Corfu Eiland. Petriti. Vlieënde Hollanders.

21 Mei 2014. Woensdag.

O. Lakka tot Petriti

Dis roerloos stil. Lakka Baai is n spieël.

Die bestemming is vandag die klein dorpie, Petriti  (39° 27.199 N, 20° 00.179 O), 19 myl, op Corfu Eiland. Dis 'n vlak baai en daar lê mos hoeka 'n jag wat gestrand het. Die hoofland is deinserig ver. Hier en daar is daar seiljagte met 'n hoofseil wat gespan is. Ons s'n ook. Dis eintlik maar net vertoon, want Gus is maar effentjies.

Die hoofland lê doer ver

Ons oefen vir sangaand, maar Archie sing sulke generasiegaping liedjies wat ek glad nie ken nie. Ons het ook verskillende menings oor sangaand. Hy dink mens moet regtig kan sing om sangaand te hou (wat my dan onmiddellik diskwalifiseer) en ek dink jy moet wíl sing, maak nie saak hoe dit klink nie, solank jy dit geniet. Archie kan eintlik baie mooi sing.

So kom ons sing-sing, stry-stry, prrr-prr om die baie vlak draai naby Petriti. Die hawe is eintlik vir die vissersbote bedoel, maar daar is 'n paar
plekke vir jagte. Die res van die hawe is baie vlak. As jy nie plek by die hawe kry nie, moet jy in die baai anker.

Petriti

Ek gryp eers gou die boek om weer te kyk of dit diep genoeg is vir Maja. As jy jou maag intrek en asem ophou,is die diepte reg. Daar staan een
jag vasgemeer langs die kaai en 'n ander jag wat verdag lyk. Ons neem posisie in, Archie tru, ek gooi, die Fransman gryp en maak vas. Maja
piep-piep-piep vir die diepte, maar ons is vas.

Die Franse vrou is uitgehonger vir geselskap en ons praat land en sand. Toe kom ons agter die verdagte boot, met die Hollandse vlag is gestrand.

Die "nie-Vlieënde" Hollanders

Hulle het te diep ingevaar en nou is hulle vas op die sand in die vlak water. Die boek sê dis net 'n meter diep waar hulle staan. Hulle gaan gooi die spaaranker met die dingy uit, katrol die tou in, tru agteruit, gebruik die "bow thrusters" om die snoet te beweeg, dit klink en lyk soos oordeelsdag.

Maar niks, die Hollanders sit. Hulle vat toe die tou na die kaai en maak die vas. Katrol, katrol, maar niks. Die Hollanders sit. Die Fransman was 'n
hawemeester op sy dae in Frankryk en hy sê hulle moet die seile span dat die wind hulle kan help. Op gaan die seile, maar niks. Die Hollanders
sit!

Die seile is gespan en tou is aan die kaai vas

'n Vissersboot besluit om in te gryp. Hy trek laat dit bars, dit sukkel, rookbolle trek en uiteindelik, na 'n gespartel, sien jy net sand en hulle is los.

'n Vissersboot tot die redding

Die klein skare juig en die Vlieënde Hollanders vaar onder volseil uit die hawe uit.

Die skare - Veronica (die Franse vrou) en Archie

Dankie tog dit was nie ons nie.

Ons en die Vlieënde Hollanders

Petriti is 'n baie klein vissersdorpie waar die lewe sy gang gaan. Ons stap in die plekkie rond. Dis lekker hier.

Petriti se besoekerskaai

Skuit

Ons stap na die ander gestrande seiljag en Archie stel ondersoek in. Hy bekyk die besigheid van alle kante. Onverklaarbaar, hoekom die jag
gestrand het. Daar is wel 'n groot stampplek aan die kant van die jag.

Lankal al gestrand

Archie stel ondersoek in

Ons stap terug, sit op die dek, maak aandete en eet rustig aan ons vleislose dis. Die skemer daal en ons kyk na die laaste sonneskyn.

'n Meeu roep.

Paxoi. Lakka Baai.

20 Mei 2014. Dinsdag.

Kalamitsa Baai tot Lakka Baai

Vandag is ek 'n vrou van min woorde. Ons het aan die weste kant van Antipaxoi en Paxoi omgevaar. Dis ru en bekend vir die dramatiese kuslyn
en die talle grotte. Dis asof die see en wind met al hul krag deur die eeue probeer het om die berg op te vreet, maar dit net plek-plek kon regkry.

Al wat kortgekom het, was sonskyn om die water blouer en die rotse gouer te kleur.

Noordelike punt van Antipaxoi

Wind en see erosie

Ortholithos Grot

Ortholithos Rots

Blougrot 1

Blougrot 2

A. Pounta Tonnel

Reuse kranse oppad na Lakka

Ons gaan om die punt en daar is pragtige Lakka Baai, ons ankerplek. Ons klim later in splinternuwe Dinkie en ry in grasie dorp toe en word toe in
die bakkery verlei om burek te koop vir aandete.

Lakka Dorp

Lakka Baai (Nuwe hoed)

Lekka burek en witwyn

Ons weet nog nie waarheen ons môre gaan nie.

Antipaxoi. Kalamitsa Baai.

19 Mei 2014. Maandag.

Preveza tot Kalamitsa Baai

Gisteraand het Archie vir my gewys waar sit die diesel se hoofafsluitklep en hoe om die dieseltoevoer af te sluit in geval van 'n brand. Ek moet allerande veiligheidsmaatreëls op Maja ken.

Ons verlaat Preveza, met Kleopatra Marina se maswoud aan die oorkant.

Kleopatra Marina

Vandag is 'n lang dag na die klein eiland, Antipaxoi, 29 myl om te vaar, na Kalamitsa Baai (39° 08.505 N, 20° 14.269 O). Dis 'n mooiweersbaai, jy kan net daar anker as dit baie goeie weer is. Ons maak eers gou die oggend dubbeld seker dat die weer goed lyk, voordat ons ons finale besluit oor dié baai as ankerplek maak.

Poseidon, YR en die Wind Guru voorspel dat die saak reg is, die wind is nie sterk nie en ons laat waai.  Dis oor die groot seestraat. Dis bewolk en
deinserig, met 'n bietjie wind van skuins agter. Ons span maar die seile om die beste gebruik te maak van die wind en sommer ook diesel te
spaar. So motorseil ons rustig verder. Die see is lekker plat, nes ek daarvan hou.

Archie sit agter die helm, maar hy bestuur nie. Auto bestuur vir Maja, want niemand is op die see nie, ons kanse vir 'n kop-aan-kop botsing is
nul. Ek sit lekker langbeen en gesels met Archie. Dis net ons, so ver as die oog kan sien. Stoksielalleen, op 'n Maandagoggend. Al wat nog kortkom, is die Vlieënde Hollander.

Gus verdwyn en ons trek die seile in. Ons motor rustig verder, Maja se dreunsang in ons ore. Bedrieg hierdie ore van ons ons, of sing Maja nou 'n ander deuntjie? 'n Stadige, eienaardige, onegalige en proesende hikdeuntjie? O flip, haar krag verdwyn en sy gaan staan, kragteloos, willoos. Sy luier, maar het geen spoed selfs al "rev" jy haar. Dan is daar bietjie spoed en dan net niks! Ek kyk benoud na Archie, maar hy lyk net so benoud.

Dis net ons, alleen op die see, sonder 'n engin! Ver agter lê Lefkas, ver voor lê Antipaxoi, ver regs (soos AWB) lê die hoofland en links is net see!

Agter ons is Lefkas

Voor ons is Antipaxoi

Regs is die hoofland

Links is Italië

En ons is in die middel, dobberende. Geen wind om ons te help nie, geen boot in sig nie. Wat nou!?

Archie gaan ondertoe, lig die enginkap op en kyk na binne. Hy sê dit klink of Maja nie diesel kry nie. Daar is 'n wavrag vol oorsake vir die probleem. Hy peuter hier en daar. Archie wil toe die brandstoffilter dreineer vir ingeval daar water in is. Toe Archie die hoofafsluitklep wil toemaak, is dit reeds toe. Ja, lag maar. Ons het ook, net harder as jy, want ons was baie verlig. Niks is stukkend nie. Archie maak die klep oop, ek gee vet en Maja het krag. Sy kan die diesel indrink en ons beweeg vorentoe. Dankie tog!

Nes Daskalia - Klein eiland naby Antipaxoi

Ons motor dankbaar verder. Ons kom naby die baai en vaar in. Vir my lyk die plek glad nie beskut nie. Dis 'n mooi baai, maar eenkant is hy oop
tot daar in Italië. Geen wonder hulle sê die weer moet reg wees. 'n Westewind is taboe.

Ons gooi toe wel anker (ek wou eers teëpraat), maar dis heerlik hier, windstil. Dis 'n broeiplek vir die seemeeue en hulle raas en gesels en
rumoer. Die kuikens is nog bruin en lelik. Ek is nou 'n voëlkyker. Die water en rotse is pragtig. Archie swem tot in die yskoue water.

Broeiplek van seemeeue

Later die middag word nuwe Dinkie te water gelaat.

Ou Arch. Nuwe Dinkie (met roeispane).

Ruwe rotse

Golf van Amvrakikos. Preveza.

18 Mei 2014. Sondag.

Vonitsa tot Preveza

Die nag word dag en ons vertrek. Ons albei dink aan die anker, maar dit trek op sonder probleme. Ons slaak 'n sug van verligting en toe werk die dieptemeter nie! Archie het die vorige dag weer iets geinstalleer, 'n kragpunt by die boksding waar die instrumente is en die helm aan vas is. Hy maak daar en dan, sommer so op die bewegende Maja, die boksding uitmekaar en fieks die los draad. En daar werk die dieptemeter. Weer slaak ons 'n sug van verligting. Dit lyk my ons slaak net heeltyd!

Dis koud as die wind waai, want daar is jou werklik nog sneeu op die berge.

Sneeu op die berge

Ons sien weer verafgeleë dolfyne wat spring en speel en so kom Preveza (38° 57.465 N, 20° 45.310 O) al nader en nader, net 8.3 myl. Die wind waai net liggies en ons anker en meer maklik vas. Ons sit lekker langbeen en kyk die lewe uit die hoek van die boot en daarna gaan stap ons, word ons deel van die bewegende lewende lywe op die kaai.

Venesiese kloktoring

Klein tuin

Kom aan boord

Terug aan boord

Golf van Amvrakikos. Vonitsa.

17  Mei 2014. Saterdag.

Lefkas tot Vonitsa

Alles kom tot 'n end, tot ons skuiling in Lefkas. Daar is 'n tyd om te kom en 'n tyd om te gaan. Ons vertrek 08:35 om betyds te wees as die brug
oopmaak.

Lefkas Marina

Ons gaan 09:00 deur die brug. Hulle het, soos Klara Viljee in die fliek, die sandduin (die een wat die see van die kanaalingang skei) verskuif, so die keer is niks "hair raising" nie, veral nie van die suidekant af nie.

Foto van hoe die sandduin verskuif is

St Mavros Fort

Voor ons, anderkant die see, kan ons al vir Preveza sien. Dis 9 myl tot daar. Ons plan is om by die dorpskaai vas te maak.

Die wolke in die lug is 'n visuele plesier, wat stadig maak seker verander na 'n grysheid en nog later na waterdruppels op ons lywe. Dit reën plek-
plek en soms hier en dan elders.

Dreigende wolke

Die son skyn by Preveza, maar ons besluit ons vaar verby en gaan die Golf van Amvrakikos binne en vaar tot by Vonitsa, waar ons wil anker. Langs die pad sien ons baie dolfyne, maar hulle swem en speel al te lekker in die verte. Ons wil hulle nader lok en speel op my mondfluitjie en fluit, maar puur verniet. Ons moet maar met die verte tevrede wees.

Naby Vonitsa

Ons kom by Ormos Ay Markou,'n baai naby Vonitsa waar ons wil anker. Die boek sê dit was lank gelede 'n mosselplaas, pasop vir ou mosselplaas-rommel. Ons passop toe maar vir die rommel, maar Maja se anker wil net die byt nie, nee sleep net agter haar aan. Ons gooi vyf keer sonder sukses anker, maar ons vermoed ons het 'n ander tipe anker nodig om in die fyn slymmosselmodder te anker.

St Markou Baai

Vyf keer! Geen sukses nie.

Toe gaan ons maar na Vonitsa se dorpskaai (38° 55.321 N, 20° 53.099 O), 'n hanetree van daar af. Eienaardige besigheid, die dorpskaai. Daar is vasmeertoue, maar die bote anker ook. Dit beteken dat daar sementblokke of kettings onder die water is, waaraan die vasmeertoue vasgemaak is. Dit beteken ook dat jou anker aan die blokke of kettings kan vashaak. Die meeste bote is vasgemeer én geanker!?

Na'n onderonsie tussen ek en die kaptein en 'n vrou wat woes op die kaai beduie, gooi ons anker en tru in die spasie. Ons maak ook met die vasmeertou vas, en bekommer ons oor die dag van môre.

Ons stap in die klein dorpie rond. Daar is ook 'n kasteel, maar dis altyd toe.

Kaai en kasteel

In ewewig

Dis grafstil in die nag. Nie 'n roering van Gus se kant af nie.

Lefkas. Skuilplek.

15 & 16 Mei 2014. Woensdag & Donderdag.

Die wind waai sonder ophou. Soms sterker, soms sterkste. Dis koud en onplesierig. Die vier vriendelike Skotse Britte langs ons (dis nou die wat
aan die ander bote vasgesit het) gee darem bietjie warmte aan die plek met hulle vrolike lag en gesels, met ons en ook onder mekaar.

Toe ons die moed kry om ons neuse buite Maja uit te steek, gaan ons Lidl toe. Dis 'n supermark wat baie ingevoerde goedere verkoop. En winskopies! Die gemors is net dat dit gewoonlik ver uit die dorp is. Met die rugsakke op ons rugge, sit ons toe af soontoe. Dis 2 km se stap. Maar dit is deur en deur die moeite werd. Ons koop Taramasalata teen 'n goeie prys. Dis 'n pienk slaaismeer wat met viseiers gemaak word. Maggies, dis lekker. Ek dink toe aan ons vriende, Christa en Nick, wat vreeslik daarvan hou. Ons stap die pad terug met ietwat swaarder rugsakke!

"Nee Archie, los!"

Met al die winskopies veilig in die kaste, durf ons die dorp aan. Die hele dorp is ook in die 1953 aardbewing vernietig en is herbou. Om elke hoek en draai loop ons in ons Britte vas. Dan is dit lag en skerts.

Archie en Lefkas Harley!

Straatkafee

Groentewinkel

Grieks-Ortodokse Kerk

Archie loop nooit by 'n bootwinkel verby sonder om in te gaan nie. Die skroewe en goetertjies trek hom soos 'n magneet. Dan koop hy silwer
goedjies met rooi steeltjies, en ander met blou agterkante, swart rubberige goedjies en áltyd skroewe. Hy kyk en snuffel en vroetel met alles in die winkel. Hy wys ewe opgewonde vir my ook van die goed en dan sê ek: "Ja, dit is mooi" of "Wat is dit?"

Ek hou van die toue wat hulle in die bootwinkels verkoop. Dikkes en dunnes en dit kom in allerande mooi kleure. Ek wil altyd net toue koop.
Archie hou ook van die toue, so dit kos selfbeheersing om mekaar nie op te sweep om te koop nie.

Ons dwaal af van die geroesmoes van die hoofstraat en loop in die stegies rond waar die gewone Lefkassers bly.

Wasdag

Huis in 'n stegie

Dit word koud en ons gaan terug Maja toe. Dan begin Archie om alles wat hy gekoop het, te installeer. Dis tools en bore en hy krap die hele boot om. As die ding dan in is, maak hy die huis weer netjies.

Die weer raak beter, maar Gus waai maar een stryk deur. Daar is geen seilbote wat in en uit die marina gaan nie. Almal is in hulle bote en wag op beter dae. Ek weet nou presies waar kom die gesegte, "Ek wag op beter dae" vandaan. Dit kom van seiljagte wat wag dat Gus moet gaan lê, sodat hulle weer op die see kan uitgaan.

Sunny Sailing se charter bote

Lefkas Marina

Gus waai die hele nag en vroegoggend (Donderdag) val daar 'n hengse bui reën.  Dinge lyk darem nou baie beter, veral as jy suid wil vaar, maar ons wil noord vaar. Daar is weer beweging op die water en sommige jagte pak die pad weer aan.

Ek is bly ons vaar nie vandag nie, want ek skuil te lekker!