Ayios Andreas

13 Mei 2018. Sondag.

 

Efimia tot Ayios Andreas

Ons maak gereed om te vertrek. Elkeen kry sy opdrag en ons verlaat die dorpie, Efimia, wat ons vreeslik geniet het.

Ons vaar na Ayios Andreas, 6.6 myl. Ons gaan daar anker met 'n lang tou na die land. Ons eerste vir die seisoen. En natuurlik 'n eerste vir Sullivan. Ons vaar by die baai in en daar is reeds 'n boot. Ons geliefde plekkie is egter steeds oop en ons vaar dadelik soontoe. 

Archie tru, ek gooi die anker en toe is dit sukke tyd. Archie duik met sy sierlike boog om die tou land toe te swem. Hy snuffel 'n goeie klip uit en maak vas. Terug Maja toe, vat die ander tou en swem weer land toe. Maak vas aan 'n rots. Sullivan trek die toue in en maak vas. Toe staan Maja netjies vasgemaak in die baai.

Maak reg

Trek toue

Dis pragtig hier. Die water is kristalhelder verleidelik turkoois-blou. Ek swem heerlik. 

Dinkie neem ons na die land en ons stap op die rowwe stappaadjie na nêrens. Draai maar weer om. Maja voel tuis in die pragtige baai en ons kry bure. Die Engelse van die seiljag Wanderer, is baie edel van inbors. Hulle tel al die rommel op die strand op en gooi dit in sakke. "Goed gedoen julle!" 

Ayios Andreas Baai

Ayios Andreas Baai

Dinkie neem ons terug Maja toe en dis tyd vir die groot spring van Maja se snoet af. Ons al drie willig in om die groot sprong te neem. Archie hef die hande na bo, ek val na benede en Sullivan spring met vliënde vaandels! Sowat van pret!

Archie spring …

… ek spring …

… maar Sullivan vlieg

Terug by Maja, besluit ons dit is braai-aand. Die makkers soek 'n geskikte plek op die rotse en die braaibenodigdhede word toulangs met Dinkie rots toe vervoer. 

Toulangs

Braaiers

Alles is gereed en die vuur word aangesteek. Ons braai in ons Bushy braai (ons buurman, Bushy, het in 2013 die braai vir ons as 'n geskenk van Suid-Afrika af gebring). "Yamas Bushy en Grietjie!"

Bushy se braai

"Yamas Bushy en Grietjie"

Ai, maar die ankers is betowerend. Die brandende braaibrikette, Griekse wyn, twee ou vriende op die rotse. Toe die vuur reg is, sit die makkers die souvlakia op die kole. Archie versorg drie souvlakies en Sullivan die ander drie. Daar is 'n samehorigheid tussen die twee makkers.  Die jare tussenin het weggeval en hulle sit doodeenvoudig hulle vriendskap voort asof niks verander het nie. En ek is maar net die Seilende Sigeuner.

Ons geniet die kameraderie, die eenvoud, die vriendskap. Die wonder van aand-word speel voor ons oë af. Dis 'n verandering wat altyd dieselfde en tog so anders is. Laat dit so wees ...

Efimia.

12 Mei 2018. Saterdag.

Sarakiniko Baai tot Efimia

Agge nee! Die see het in die baai gerol en Maja het heen en weer gewieg. Soos gewoonlik slaap die kaptein soos 'n flippen baba en die blêrrie Sullivan ook! Dis net ek wat weereens soos Sherlock Holmes probeer om al die irriterende geluide op te los

Wel, toe ek uiteindelik aan die slaap raak en wakker word, is dit 'n nuwe dag. Nog 'n dag vol nuwe dinge wat ons gas, Sullivan, sal beleef en agterna met heimweë terugdink. 

Pelagia noctiluca

Strekoefeninge

Ons gaan vandag na Eufimia, 11 myl. Die makkers trek anker op, en ons vertrek. Ons vaar tussen . Ithaca - en Pera Pigadi Eiland en Sullivan moet behoorlik koers hou, want dis maar vlak, sowat 4 m. Archie "put me upfront to con the way through", en so tussen my wat die pad aanwys en Sullivan agter die helm, én die kaptein wat 'n wakende oog hou, vaar ons met vleuende vaandels deur!

Ons vaar maar net, vorentoe, altyd vorentoe! Niks buitengewoon gebeur nie. Dis net 'n heerlike gemoedelike dag tussen twee ou skoolvriende en 'n eienaardige vroumens op 'n seiljag in die Ioniese See. Kosbaar en spesiaal.

Efimia lê voor ons en die kaptein gee die opdrag en ons kry alles gereed. Die haweman staan gereed op die kaai. Archie tru, die haweman gee die bevel om die anker te gooi en ek gooi maar (ek wou eers bietjie stry). Sully help met die balfender en agtertoue en ons is maklik vas. En hier is ons.

Ek gaan dorp toe en koop vir my drie seuns elk  'n geskenkie

Dorpskaai

Efimia se kaai

Archie en ek

Ons gaan vandag, 11:00 met 'n taxi na die Melissani Grot toe. Die grot se water kom van die see by Argostoli 15 km vêr, en neem 14 dae om ondergronds tot by die grot te kom. Dit loop dan verder onder die grond tot by Sami waar dit in die see loop. Dit borrel eintlik in die see in.

Borrrel in die see in

Ons vaar op die meer in 'n tipe gondel en die man wat roei, sing en fluit te vrolik. Hy is vreeslik gaaf en neem ook gretig foto's. (Ek dink dis om sy "tip" bakkie vol te kry.)  Daar hang die mooiste stalaktiete van die grot se dak. 'n Deel van die dak het 5 000 jaar gelede ingeval. Die water is pragtig blou soos die son daarop skyn. Ons verkyk ons aan die gragtige grot. 

Grot van bo gesien

Gondels

Melissani Grot

Melissani Grot

Stalaktiete

Ek en Archie op die gondel

Kydaar

Marina, die vrou wat die taxi bestuur, neem ons terug na Efimia.

Sullivan nooi ons uit vir ete en ek is vreeslik opgewonde. Dit beteken net een ding - ek hoef nie vanaand te kook nie! Ons maak gereed en ek moet sê, die makkers lyk glad nie te sleg nie. Vreeslik aantreklik! Dis een van die beste restaurante in Efimia (Marina, ons taxibestuurder het so gesê). Sullivan eet "Red snapper"en ek en Archie eet haas. Ons het behoorlik gesmul!

Op pad na restaurant

Yamas

Eet haas