Datça. Nuwe gaste.

23 tot 26 Mei 2019. Donderdag tot Sondag.

Knidos to Datça

Roete tot op datum

Knidos is stil in die oggend. Baie jagte het vertrek. Ons volg in hul waterspore en ons vertrek na Datça, 20.3 myl. Dis hier waar ons Maja gaan skrop en polish (soos my oorle ma altyd gesê het).

Paddy, nog 'n ou skoolvriend van Archie, en sy vrou Mary-Jane, ontmoet ons Sondag by Datça om vir so paar dae saam met ons te kom seil. Ons sien uit daarna om hulle te sien.

Eindelik is dit sukke tyd. Die nuwe gaste daag op. Paddy en Mary-Jane is hier.

 

Hulle is hier

 

Archie is bly om sy ou skoolmaat te sien. Paddy is eerste aan boord. Hy lyk gretig om die blog wat hy so getrou gelees het, eerstehands te beleef. Mary-Jane kyk daai plank so uit die hoek van haar oog. Maar toe kom sy ook veilig aan boord, nadat Paddy handjie bygesit het.

 

Paddy kom aan boord

Mary-Jane volg

 

Hulle is lekker moeg en koffie is net die regte ding om hulle aan die gang te hou. Nadat ons ietsie geëet, en lekker gesels het, gaan ons dorp toe. Hulle verken die dorp alleen verder en ek en Archie gaan terug na Maja.

Ai, Datça se seefront is darem mooi. Oral is sukke eienaardige marmerbeelde en Maja se mense en die honne verfraai die beelde nog meer. Die restaurante langs die waterfront verlei mens om daar te sit. Ons weerstaan die versoeking en neem maar net droëbek- glimlaggend foto's. Gail en Norman van Mosselbaai loop daar verby en poseer saam. Hulle is nie seilers nie, maar kuier in Turkye.

 

Seefront honne

Ou vrinne

Gail, Norman, Archie, Paddy en Mary-Jane

Uitsig

Terug by Maja

 

Dit is gesellig op Maja se dek en Paddy en Mary-Jane is baie bly om hier te wees. Later word aandete bedien. Eenvoudige Turkse kos. Mantie en Ayran.

Die son sak langsaam en die dag kom tot 'n einde. Saam met skemer kom die soel aandlug van die amper-somer.

 

Knidos

22 Mei 2019. Woensdag.

Körmen Marina to Knidos

Ons is weer alleen leen leen. Sullivan is vort en ons bly agter. So gaan dit maar met seilende sigeuners. Altyd op pad. Altyd groet. Vandag is dit die bekende pad na Knidos, 17.1 myl.
 

Trevor en Leslie Koekemoer is ook vandag op pad na Knidos, so ons gaan hulle daar sien. Darem 'n vertroosting noudat Sullivan weg is.

Kaap Krio ligtoring

Ons is die derde boot wat anker gooi in die bekende baai. Later daag Trevor en Leslie op en ek en die kaptein roei in Dinkie na Azuria, hulle catamaran. Die baai word al voller en die jagte stroom in. Sommige gaan na die kaai en dié is later vol.

Azuria

Leslie span wasgoedlyn

Dinkie gaan water toe

Ons kuier en gesels en drink koffie. Ek nooi hulle vir aandete. Dit gaan 'n groot uitdaging vir my wees om vir hulle te kook. Ons vleis en groente is op. Ek het wel twee uie, drie tamaties wat gevries het en bietjie purslane (soort onkruid), wat ook half gevries het. In die pestobotteltjie is nog  bietjie pesto. En ons het baie pasta.

Hulle kom 19:00 daar aan en ons skink vir hulle 'n glasie Griekse tsiprou. Şerefe! Ons eet die pasta met kaas en my heerlike pastasous en die komplimente stroom in. Ons smul aan die eenvoudige kos.

Kom kuier

Tsiprou aperitif

Leslie en Trevor

Archie en ek

Ons vier

Later gaan hulle huis toe en toe begin die Knidos Baai vertoning. Die wind, wat net liggies waai, draai en die groot jagte, wat te naby mekaar geanker het, het moeilikheid. Ons hoor 'n harde dowwe stampgeluid. Dis die Belgiese boot wat stamp teen die Luxembourgers. En laasgenoemde is nie op hulle jag nie. Hulle is in die restaurant. Die Belge laat hulle enjin hardloop om gereed te wees om bietjie weg te vaar as hulle weer wil bots. Hulle anker is nog vas. Later kom die Luxembourgers terug en almal staan op die jag rond. Die Belge trek anker op.

Die Belge soek na nuwe anderplek. Dis moeilik in die donker, veral in 'n oorvol baai. Hy gooi later anker, nadat 'n paar ander jagte hom wegjaag van hulle af, want hy wil te naby anker. Hulle kry toe eindelik 'n plek.

Gelukkig is ons buite gevaar, want ons is alleen aan die noordekant van die baai. Tussen ons en die suidekant is 'n strook seegras en niemand anker daar nie.

Maar toe kom daar nog 'n jag in die donker ingevaar. Hy pyl reguit op ons af en wil toe baie naby voor ons gooi. Ek gaan uit en skree vir hom dis te naby ons en hy trek sy anker op. Toe kom gooi hy vreeslik naby die land. Effe agter ons. Ek is benoud vir sy part. Ai, "never a dull moment".

Gelukkig het almal tot rus gekom en die baai verander in Droomland.

Sullivan

Sullivan se roete - Marmaris tot Körmen Marina

Sullivan

Sullivan is nog steeds sy sjarmante self. Behulpsaam, bedagsaam, bekwaam. Hy het weereens baie goed op Maja aangepas. So asof hy hier hoort.

Soos gewoonlik het sy hande gejeuk om die helm oor te vat. Geniet dit vreeslik om aan die stuur van sake te staan. Soos ek verlede jaar gesê het, ek dink hy is met die helm gebore. Dan word hy baie moeg en gaan zzz elke middag 'n rukkie. 

Hy help waar hy kan en geniet dit om te seil. Dan was hy na ete getrou en deeglik die skottelgoed ( behalwe daai een vurk wat baie half gewas was). Hy hou daarvan om al die plekke te ondersoek en met mense te gesels. "Sullivan, jy kan maar weer kom!"

Sullivan skryf: 

Best place 

Ukluk Köyü. A beautifully secluded bay with pine trees all around stretching over the hills and right down to the water's edge. Felt like it could be Alaska. 

Lovely restaurant quay owned and run by Apol and his family. Restaurant deck and Otel upstairs is surrounded by a great variety of trees and bushes - very peaceful surroundings. Our food was especially good. Very well equipped ablution facilities. 

Ukluk Köyü

Best experience
Sailing from lovely Sehir Adalari to Ukluk Köyü, we had some good 18 knot winds from the starboard side. Sailing speed over 6 knots!!  The best hours’ sailing all week and completely free!! 

Great excitement on board with Marietjie keeping us on our toes with "hier kom nog 'n gust" and Archie urging me to keep going straight. They only told me afterwards how to steer out of the gusts!! 

Sailing

Thanks again Archie and Marietjie for a wonderful 11 cruising days and to Marietjie for her great food. Cheers.

Rit na Marmaris. Koebaai Sullivan.

21 Mei 2019. Dinsdag.

Vandag laat ons Maja veilig in die Marina agter en ons almal gaan Marmaris toe. Sullivan moet Dalaman lughawe toe te gaan. Hy vlieg Switzerland land toe om by sy wederhelf, Mary-Anne, aan te sluit. Dan gaan hulle twee saam verder toer.

Ons wag vir ons eerste dolmuş na Datça. Vandaar kry ons 'n volgende bus na Marmaris. Hasan se vrou wag so ewe saam met ons vir die bus. Ons sê vir haar ons gaan Marmaris toe, maar toe daai dolmuş kom, klim sy nie. Sy praat met die bestuurder en loop terug huis toe.

Wag vir dolmuş saam met Hasan se vrou

Die 08:00 bus is vol skoolkinders op pad na Datca en toe ek groet en "Merhaba" (hallo) sê, koor  al die kinders "merhaba" terug. So asof ek hulle juffrou is. By Datça se groot Migros, stop die bestuurder en kyk vir ons en sê: "Marmaris." Daai vrou by Körmen het sweerlik vir die busbestuurder gesê hy moet seker maak ons klim by die regte plek af. Hierdie Turke is die sout van die aarde.

Net om die draai is die bussie na Marmaris en ons klim. Sullivan se groot tas ry in die kattebak. Dis 'n heerlike rit en na omtrent 'n uur en 'n kwart lê Marmaris voor ons en ons klim by die otogar af. Dis te vêr vir stap en  die geel taxi neem ons en die tas na Mustafa se kantoor dat sy vriend die waterpomp kan regmaak.

Ons wag in Mustafa se kantoor en hy bestel vir ons Turkse koffie. Ek gril en drink. Ek hou mos niks van Turkse koffie nie. Dis te moerig. Sommer gou het Archie sy waterpomp terug en R1 000.00 verder is dit hopelik reg.

Ons drie dwaal vir oulaas saam in Marmaris rond. Ek koop hier en daar geskenke vir my kinders. Sullivan koop nog 'n hemp.

Toe gaan ons na dieselfde restaurant waar ons verlede jaar saam met Francois en Roelien geëet het. En ons drie smul vir oulaas saam aan 'n heerlike middagete ete.

Sullivan eet "chicken backs"

Lekker eet

Laaste middagete saam

Toe is dit sukke tyd. Koebaai, altyd te gou. Ons neem hartseer van Sullivan afskeid. "Koebaai Sullivan, dit was heerlik om jou op Maja te hê. Jy kan maar weer kom!"

Körmen. Kairos Marina

20 Mei 2019. Maandag.

Amazon Creek to Körmen Marina

Vandag is Sullivan se laaste vaart op Maja. Ja, môre verlaat hy ons. Ons trek anker op en vertrek na Körmen, 23.6 myl. Ons val vroeg, 07:15, in die pad. Die wind is liggies van agter. Sullivan is agter die helm.

Ons vaar amper die hele pad en seil net die laaste 30 minute. Sullivan geniet dit vir oulaas om te stuur en geniet dit terdeë om daai helm vas te vat as Gus ons vasvat.  Die groot genoa bolrond in die wind en kaptein Archie bewonder sy genoa.

Laaste seil vir Sullivan

Ek roep die Marina oor die radio en die marinero kom help ons om alongside vas te maak. Vas en veilig. Sullivan se laaste bestemming van sy heerlike seilervaring van 2019.

Alongside Körmen Marina kaai

Getroue ou Sullivan gooi vir oulaas vir ons koue drankies in. Ek moet sê, op die roete het hy meer warm drankies as koue drankies na 'n suksesvolle vasmeer geskink. Maar vandag is die tradisionele "cold beverages". Şerefe (cheers) vir oulaas!

"Cold beverages"

Eers werk, dan speel. Die flukse manne begin boot was. Maja is skielik weer silwerskoon. 

Bootwas

Archie besluit om die seewaterpomp uit te haal. Die ding lek nou deesdae omtrent een liter per uur. Dis gladnie ernstig nie, maar soooo irriterend om dit te dreineer. Hy reël met Mustafa van Marmaris dat een van lg. se makkers die pomp gaan diens. Dis eintlik meer 'n pompie as 'n pomp. So môre gaan ons saam met Sullivan die bus klim na Marmaris. Sullivan verlaat ons mos môre.

Haal pomp uit

Die sondebok

Hier by Körmen gebeur nie eintlik veel nie. Archie en Sullivan bespreek vir ons 'n plek die die eenvoudige klein restaurantjie. Die laaste skemerkelkie word op Maja se dek geniet. Ai, tyd staan nie stil nie. Dit vlieg!

Reg vir uiteet

Laaste skemerkelkie

Maja silhoeët

Dit word aand. Maja staan dof en alleen teen die aandskemering afgeëts. 19:00 daag ons ewe opgetert by Hasan se restaurant op. Hy is die eienaar en sy vrou kook die kos. Sullivan eet oudergewoonte vis, Archie bestel Turkse  köfte en ek is lus vir lam.

Hasan en Sullivan

Amazon Creek

19 Mei 2019. Sondag.

Ons het sowaar nie eers gister by Tuzla geswem nie. Wonder wat sal Dirk daarvan sê. Verlede jaar het ons soos kinders in hierdie water baljaar. Sullivan doen die brawe ding om die landlyn te gaan losmaak. Daai water is nog lekker koud.

Sullivan maak landltou los

Alles lyk goed in die enjin, geen olie te sien nie en ons vertrek na Amazon Creek, 10.6 myl. Sullivan is oudergewoonte eers voor op die wa en daarna agter die stuur van sake. Die see is kalm en die wind is weg. Nes ek daarvan hou.

Oggendskoot - Silhoeët

Die makkers sit en gesels en dis gewoonlik vreeslike intellegente gesprekke. Hulle  het mos  altwee toentertyd graad een gespring, dis nou as jy drie maande in graad een te slim raak vir die graad en dan gaan jy dadelik na graad twee toe. 

Nie lank nie, of Amazon Creek lê voor ons en die anker word in die modder gegooi en hy byt lekker. Sullivan is op sy pos en skink warm en koue drankies.

Warm en koue drankies

Voëls sing in die bome. Die kleur groen, speel die hoofrol in die pragtige baai, want oral rondom ons is lowergroen bome. Tot een van die meisies wat swem se bikini is groen.

Na 'n heerlike middagete klim ons in Dinkie en die makkers roei ons in die riviertjie op. Dis maar vlak hier, maar ons geniet die lowergroen omgewing.

Amazon Creek

Ons kom by die vakansieoord (glamping oord) en klim uit. En wat 'n verrassing! Dis baie mooi hier. Daar is 'n pragtige restaurant waar die mooiste musiek speel. Oral is permanente karavane en ander blyplek tussen die bome. Die swembad is silwerskoon. Ai, dis regtig mooi hier. Ons sit heerlik by 'n tafeltjie en drink koue drankies. So nou en dan val 'n moerbei op die tafel, dan eet ek dit.

Sullivan en Dinkie

Ons drink die atmosfeer in en luister of ons die liedjies herken. Archie herken die meeste van die liedjies. 'n Dogtertjie agter ons sing saam. Ek en 'n ander jongman speel drom op  die tafel. Ons staan later onwillig op, want ons moet terug huis toe.

By Amazon Restaurant

Die makkers roei terug en by Maja is dit swemtyd. Archie en Sullivan speel uitgelate in die water. Hul spring en gil en jil. Nes toe hulle nog saam op skool was. Ek kiek hulle met die waterkamera. Ons geniet die swem terdeë. Ek verstom my weereens aan dié twee vriende van ouds wat nou nog so gemaklik met mekaar is. Pure Dawid en Jonathan.

Roei terug

Roei terug

Uitgelate

Swem

Klaar geswem

Bak droog

Ons het die dag op Amazon Creek vreeslik geniet.