 |
| Chios tot Chios Marina |
Hier in die hawe kan ons nie bly nie. Die onrustige hawe maak my mal. Dit voel of ons heeltyd vaar, so beweeg ons. Hierdie is woelige water. Die golwe rol in, klots teen die kaai en bons terug.
 |
| Woelige water |
Ons
maak gereed om te vertrek na Lagada. Anker op en daar wag 'n verrassing
op die anker. Dis 'n groot rooi lap of iets. Archie haal dit af en ons
is gereed. Maar daai Gus waai.
 |
| Anker verrassing |
Ons
sit gewapen met ons lewensbaadjies. Gus waai so 25 knope. Ons vorder
stadig. Later begin dit erger waai. Tot 35 knope. Vorentoe, maar eintlik
agtertoe. Maja beur teen die golwe met Gus wat dit vir haar nog moeiliker maak. Later kan sy nie meer nie. Na drie myl, kan Maja regtig nie meer nie en ons ook nie.
 |
| Lewensbaadjies |
Chios het 'n
onklaar marina wat eintlik naby die hawe is en ek stel voor dat ons omdraai en soontoe gaan. Dis ten minste veilig en beskut daar. Die see
is rof en die wind is kwaai. Die kaptein gee die bevel dat ons omdraai.
Ons hou vas, want die golwe gooi ons. Die een kant van Maja raak amper aan
die see met die omdraaislag, so gooi daai golwe ons. Toe "burn" ons eers. Met die reuse
golwe wat van agter kom en Gus wat ons aanblaas, bereik ons vir 'n kort
wyle 'n topspoed van 8.3 knope. En dis sonder seile. Archie stel die spoed stadiger, maar ons beweeg nog steeds baie vinnig. "Scary movie".
Die
ingang van die half-voltooide marina is aan die een kant baie vlak. En
Gus stoot ons eintlik in daai rigting. Die kaptein vat daai helm vas,
die twee musketiers bid en ek kyk grootoog uit vir die vlak plekke. Die kaptein kom meesterlik deur die
ingang en ons is in stil water.
Nou
moet ons 'n plek soek om "alongside" vas te meer. Maar daai Gus waai
ons hot en haar. Daar is een plek langs die kaai oor. Ons sukkel om by die kaai uit te kom. Archie probeer
weer. Die manne staan gereed op die kaai om ons toue te vang. Almal het die wêrelse simpatie met die Suid-Afrikaners wat onder sukke omstandighede in die marina inkom. Hulle staan almal gereed soos engele uit die hemel wat my ma gestuur het.
Archie
kry ons langs die kaai. Ek gooi die middelste tou. Die man vang en maak
vas. Elize gooi die volgende snoettou. Die man vang mis. Die tou val in
die water. Ons gooi weer. Hy vang raak en die voorkant van Maja is
vas.
Archie gooi die
agtertou. Gus waai Maja se agterkant weg van die kaai. Die Fransman op die
kaai trek met mening. Die tou beland tussen Dinkie se enjin en die boot en ruk die enjin los. Dinkie duik met 'n minder sierlike boog as Archie in die see. En sink!
O my genade. Maar ons is darem vas en veilig.
 |
| Archie's angels |
Nou
moet Archie die enjin uit die see kry. Hy duik af. Dis gelukkig net 3.5m
diep. Die enjin is te swaar. Toe bind hy 'n tou aan die enjin vas en
trek dit op. Martie staan gereed om die enjin aan te vat. En die enjin
is uit en papnat. Almal op die kaai is ook verheug dat Archie die enjin uitgekry het.
 |
| Red enjin |
Die Fransman neem Archie en sy enjin na 'n werkswinkel toe, want hy moet dadelik gediens word om hom te red.
Ons
is almal moeg en uitgeput na 'n moeilike dag. Ek en die musketiers
luister na Jo Black se liedjie, "Skepe" en ons huil almal snot en trane.
Van dankbaarheid en aandoening en sommer omdat ons vroumense is.
So skuil almal hier in die marina. Almal wag vir die blêrrie Gus om te gaan lê, wat eers Dinsdag of Woensdag gaan gebeur.
 |
| Elize koel af |
 |
| Skuilers |
 |
| Windmeulens |
