5 Augustus 2017. Saterdag.
 |
| Almyropotamus Baai tot Animvoriou Baai |
Gus se gewaai maak my diep ongelukkig. Dit hou nie
op nie. Dit loei en hou net aan en aan en aan. Krap in my moeë siel. Steek
dolke in my seer hart. Laat my met my kaptein baklei.
Die probleem is so! Evia Eiland loop in ’n NW-SO
rigting. Die heersende somer winde in die area waai vanuit die noorde/noord-ooste.
Wanneer hulle die oor die die eiland se hoë berge waai, veroorsaak hulle baie
sterk rukwinde en vlae – sogenoemde “gusts” of in Duits “fallböen” op die weste
kant van die eiland. En dit is waar ons tans vaar … . Al dié baaie waar die
onskuldige seiljagters dan moet anker, ly onder hierdie winde en hewige aanvalle.
By sekere ankerplekke sê die Groot Griek se boek: "Strong gusts. Avoid the area and head into the open sea".
Aan die Griekse hoofland se kant, is daar min
skuiling teen die Noord-Ooste winde. So, hierdie plek is wind se kind. En ek en
wind se kind is mos nie maats nie. Tot Archie sê hy het nou genoeg gehad van
die rukwinde.
Gisteraand was daar ’n rooi skynsel om die son
tydens sonsondergang, wat sterk Noord-Weste winde in die oggend in ons baai
beteken. En sowaar, vroeg vanoggend is daar sterk Noord-Weste winde.
Ons vertrek na Animvoriou, 16 myl en seil vir
1h30min. Toe ons om die hoek gaan op pad na die baai, verloor ek dit! Gus waai
25 knope tot amper by ons anker baai. Ek wil nie hier wees nie! Ek wil wees
waar daar stilte is! Ons gooi anker en die verdomde ding byt nie en ons gaan na
die inham langsaan. Gooi twee keer anker voordat hy byt, maar toe byt hy
behoorlik. Ons moet reg wees vir die blerrie rukwinde.
 |
| Vissers |
 |
| Same old! Same old! |
Dis ’n pragtige omgewing. Hoë berge aan die oostekant met vakansiehuise. Die water is turkoois-kristalhelder. Alles is perfek, dis net die blerrie Gus!
 |
| Animvoriou Baai |
 |
| Plesiersoekers |
Gus het nooit ophou waai nie. Hy het met alle mag
en geweld ons gepeper met die sterkste rukwinde wat ons nog ooit op anker gehad
het. Tot die kaptein, wat altyd soos ’n flippen baba slaap, kom in die nag dek
toe (waar ek slaap), omdat die winde te erg ruk en pluk. Hy slaap toe op die
dek en word later die nag in spasma wakker. Al sy ledemate was styf. Om 01:50
daal daar so ’n stilte neer dat ek daarvan wakker word. Gus is so goed soos
dood. Nêrens te hoor nie.
Later het hy weer begin waai. Dit was ’n aaklige
nag! Die anker het wonderbaarlik gehou. Ek moet sê, ek het die wêreldse respek
vir ankers!
