Drepanou Baai

19 Mei 2016. Donderdag.

Koiladia tot Drepanou Baai

Ons trek anker op en die baai is ’n spieël. Koiladia weerkaats in die water. Geen teken van Gus nie, so Maja vaar rustig ritmies voort na Drepanou Baai, 37°32.137 N, 22°55.247 O, 13.0 myl.

Die baai is 'n spieël

Oggendskoot

Al weer anker. Daar is baie permanente vasmeerboeie in die baai en ons moet seker maak ons gooi ons anker vêr genoeg van hulle af. Jy wil nie hê jou anker moet aan ’n sementblok of dik ketting vashaak nie. Die anker byt en ons het huisvesting vir die aand. 

Ligtoring en kerkie by baai ingang

Ruïne van Venesiese fort

Dis sommer net ’n klein, vriendelike dorpie. Aan die een kant is die baai en aan die ander kant is die lagoon. Soos gewoonlik verken ons die plekkie en gaan stap ook langs die lagoon. Ons sien seebone wat langs die lagoon groei en pluk dadelik daarvan vir vanaand se slaai.

Drepanou Baai

Maja en ek

Archie en seemonsters

Jy blansjeer dit net in kookwater en koel dit in koue water af, en gooi dit in jou slaai. Dit is baie souterig, so wees versigtig met daai soutpot. Ons eet sommer pasta met geblikte calamari met die lekker bak slaai.

Pluk seebone

Seebone-slaai

Dis rustig en vreedsaam in die baai. Daar is vog om die maan.

Koiladia. Franchthi Grot

18 Mei 2016. Donderdag.

Portocheli tot Koiladia

 

Gumnuts is weg toe ons opstaan. Ons anker gaan op en die sigeuners val in die pad. Na die volgende onbekende stopplek wat nadat daai anker geval en gebyt het, verander na die bekende. “Home is where the anchor drops”. En vandag is dit Koiladia, 36°24.945 N, 23°07.857 O, 12.3 myl.

Gus waai lui-lui, maar ons nuwe seilkennis word dadelik ingespan en die seile word gespan. En ons seil. Die kaptein glimlag breed. Martin het darem gesê dat Archie se basiese kennis van seil is baie goed! Hy het ’n baie goeie idee wat om te doen. Nou oefen ons.

Ons seil ...

... en die Kaptein glimlag breed!

Koiladia

Ons gooi anker in die baai en Archie kry vir Dinkie gereed. Enjin en al. Ons wil dorp toe en te vêr vir roei. Gus waai en ons wag toe maar eers dat hy gaan lê. Dis koudterig en ons sit knus binne-in die saloon. Iemand fluit buite. Archie gaan kyk. Dit wat hy toe sien laat ons hare rys! 

Dis ’n man in ’n dinghie. In sy hand het hy ’n tou. Aan die punt van die tou is Dinkie! Haar knoop het losgekom en sy het weggedryf, oop see se kant toe. Gelukkig het die man die dobberende bootjie gesien, in sy dinghie geklim en dit gaan red. Gelukkig is Maja se naam op Dinkie en toe weet hy na watter boot om te soek. Duisende dankies aan die man! Verlede jaar in Ciftlik, Turkye, het Archie ’n man met ’n vasgehaakte anker gaan help (hulle was vir ure besig) en ek het vir Archie gesê sy goedheid sal beloon word. Vandag is dit dubbel en dwars beloon!

Toe gaan ons dorp toe en daarna na die grot toe. Mense het sedert 40 000 v.C. in die grot gebly. Hier is meer inligting oor die grot.

Franchthi Grot inligting

Grot ingang

In die grot

Die son sak neer en maak ’n einde aan ’n dag vol dankbaarheid. Dinkie is stewig op Maja se snoet vasgemaak, voordat sy weer ontsnap.

Die son sak

Portocheli. Seildag.

17 Mei 2016. Dinsdag.

Ek word by Shiree op Gumnuts afgelaai en daar gaan Maja sonder my. Archie en Martin gaan seil.

Na sowat ’n uur is hulle terug. Hulle wil later weer gaan as die wind sterker waai. En die keer word ek opgekommandeer om saam te gaan. Ons wag en 13:20 is die wind lekker sterk en daar gaan ons. Die seile is al op nog voordat ons uit die baai is. Ek is agter die helm en Archie span en verstel die seile onder Martin se toesig.  

Twee kapteins - Martin en Archie

Kaptein Archie

Eers die hoofseil en dan die genoa. Dan word die seile gereef, kleiner gemaak. Gus waai lekker en ons spoed is meer as sewe knope. Ons beweeg. Die seile word verstel en ons verander van rigting. Dit is eintlik so eenvoudig. Ons seil ’n ruk net met die genoa. Dan is die hoofseil weer op en ons seil met verkleide seile teen ’n heerlike spoed. Ons seil in die baai en laat sak die seile. Ons het so baie geleer.

Nou is daai manne in hulle element en wil net seil. Shiree word op die radio geroep en word aangesê om Gumnuts “ship shape” te kry, want hulle wil weer gaan seil. Ons gooi anker en vas is Maja.

Ek probeer nog verskoning soek om nie saam te gaan seil nie. Ek sê ek moet gaan kook vir die aand. Gumnuts se mense kom by ons eet. Maar geen verskonings word aanvaar nie en daar trek ons. Gumnuts seil uit die baai en Martin en Shiree werk saam soos geoliede wiele. Hulle het allerhande elektriese wenasse (“winches”), maar hulle weet wat hulle doen dit. Ek en Archie observeer net.

Ons seil ’n ruk en draai om terug baai toe. Ek is mos nie eintlik iemand wat net gou ’n entjie vir die lekkerte gaan seil nie. Dit was ’n uitstekende leerskool! Na ’n nattigheid oor die lippe vra ek vir Shiree om my terug te neem na Maja. Ek moet kook vir die aand. Archie kuier nog. Magtig, maar is ek moeg. Ek val op die bank neer en slaap gou vir twintig minute voor ek begin kook.

Die gaste daag op en ons eet ons laaste maaltyd saam. 

Laaste maaltyd

Ons gaan hulle eers in Augustus weer sien en ons groet soos familie. Altyd te gou koebaai.

Portocheli.

16 Mei 2016. Maandag.

Ermioni tot Portocheli

Almal op die kaai is verlig. Die ankers het gehou! Op is die anker en weg is ons. Ons vaar by die baai langs en groet vir Gumnuts. Hulle sal ons in Portocheli, 37°19.309 N, 23°09.199 O, 14.5 myl, kry. Ons moet uitkyk vir die moderne houtboot en naby haar anker gooi. Dis maar ’n doodgewone pad soontoe, niks vreeslik besonders nie. 

Op pad

Portocheli is ’n groot baai. Daar is plekke vir horde bote. Ons soek die houtboot. Kyk en kyk weer totdat ons een sien wat amper lyk of dit ’n moderne houtboot kan wees. Ons kry alles gereed en gooi anker. Ons wonder nogal hoekom Gumnuts spesifiek die plek uitgekies het. Dis baie vêr van die dorp af. Die anker byt pragtig en toe kyk ons mooi na die houtboot. Die naaste wat ons daaraan kon kom, is ’n geroeste ou staalboot. 

Die houtboot?

Later die middag kom Gumnuts ingevaar. Hulle mik na ’n totaal ander rigting in die baai. Later kom hulle ons rigting. Hulle het lekker gelag vir ons houtboot en hulle houtboot kom toe later eers in die baai ingevaar. Dis hoekom ons dit nie kon vind nie. Dit was nie in die hawe nie! Ons spot nou nog oor die “houtboot”.

Hulle het ons genooi vir skemerkelkies en aandete op Gumnuts en ons span vir Dinkie in om ons daarheen te neem. Ons kuier ’n hond uit ’n bos, vrolik en uitgelate. Gumnuts is ’n pragtige ruim 48 voet seiljag en uitstekend toegerus. Baie spasie! Maja voel skielik vir my baie klein. Ons het baie pret op die dek en die skaterlag weerklink in die baai.

Ek en Shiree

Maja en Gumnuts se mense

Pret op die dek

Toe die dag begin opraak en die skemer om ons vou, braai Martin vark souvlakis en Shiree maak slaai. Daai vleis is sappig en geurig. Die geselskap is goed en dit is genoeglike aand. Baie laat  neem ons die spane op en begin terug te roei na ons kleine Maja. Martin lig op Maja dat ons darem weet waarheen om te roei.

Vark souvlakis

Smaaklike ete

Die manne het ’n seilafspraak vir môre. Archie en Martin gaan op Maja uit en die ervare man gaan vir Arch ’n paar fynere puntjies van seil uitwys.