Vathi Baai.

24 Augustus 2017. Donderdag.

Daskalio tot Vathi Baai

My jongste seun, Gerrit, verjaar vandag. "Baie geluk, Gerrit."

Vroegoggend is pragtig by Daskalio. Ons klim in Dinkie en gaan land toe. Die son se warm gloed verlig die baai en spoel sy sonstrale oor almal. Dis pragtig.

Ons stap op en die uitsigte van bo af is asemrowend mooi. Daskalio, my Daskalio. Ons drink die omgewing in. Die hoë berge daar vêr. Hulle troon mistiek mooi oor die blou-blou see uit, soos bewakers van die skoonheid. Statig, stemmig, staties, sonder stem.

Hoofland berge

Ons stap verder. Die rotse is kontras-wit met die blousel-blou see. Ek en Michelle sit en geniet die bekoorlike uitsig. Doer vêr onder in die baai lê Maja tevrede en wag op ons terugkoms.

Daskalio. my Daskalio

Dogter en Ma

Daskalio Baai

Om elke hoek wil die uitsig mooier wees. Al wat ons kan doen, is om ons te verlustig in die skepping en die volmaaktheid daarvan. 

Archie, ek en Maja

Daskalio Baai

Michelle en Johan

Die ou tjor staan nog op dieselfde plek waar ons verlede jaar ook gesien het. Groen en verroes, ’n blyplek vir seemeeue. Ons lyk omtrent of ons die nuutste vakansieklere vir ’n modetydskrif modelleer! Ons stap terug en Dinkie neem ons terug na Maja en ons maak gereed om te vertrek. 

By die ou tjor

Stap terug

Weereens is dit anker op en Johan kry die eer om dit op te trek en weg is ons na Vathi. Ons besef eers hoe goed is die skuiling by Daskalio toe ons uit die baai ry. Gus waai  dat die wit perdjies op die deinings ry. Ons span seil en seil vir ’n ruk. Ek hou mos nie eintlik van die geseil nie, veral as ons skuinslê, maar Michelle en Johan geniet dit saam met die kaptein.

Naby Alyki

Ons gooi eers by Alyki anker en Michelle en Johan gaan supermark toe om ’n paar voorrade te koop. Gus waai nogal en die twee roei dat dit klap. Dis nie lank nie, of hulle is terug met ’n klomp pakkies. Hulle het te lekker gekoop!

Archie en Michelle roei weer land toe om die vullis te gaan weggooi, want ons het vergeet om dit vir die twee jonges te gee. Toe almal weer aan boord is, trek Johan anker op en ons vertrek. 

Michelle en Archie

Ons kyk eers die sake by ’n ander baai uit, maar na hewige warm samesprekings besluit ons dat Vathi ’n beter opsie is. Dis ’n groot baai wat lank diep bly en dan skielik vlak word en ons gooi (te naby die land) anker. Vas is ons en amper op die strand. So naby was ons lanklaas aan die land. Archie swem en gaan toets die diepte en bevestig dat ons veilig is.

Die kinders gaan snorkel en ons swem. Vir my is die baai eintlik ’n anti-klimaks na so ’n mooi plek soos Daskalio. Ons eet sommer ontbyt vir aandete, pap en eier en Griekse spek.

Die aand rol Gus die see by die baai in en ons spoel nog nader aan die strand. Ek staan ’n paar keer in die nag op om seker te maak dat ons nie al gestrand het nie.

My Daskalio-borrel bars, want dit voel nou vir my of die skepping nie meer volmaak is nie.