Paxoi. Lakka Baai.

20 Mei 2014. Dinsdag.

Kalamitsa Baai tot Lakka Baai

Vandag is ek 'n vrou van min woorde. Ons het aan die weste kant van Antipaxoi en Paxoi omgevaar. Dis ru en bekend vir die dramatiese kuslyn
en die talle grotte. Dis asof die see en wind met al hul krag deur die eeue probeer het om die berg op te vreet, maar dit net plek-plek kon regkry.

Al wat kortgekom het, was sonskyn om die water blouer en die rotse gouer te kleur.

Noordelike punt van Antipaxoi

Wind en see erosie

Ortholithos Grot

Ortholithos Rots

Blougrot 1

Blougrot 2

A. Pounta Tonnel

Reuse kranse oppad na Lakka

Ons gaan om die punt en daar is pragtige Lakka Baai, ons ankerplek. Ons klim later in splinternuwe Dinkie en ry in grasie dorp toe en word toe in
die bakkery verlei om burek te koop vir aandete.

Lakka Dorp

Lakka Baai (Nuwe hoed)

Lekka burek en witwyn

Ons weet nog nie waarheen ons môre gaan nie.

Antipaxoi. Kalamitsa Baai.

19 Mei 2014. Maandag.

Preveza tot Kalamitsa Baai

Gisteraand het Archie vir my gewys waar sit die diesel se hoofafsluitklep en hoe om die dieseltoevoer af te sluit in geval van 'n brand. Ek moet allerande veiligheidsmaatreëls op Maja ken.

Ons verlaat Preveza, met Kleopatra Marina se maswoud aan die oorkant.

Kleopatra Marina

Vandag is 'n lang dag na die klein eiland, Antipaxoi, 29 myl om te vaar, na Kalamitsa Baai (39° 08.505 N, 20° 14.269 O). Dis 'n mooiweersbaai, jy kan net daar anker as dit baie goeie weer is. Ons maak eers gou die oggend dubbeld seker dat die weer goed lyk, voordat ons ons finale besluit oor dié baai as ankerplek maak.

Poseidon, YR en die Wind Guru voorspel dat die saak reg is, die wind is nie sterk nie en ons laat waai.  Dis oor die groot seestraat. Dis bewolk en
deinserig, met 'n bietjie wind van skuins agter. Ons span maar die seile om die beste gebruik te maak van die wind en sommer ook diesel te
spaar. So motorseil ons rustig verder. Die see is lekker plat, nes ek daarvan hou.

Archie sit agter die helm, maar hy bestuur nie. Auto bestuur vir Maja, want niemand is op die see nie, ons kanse vir 'n kop-aan-kop botsing is
nul. Ek sit lekker langbeen en gesels met Archie. Dis net ons, so ver as die oog kan sien. Stoksielalleen, op 'n Maandagoggend. Al wat nog kortkom, is die Vlieënde Hollander.

Gus verdwyn en ons trek die seile in. Ons motor rustig verder, Maja se dreunsang in ons ore. Bedrieg hierdie ore van ons ons, of sing Maja nou 'n ander deuntjie? 'n Stadige, eienaardige, onegalige en proesende hikdeuntjie? O flip, haar krag verdwyn en sy gaan staan, kragteloos, willoos. Sy luier, maar het geen spoed selfs al "rev" jy haar. Dan is daar bietjie spoed en dan net niks! Ek kyk benoud na Archie, maar hy lyk net so benoud.

Dis net ons, alleen op die see, sonder 'n engin! Ver agter lê Lefkas, ver voor lê Antipaxoi, ver regs (soos AWB) lê die hoofland en links is net see!

Agter ons is Lefkas

Voor ons is Antipaxoi

Regs is die hoofland

Links is Italië

En ons is in die middel, dobberende. Geen wind om ons te help nie, geen boot in sig nie. Wat nou!?

Archie gaan ondertoe, lig die enginkap op en kyk na binne. Hy sê dit klink of Maja nie diesel kry nie. Daar is 'n wavrag vol oorsake vir die probleem. Hy peuter hier en daar. Archie wil toe die brandstoffilter dreineer vir ingeval daar water in is. Toe Archie die hoofafsluitklep wil toemaak, is dit reeds toe. Ja, lag maar. Ons het ook, net harder as jy, want ons was baie verlig. Niks is stukkend nie. Archie maak die klep oop, ek gee vet en Maja het krag. Sy kan die diesel indrink en ons beweeg vorentoe. Dankie tog!

Nes Daskalia - Klein eiland naby Antipaxoi

Ons motor dankbaar verder. Ons kom naby die baai en vaar in. Vir my lyk die plek glad nie beskut nie. Dis 'n mooi baai, maar eenkant is hy oop
tot daar in Italië. Geen wonder hulle sê die weer moet reg wees. 'n Westewind is taboe.

Ons gooi toe wel anker (ek wou eers teëpraat), maar dis heerlik hier, windstil. Dis 'n broeiplek vir die seemeeue en hulle raas en gesels en
rumoer. Die kuikens is nog bruin en lelik. Ek is nou 'n voëlkyker. Die water en rotse is pragtig. Archie swem tot in die yskoue water.

Broeiplek van seemeeue

Later die middag word nuwe Dinkie te water gelaat.

Ou Arch. Nuwe Dinkie (met roeispane).

Ruwe rotse

Golf van Amvrakikos. Preveza.

18 Mei 2014. Sondag.

Vonitsa tot Preveza

Die nag word dag en ons vertrek. Ons albei dink aan die anker, maar dit trek op sonder probleme. Ons slaak 'n sug van verligting en toe werk die dieptemeter nie! Archie het die vorige dag weer iets geinstalleer, 'n kragpunt by die boksding waar die instrumente is en die helm aan vas is. Hy maak daar en dan, sommer so op die bewegende Maja, die boksding uitmekaar en fieks die los draad. En daar werk die dieptemeter. Weer slaak ons 'n sug van verligting. Dit lyk my ons slaak net heeltyd!

Dis koud as die wind waai, want daar is jou werklik nog sneeu op die berge.

Sneeu op die berge

Ons sien weer verafgeleë dolfyne wat spring en speel en so kom Preveza (38° 57.465 N, 20° 45.310 O) al nader en nader, net 8.3 myl. Die wind waai net liggies en ons anker en meer maklik vas. Ons sit lekker langbeen en kyk die lewe uit die hoek van die boot en daarna gaan stap ons, word ons deel van die bewegende lewende lywe op die kaai.

Venesiese kloktoring

Klein tuin

Kom aan boord

Terug aan boord

Golf van Amvrakikos. Vonitsa.

17  Mei 2014. Saterdag.

Lefkas tot Vonitsa

Alles kom tot 'n end, tot ons skuiling in Lefkas. Daar is 'n tyd om te kom en 'n tyd om te gaan. Ons vertrek 08:35 om betyds te wees as die brug
oopmaak.

Lefkas Marina

Ons gaan 09:00 deur die brug. Hulle het, soos Klara Viljee in die fliek, die sandduin (die een wat die see van die kanaalingang skei) verskuif, so die keer is niks "hair raising" nie, veral nie van die suidekant af nie.

Foto van hoe die sandduin verskuif is

St Mavros Fort

Voor ons, anderkant die see, kan ons al vir Preveza sien. Dis 9 myl tot daar. Ons plan is om by die dorpskaai vas te maak.

Die wolke in die lug is 'n visuele plesier, wat stadig maak seker verander na 'n grysheid en nog later na waterdruppels op ons lywe. Dit reën plek-
plek en soms hier en dan elders.

Dreigende wolke

Die son skyn by Preveza, maar ons besluit ons vaar verby en gaan die Golf van Amvrakikos binne en vaar tot by Vonitsa, waar ons wil anker. Langs die pad sien ons baie dolfyne, maar hulle swem en speel al te lekker in die verte. Ons wil hulle nader lok en speel op my mondfluitjie en fluit, maar puur verniet. Ons moet maar met die verte tevrede wees.

Naby Vonitsa

Ons kom by Ormos Ay Markou,'n baai naby Vonitsa waar ons wil anker. Die boek sê dit was lank gelede 'n mosselplaas, pasop vir ou mosselplaas-rommel. Ons passop toe maar vir die rommel, maar Maja se anker wil net die byt nie, nee sleep net agter haar aan. Ons gooi vyf keer sonder sukses anker, maar ons vermoed ons het 'n ander tipe anker nodig om in die fyn slymmosselmodder te anker.

St Markou Baai

Vyf keer! Geen sukses nie.

Toe gaan ons maar na Vonitsa se dorpskaai (38° 55.321 N, 20° 53.099 O), 'n hanetree van daar af. Eienaardige besigheid, die dorpskaai. Daar is vasmeertoue, maar die bote anker ook. Dit beteken dat daar sementblokke of kettings onder die water is, waaraan die vasmeertoue vasgemaak is. Dit beteken ook dat jou anker aan die blokke of kettings kan vashaak. Die meeste bote is vasgemeer én geanker!?

Na'n onderonsie tussen ek en die kaptein en 'n vrou wat woes op die kaai beduie, gooi ons anker en tru in die spasie. Ons maak ook met die vasmeertou vas, en bekommer ons oor die dag van môre.

Ons stap in die klein dorpie rond. Daar is ook 'n kasteel, maar dis altyd toe.

Kaai en kasteel

In ewewig

Dis grafstil in die nag. Nie 'n roering van Gus se kant af nie.

Lefkas. Skuilplek.

15 & 16 Mei 2014. Woensdag & Donderdag.

Die wind waai sonder ophou. Soms sterker, soms sterkste. Dis koud en onplesierig. Die vier vriendelike Skotse Britte langs ons (dis nou die wat
aan die ander bote vasgesit het) gee darem bietjie warmte aan die plek met hulle vrolike lag en gesels, met ons en ook onder mekaar.

Toe ons die moed kry om ons neuse buite Maja uit te steek, gaan ons Lidl toe. Dis 'n supermark wat baie ingevoerde goedere verkoop. En winskopies! Die gemors is net dat dit gewoonlik ver uit die dorp is. Met die rugsakke op ons rugge, sit ons toe af soontoe. Dis 2 km se stap. Maar dit is deur en deur die moeite werd. Ons koop Taramasalata teen 'n goeie prys. Dis 'n pienk slaaismeer wat met viseiers gemaak word. Maggies, dis lekker. Ek dink toe aan ons vriende, Christa en Nick, wat vreeslik daarvan hou. Ons stap die pad terug met ietwat swaarder rugsakke!

"Nee Archie, los!"

Met al die winskopies veilig in die kaste, durf ons die dorp aan. Die hele dorp is ook in die 1953 aardbewing vernietig en is herbou. Om elke hoek en draai loop ons in ons Britte vas. Dan is dit lag en skerts.

Archie en Lefkas Harley!

Straatkafee

Groentewinkel

Grieks-Ortodokse Kerk

Archie loop nooit by 'n bootwinkel verby sonder om in te gaan nie. Die skroewe en goetertjies trek hom soos 'n magneet. Dan koop hy silwer
goedjies met rooi steeltjies, en ander met blou agterkante, swart rubberige goedjies en áltyd skroewe. Hy kyk en snuffel en vroetel met alles in die winkel. Hy wys ewe opgewonde vir my ook van die goed en dan sê ek: "Ja, dit is mooi" of "Wat is dit?"

Ek hou van die toue wat hulle in die bootwinkels verkoop. Dikkes en dunnes en dit kom in allerande mooi kleure. Ek wil altyd net toue koop.
Archie hou ook van die toue, so dit kos selfbeheersing om mekaar nie op te sweep om te koop nie.

Ons dwaal af van die geroesmoes van die hoofstraat en loop in die stegies rond waar die gewone Lefkassers bly.

Wasdag

Huis in 'n stegie

Dit word koud en ons gaan terug Maja toe. Dan begin Archie om alles wat hy gekoop het, te installeer. Dis tools en bore en hy krap die hele boot om. As die ding dan in is, maak hy die huis weer netjies.

Die weer raak beter, maar Gus waai maar een stryk deur. Daar is geen seilbote wat in en uit die marina gaan nie. Almal is in hulle bote en wag op beter dae. Ek weet nou presies waar kom die gesegte, "Ek wag op beter dae" vandaan. Dit kom van seiljagte wat wag dat Gus moet gaan lê, sodat hulle weer op die see kan uitgaan.

Sunny Sailing se charter bote

Lefkas Marina

Gus waai die hele nag en vroegoggend (Donderdag) val daar 'n hengse bui reën.  Dinge lyk darem nou baie beter, veral as jy suid wil vaar, maar ons wil noord vaar. Daar is weer beweging op die water en sommige jagte pak die pad weer aan.

Ek is bly ons vaar nie vandag nie, want ek skuil te lekker!

Lefkas. Waai Westewinde waai.

14 Mei 2014. Woensdag.

Tranquil Bay tot Levkas

Die nag waai die wind nie. Ek slaap die hele nag deur. Hy verras ons deur eers die volgende oggend met oorgawe te waai. Oral staan jagte op
anker. Almal draai rondomtalie. Ons kom taamlik naby ons buurboot, maar alles is veilig. Ons anker hou en syne hou.

Ons hoor iemand skree. Agie wat ek is, storm ek dadelik boontoe om te sien wat besig is om te gebeur. Dis twee bote wat teen mekaar skuur. 'n
Man op 'n dingy jaag soontoe uit 'n ander riging en skree: "Wake up, Wake up!" Die kleiner jag se brandwag is dadelik op die dek en probeer die saak red. Die kaptein van die groter jag word eers na 'n ruk wakker van die geskree en hy en sy vrou begin dadelik met regstellende aksie. Anker word opgetrek en die groter jag gee pad en gooi sy anker op 'n ander plek. Sy anker moes gesleep het. Almal is toe éérs op hul hoede.

Skuur teen mekaar

Die groot winde kom eers vanaand en teen 10:45 bedaar Gus se neef bietjie en ons vertrek na Lefkas (38° 49.900 N, 20° 42.748 O), 8.3 myl,
twee ure verder. Die eerste ruk is dit net 'n ligte wind van agter, maar ons en Gus kom toe saam by die Lefkaskanaal aan. Gus kom natuurlik op
sy ou Noord-Weste pad en waai reg in ons gesigte. Dis koud en onplesierig. Ons vaar stadig, met 'n sterk wind van voor,  in die nou kanaal na die marina.

Roeiers in die kanaal

Die vasmeerman wys die plek aan en genadiglik gee Gus ons 'n blaaskans en met net bietjie moeite meer ons vas.

Die Britte kom 'n kwartuur na ons hier aan. Gus is uit sy nate. Hy waai die arme mense teen die bote aan die oorkant vas toe hulle probeer intru
en hulle sit toe vas aan die vasmeertoue. Die hele bemanning stoot en trek, maar verniet. Hulle kom nie los nie. Die vasmeerman spring in sy
rubberbootjie en na 'n gesukkel het hy hulle met sy tou losgetrek. (Michelle, onthou by Murter in Kroasië?). Hulle probeer weer inkom en met hulp van alle kante is hulle uitasem, vas en baie verlig. Hulle kom van Paxos, omtrent 39 myl van hier, om teen die wind te skuil. Sê hulle het gisteraand nie 'n oog toegemaak nie, nagwaak gehou.

Trek los!

Die seiljagorkes tree vanaand in Lefkas Marina op. Vlae wapper, toue klapper, maste roer en raas, windopwekkers draai, jagte skommel en wieg, water klots en Gus huil. Geluide vul die hele marina.

Archie steek sy kop by die deur uit en sy opmerking vat alles saam:" But it is miserable outside!"

Die weer is dik