11 Augustus 2014. Sondag.
 |
| Mersin Körfesi tot Çeşme |
Vandag is Gerrie en Ansu se laaste dag op Maja.
Ons is oppad na Çeşme (38°12.956 N, 26°26.446 O), 20.3 myl. Ons begin 07:00 te vaar, want ons wil probeer om die winde te ontglip. Dinge lyk goed, Meltie (Gerrie se naam vir die Meltemi) waai liggies en die see is lekker plat. Die windturbines draai loom in die oggendson, groet ons wuiwend.
 |
| Loom oggendson |
 |
| Oggendskoot - Visplaas |
Gerrie voel 'n bietjie nostalgies oor die laaste see-seildag. Hy hou nogal van die ervaring. Hy groet sy laaste ankerplek weemoedig. Ansu groet ook, ek dink sy verlang baie na haar kindertjies, Clarize en Reigardt.
 |
| Nostalgies agter stuur |
 |
| Beplan die roete |
Die vaart verloop goed, ons kry net die laaste stuk groter deinings. En daar lê Çeşme voor ons, met sy mooi kasteel en al.
 |
| Kasteel |
Ons vaar dankbaar nader en ek roep die marina op kanaal 72. Hulle kom help mens altyd in. Die vasmeermanne op die dingy wys ons plek aan en Archie tru pragtig in die spasie. Hulle gee die snoettou vir Gerrie. Ek en Ansu is op 'n gereedheidsgrondslag geplaas vir afskop. Alles verloop seepglad. Of so het ek gedink.
Archie tru nog so ewe en toe stop die boot. Hy het geen beheer nie. Min weet hy dat Gerrie by die snoet se dik tou opgeraak het en dat hy die tou sumier vasgemaak het. (Die dik tou word aan 'n dun toutjie vasgemaak, wat aan die kaai vas is). Maja steek viervoet vas en sy trek skeef, na die luukse jag langs ons. Ons anker dreig om aan hulle s'n vas te haak en ek en Gerrie stoot met mening af (Gerrie met meer mening as ek).
Die jongman van die boot langsaan, wat help red, sê vir Gerrie hy moet nog tou gee dat Maja nog agtertoe kan gaan, nader aan die kaai. Gerrie beduie hy het nie tou oor nie, maar die jongman van langsaan sê gee dun tou. Dit skrei teen Gerrie se beterwete in, want hy kan net nie glo day so dun tou vir Maja op haar plek kan sit nie, maar hy gee tou. Archie tru nader aan die kaai en ons maak vas. Gerrie bekyk daai dun tou en skut sy kop.
Die ouer man van langsaan kom kyk toe eers of ons hom skade berokken het. Danksy die brute krag waarmee Gerrie (én ek) gestoot het, is daar geen skade nie, net bietjie skande. Die man raas toe vreeslik met die marina se mense. Hulle praat Turks, ons verstaan geen woord nie.
So leer ons - as die dik tou opraak, gebruik die dun tou. En op die nederige noot, eindig Gerrie en Ansu se seilavontuur.
 |
| Die einde |
Die aand neem Gerrie ons uit vir ete. Ons gaan eet by die Star Restaurant en die kos is vyfster gehalte. Dankie Gerrie en Ansu!
 |
| Vyfster ete |
