Kuiermense. Dag 101

6 Augustus 2013.  Dinsdag 

Dubrovnik tot Cavtat

Vandag kom hulle! Bekende mense, wat 'n heerlike vooruitsig.

Ons wag. Hulle sal so 09:00 hier aankom met die bus, want hulle gaan tuis in 'n hotel in Dubrovnik. Die Marina is so 10 km uit die dorp uit. Dis later 09:20 en ons wag nog steeds. Elke minuut van wag, voel soos 'n ewigheid. Ek loop om hulle te soek en wie soek, sal vind. Toe sien ek hulle, José, Mart-Marie, Alex (6 jr) en Livvy (2 jr), ons Suid-Afrikaanse vriende wat nou in Spanje bly.

Die Gutierrez familie

Dis 'n nuwigheid vir ons, kinders op Maja. Sal sy bestand wees teen die aanslag van twee kinders aan boord? Hulle kom aan boord. Dis sakke en stootwaentjie en kinders. 

Loop die plank

Dis heerlik! Ons gesels en babbel en lag. Ons het hulle vir jare nie gesien nie. Nadat almal iets nat oor die lippe gehad het, en Alex gesê het hy dog dis 'n trip, vertrek ons. José help tou voor losmaak, onder die wakende oë van Alex. Mart-Marie bied haar dienste vir Archie aan by die toue agter.

Die wind waai vir Maja net waar hy wil, maar onder die kaptein se bekwame leiding, is ons maklik weg uit die Marina. Alex verstom hom aan alles en Livvy sit effe benoud by haar pa. Ons vaar in die rivier af na die see. Alex is so opgewonde soos 'n sesjarige maar kan wees en mens sou dink José en Mart-Marie is ook ses jaar oud!

Leerling stuurman, Alex

Dis lekker warm en die manne wil swem. In spring die manne en  Mart laat haar ook nie twee keer nooi nie en swem soos 'n meermin in die water. Dis net Livvy wat die groot klomp water nie vertrou nie en klou soos 'n klein apie aan haar ma vas.

Diepsee swem

Livvy

Na die swem is daar bietjie wind en ons span die seile. Alex staan weer verstom. Ons seil so bietjie, eintlik net dat ons besoekers seil kan ervaar. Toe die wind te min raak, trek ons maar die seile in. Ons vaar naby Dubrovnik verby en Mart-Marie neem foto's asof sy vir die paparazzi werk. Dis nie aldag wat mens Dubrovnik se ou stad van die kant af sien nie.

Dubrovnik mure

Dubrovnik mure

Ons vaar rustig en al geselsend verder na Cavtat. Ons gaan weer na Uvala Tiha om te anker. Die keer kyk Mart-Marie hoe gooi ek die anker.

Dis warm en almal is lus vir swem. Veral Alex geniet die water. Later speel hy en Livvy, natuurlik onder die wakende oog van moeder, in Dinkie. Tot Livvy skaterlag as Dinkie teen Maja bots.

Almal is honger en ons eet brood, koue vleis en kaas op die dek. Ons kuier so lekker, dat hulle besluit om môre weer te kom. Hulle neem die 19:00 bus terug na Dubrovnik, met twee moeë kinders.

Maja is skielik so stil.

Published with Blogger-droid v2.0.10

Honderd dae. Dag 100.

5 Augustus 2013.  Maandag

Ston tot Dubrovnik

Honderd dae in my nuwe wêreld. Ek leef in 'n wêreld waar niks stagnant is nie. Alles beweeg omtrent altyd.

Water beweeg, vloei. Maja beweeg, selfs op die stilste water, in die  Marinas en langs die kaai. As ek 'n poskaart soek, beweeg dit. Die Konzum wieg as ek kosvoorrade koop. Die storte in die Marina is die ergste. Dit staan vir geen stonde stil nie!

Op die honderdste dag is dit Dubrovnik toe. Ons vertrek 05:30 vanaf die kaai by Ston. Ons kom maklik uit, want die groot Cat wat voor ons vasgemeer was, het gedurende die nag spoorloos verdwyn.  Arch maak toue los en ek bestuur uit.

Oggendskoot - Lagiesberge

Seekranse

Daar is 'n snaakse warm wind wat waai, wat glad nie voorspel is nie. Ons span die seile en seil. Later begin Gus met sy gelol en ruk aan die seile. Dan waai hy net liggies, dan ruk hy homself weer op. Dan waai hy oos, dan wes. Dan waai hy noord, dan weer suid. Geen mens kan met so 'n wispelturige wind seil nie. Af gaan die seile.

Oppad na Dubrovnik

Nader aan Dubrovnik raak Gus bietjie stiller en ons kom so 12:30 by Dubrovnik aan. Die manne wys die plek aan en is gereed om ons te help.

Ons begin skrop en "polish". Ons skrop die dek. Ek skrop vir Maja binne. Elke ding word met 'n nat lap afgevee. 'n Hele bondel wasgoed word na die wassery geneem, handdoeke en beddegoed.

Archie gaan maak die gasbottels vol. Ons is besiger as 'n hele swerm bye. Ons gaan koop kosvoorrade.

Moeg, maar tevrede, kan ons later ontspan. Alles moet piekfyn wees vir José en Mart-Marie en hulle kinders wat môre kom kuier.

Die stort staan nie stil nie...

Published with Blogger-droid v2.0.10