees. Ek moet sê, ek weet darem nie so mooi nie.

Restaurant jettie

Tersane Restaurant

Ek dink ons eie persoonlike kokke, nee, ek bedoel gourmet chefs, op Maja, doen veel beter. Die manne kook vanaand en dis net potte en panne, want elke pot en pan waarop hulle beslag kan lê, word vuilgemaak. Dis hope en hope skottelgoed, maar ons gee nie om nie, want is daai kos lekker!

Gourmet chefs

Dis maalvleis en eiervrug, geurig voorberei het ’n tikkie grondboonbotter, knoffel, tamatie en ek weet nie wat alles nie. Dan word daar holtes in die kos gemaak en vir elke persoon ’n eier in die holte gebreek en gaargemaak. My magtig, maar dis lekker!

Gourmet kos

Nog 'n genoeglike dag in die Turkse paradys nader sy einde. 'n Seiljag seil op die horison verby na wie weet waar...

Aandskoot

Göcek.

12 Junie 2015, Vrydag

Boynüs Bükü tot Göcek

 

Vandag gaan ons na die Göcek, 36°44.970 N, 28°56.606 O, 4 myl om te vaar. Ons groet ons Duitse bure aan die stuurboord kant en daar vaar ons, verder in die die Golf van Fethiya. 

Göcek

Göcek is ’n see van maste, ’n maswoud. Die hart en siel van die plek is jagte. Ons probeer eers die Munisipale Marina, maar die antwoord op die radio kom: ”We are full.” Toe probeer ons maar die Didum Marina. Hulle het plek en hulle ontmoet ons by die ingang. Hulle help ons by ’n benoude plek in en Kaptein Archie hanteer dit meesterlik. Almal sit ’n bietjie handjie by en ons is vas.

Göcek is ’n mooi vakansiedorp met pragtige blomme oral. Dis ook die plek waar ons weer voorrade gaan koop, want die manne moet darem nie honger ly nie. Archie swig ook voor die versoeking om ’n lekker lang tou vir “line ashore” te koop en ons lyk omtrent soos pakesels toe ons die terugtog na Maja aanpak. 

Blommedorp

Marina jetttie

Pakesels

Die aand eet ons vars balik (vis) wat ons by die vismark gekoop het en self in ’n pan gebraai het. Dat sukke gesonde kos so lekker kan smaak!

Boynüs Bükü

11 Junie 2015, Donderdag

Sarsala (Pilloried Cove) tot Boynüs Bükü

Wat ’n luilekker lewe. Ons fladder soos vlinders van die een baai tot die volgende cove. Loomwarm dae, vol sonskyn in die Fethiye Körfezi.

Vandag soek ons die volgende baai op, Boynüs Bükü, 36°42.664 N, 28°53.670 O, 5 myl om te vaar. Leon versoek dat ons by die restaurant jettie moet vasmaak, want hulle is lus om die atmosfeer by die restaurant te geniet. As die gaste praat, wie is ons om te stry. So gesê, so gedaan en met vele hande, ligte werk, meer ons maklik vas.

Boynüs Bükü restaurant

Restaurant jettie

Boynüs Bükü Baai

Die bonus is dat ons ’n lekker warm stort ook kan geniet. Dis een van daai storte wat nie stilstaan nie en heeltyd beweeg. Heen en weer.

Ons maak klaar en Leon en Dirk gaan eerste om vir ons ’n tafel te kry. Al die tafeltjies is langs die water gedek. Dit voel of ons op ’n Kaapse wynlandgoed is. Atmosfeer is in oorvloed.

Die kos oortref ons stoutste verwagting. Tot die baie streng kos kritikus, Archie, sing lofliedere oor die smaaklike kos. Leon eet lamtjops, Archie en Dirk bestel “mix grill” wat bestaan uit sappige hoender, lamtjops, kofta en bees. Ek bestel calamari. Dit word bedien met vier mezes en brood. Ons bestel een bottel duur wyn. 

Ek en die manne

Arch en die manne

Ek en Archie

Wat ’n goeie idee van Leon om hier te kom eet!