Gökkaya

3 Mei 2017. Woensdag.

Finike tot Gökkaya

 Ons gaan vandag na Gökkaya, 15.7 myl, in Kekova Roads. Die gaste pronk gou vir oulaas tussen die jagte op die pier. Toe is hulle ook aan boord. Till en Andree help met die agter toue en ons kom seepglad uit Finike Marina. Sonder sukkel. En toe vat ons die pad. Gus lê en Maja prrr ritmies voort, vorentoe, altyd vorentoe. 

Finike Marina

Till op plank

Laat staan die lawwigheid

 

Die see is blou, die water kalm en sommige van die bemanning word vreeslik lomerig. Daar is niks soos ’n uiltjie knip om skoonheid te behou nie. Andree maak seker sy bly pragtig! Till praat en vertel en gesels. Hy kan ook vreeslik lekker lag. So vaar ons voort, op pad na ’n nuwe heenkome, nuwe ondervindings en nuwe horisonne. Ons maak herinneringe bymekaar om eendag, as ons oud is, te vertel. Almal met sy eie gedagtes, belewings en ervarings. Elkeen is sy eie ek, subjektief self.

So kom ons in Gökkaya aan en die huis is waar die anker val. En die anker val, byt vas en ons is tuis. Op ons eie kleine Maja.

Kaptein

"First Mate"

Andree is baie flink met die skink van die koue drankies, soos die skinker van ouds in die Bybel en sommer gou is ons aan die teug aan ons onderskeie drankies. Vir hierdie Kapenaars is dit nooit te vroeg vir wyn nie en Till en Andree drink elkeen ’n glasie rooiwyn.

Ons vier besluit dis tyd om land toe te gaan en ons klim in Dinkie. Sonder dat enige iemand oorboord val, is al vier van ons in en ek en Archie roei Dinkie met ’n oorvol vrag land toe. 

Ons stap na die murasie op ’n soort van ’n voetpad en Andree besluit sy is nie lus vir die paadjie nie en sy fladder soos ’n pragtige vlinder terug in die rigting van Dinkie. En dit was die laaste sien van die blikkantien.

Voet aan wal

Andree, Till en Maja

Staptog begin

Ek, Archie en Till stap verder. Ons kom stadig maar seker nader aan die murasie. Daar is ’n mooi uitsig en ons kyk hoe vreedsaam en rustig lê die vier seiljagte in die baai. Ons pak die terugtog aan en roei terug na Maja. 

Daar's Maja

Uitsig oor die ankerplek

 

Almal durf die water aan en veral Till laat hom nie afskrik deur die koue nie. Hy is sommer gou in en soos ’n vis in die water. Andree volg in sy voetspore en geniet die swem in die baai. Archie swem net om praktiese redes en dit is om skoon te kom. Hy is mos ’n man met ’n doel. Later waag ek dit ook en hang eers ’n ruk aan die leer. Sjoe, maar dis koud! Ek kan nie laat los nie, want dit voel te koud. Ou Till spoor my aan om die koue water te trotseer en moet twee keer tot drie tel, voordat ek die leer los en in die water gly. Met ’n gil gee ek my oor aan die verfrissende koue van die baai. Toe swem ek heerlik en kan nie uitklim nie.

Die aand is dit Till en Andree se beurt om aandete voor te berei. Met Till as hoofkok en Andree as bekwame super-assistent, tower die twee die heerlikste, geurigste hoendersop op.

Maak hoendersop