Çokertme

9 Augustus. Dinsdag.

En nog steeds gaan ons nie Bodrum toe nie. Vandag gaan ons na Little Switzerland, Çokertme toe, myl. Ons was daar saam met Dirk en Ina én in 2019 saam met Archie se makker, Sullivan.

Çokertme is 'n paradys. Dis lowergroen met bome en berge en dale. Net soos Switzerland. Ons hou baie van die plek. 

Maar o wee! Die berge langs die kus in die omgewing, is afgebrand. Bome is stokke en van die bosse kom plek-plek groen uit. Dit moes so jaar of wat gelede lelik hier gebrand het.

Ons kom by Çokertme en ons sien die lowergroen is nou 'n afgebrande bos wat sy bes probeer om te herstel. Wat 'n hartseer gesig is dit nie. Ons anker met 'n lang tou land toe. 

Sierlike boog

Gus begin waai en ons verblyf op die eens pragtige Çokertme, vul ons met hartseer en weemoed van wat was en wat kon wees en wat nou is.

Afgebrande Çokertme 

Afgebrande Çokertme

Çokertme 2018

Alakisla Bükü

8 Augustus 2022. Maandag.

Ons vertrek voor hanekraai. Ons dink na Bodrum, maar so in die vaar, besluit Archie ons gaan na Alakisla, 32.8 myl. Dis eers om Knidos se punt en toe reguit oor die stuk see na ons bestemming.

Knidos van noorde

Gus waai liggies tot gladnie, nes ek daarvan hou. Ons prrr vorentoe, altyd vorentoe. Toe kom ons by die groen baai en kry 'n ankerplek. Ons gooi en dit byt. Die boek sê dit byt nie oral goed nie, so Archie toets die anker goed en gaan kyk later met die snorkel. Alles is hankiedorie. 

Lowegroen Alakisla

Hierdie is sommer net 'n luilekker baai. Ons bly op Maja en swem om af te koel. Oral aan wal is kampers. Dit lyk amper of hulle permanent daar bly. Seker regte sigeuners. (Nie die seilende tipe nie.)

Gus waai so bietjie in die middag, maar dit pla nie. Nog 'n heerlike anker.

Doodstil baai

Alakisla se inwoners