 |
| Panormou Baai tot Galaxidi |
Vandag kry ons koers na Galaxidi (38° 22.600 N, 22° 23.263 O), 11.5 myl tot daar. Ons vaar en vaar sonder seil. Gus lê alweer. Oppad is daar visplase en eensame vissermanne wat probeer om hul daaglikse brood te vang.
 |
| Oggendskoot - Eensame visserman |
Die water is vlak en ou Arch vaar versigtig. Ons ken van strand en is nie lus daarvoor nie. Ons vaar van aanwyspunt tot aanwyspunt om stranding te voorkom en na drie ure kom ons daar aan.
 |
| Galaxidi |
Die baai lyk goed en 'n effe oorgroot man met 'n blou hemp wys ons die plek. Ek begin ankergooi - 30 m, 40 m, toe 50 m en die ketting is klaar en ons gaan oor op die ankertou. Laat ek nou eers verduidelik - Archie het nou die dag die ankerketting, wat 50 m lank is, verleng deur 10 m tou aan te las vir tye van nood. Die katrol is nie ontwerp vir tou nie, so die tou gly vry oor die katrol af. So sonder beheer. Ek sien hoe die ketting verander na tou en hier gaan dit.
Met groot oë kyk die ek die verdwynende tou agterna en ek doen wat ek goed kan doen. Ek roep Archie se naam. Nie dat ek dink hy kan help nie. Net omdat ek krag kry deur sy naam te roep. Nou moet ek die tou gryp voordat dit heeltemal afgerol het en dit om die "cleat" draai sodat ek dit beheersd kan laat sak. Ek is op my eie. Archie konsentreer aan die agterkant van die boot. Ek kry die tou in die hande, draai dit om die "cleat" en skielik het ek beheer. Die ankertou maak dit net. Die tou is op en Maja is teen die kaai.
Ons almal slaak 'n sug van verligting. Dirk en Rika maak toue vas en ons drink ons "cold beverages". Ons sit suip toe nog so, toe die boot langs ons vertrek. Hy trek sy ketting op en hy sukkel. Toe sien ons dit. Ons ankertou beweeg verraderlik. Dit beteken net een ding - hy het ons anker beet. Ons het ons anker oor syne gegooi, want sy anker is windskeef, terwyl ons anker reguit en korrek is.
Hy tel ons ketting met sy anker op en ons anker word versteur. Effe Oorgroot sê alles is reg, maar ek en my kaptein is nie teverde nie. Archie trek die ankertou in en dit voel of die anker wel weer byt, maar Maja lê nou windskeef. Ons vermoed dat òf die anker het geskuif òf die ketting is baie skeef getrek. Om Maja en die ankerketting weer in lyn te kry, verskuif ons die agtertoue na die volgende vasmeerplek. Na vele meer verstellings, ankerketting trekkings, staan en wonder, bekyk en bespreek, is ons versigtig-tevrede. Ek is baie gesteld op my anker en ek is sommer omgekrap.
Ons gaan stap in die dorp rond en kyk na die kerk en ander geboue. Galaxidi is 'n gesellige dorpie.
 |
| St Nikolaos kerk |
 |
| Dak- en deurpatrone |
 |
| Uitsig oor die baai |
 |
| St Georgios Rots |
Dirk en Rika gaan swem en doen beserings op. Hulle trap op goeters in die water wat 'n kruis is tussen 'n see-anemoon en 'n dubbeltjie. Hulle voete is vol van die goed en Dirk kry 'n naald en haal dit uit haar voete. Ek hoor net kort-kort "eina". Die dorings breek af en die voete is nou vol pleisters.
 |
| Dokter Dirk |
 |
| Koffietyd op die kaai |
Vir aandete smul ons aan Franse rooirys met sampioene, uie, knoffel en Parmasan kaas en dit is heerlik.
