Vathi Baai.

24 Augustus 2017. Donderdag.

Daskalio tot Vathi Baai

My jongste seun, Gerrit, verjaar vandag. "Baie geluk, Gerrit."

Vroegoggend is pragtig by Daskalio. Ons klim in Dinkie en gaan land toe. Die son se warm gloed verlig die baai en spoel sy sonstrale oor almal. Dis pragtig.

Ons stap op en die uitsigte van bo af is asemrowend mooi. Daskalio, my Daskalio. Ons drink die omgewing in. Die hoë berge daar vêr. Hulle troon mistiek mooi oor die blou-blou see uit, soos bewakers van die skoonheid. Statig, stemmig, staties, sonder stem.

Hoofland berge

Ons stap verder. Die rotse is kontras-wit met die blousel-blou see. Ek en Michelle sit en geniet die bekoorlike uitsig. Doer vêr onder in die baai lê Maja tevrede en wag op ons terugkoms.

Daskalio. my Daskalio

Dogter en Ma

Daskalio Baai

Om elke hoek wil die uitsig mooier wees. Al wat ons kan doen, is om ons te verlustig in die skepping en die volmaaktheid daarvan. 

Archie, ek en Maja

Daskalio Baai

Michelle en Johan

Die ou tjor staan nog op dieselfde plek waar ons verlede jaar ook gesien het. Groen en verroes, ’n blyplek vir seemeeue. Ons lyk omtrent of ons die nuutste vakansieklere vir ’n modetydskrif modelleer! Ons stap terug en Dinkie neem ons terug na Maja en ons maak gereed om te vertrek. 

By die ou tjor

Stap terug

Weereens is dit anker op en Johan kry die eer om dit op te trek en weg is ons na Vathi. Ons besef eers hoe goed is die skuiling by Daskalio toe ons uit die baai ry. Gus waai  dat die wit perdjies op die deinings ry. Ons span seil en seil vir ’n ruk. Ek hou mos nie eintlik van die geseil nie, veral as ons skuinslê, maar Michelle en Johan geniet dit saam met die kaptein.

Naby Alyki

Ons gooi eers by Alyki anker en Michelle en Johan gaan supermark toe om ’n paar voorrade te koop. Gus waai nogal en die twee roei dat dit klap. Dis nie lank nie, of hulle is terug met ’n klomp pakkies. Hulle het te lekker gekoop!

Archie en Michelle roei weer land toe om die vullis te gaan weggooi, want ons het vergeet om dit vir die twee jonges te gee. Toe almal weer aan boord is, trek Johan anker op en ons vertrek. 

Michelle en Archie

Ons kyk eers die sake by ’n ander baai uit, maar na hewige warm samesprekings besluit ons dat Vathi ’n beter opsie is. Dis ’n groot baai wat lank diep bly en dan skielik vlak word en ons gooi (te naby die land) anker. Vas is ons en amper op die strand. So naby was ons lanklaas aan die land. Archie swem en gaan toets die diepte en bevestig dat ons veilig is.

Die kinders gaan snorkel en ons swem. Vir my is die baai eintlik ’n anti-klimaks na so ’n mooi plek soos Daskalio. Ons eet sommer ontbyt vir aandete, pap en eier en Griekse spek.

Die aand rol Gus die see by die baai in en ons spoel nog nader aan die strand. Ek staan ’n paar keer in die nag op om seker te maak dat ons nie al gestrand het nie.

My Daskalio-borrel bars, want dit voel nou vir my of die skepping nie meer volmaak is nie.

Daskalio, my Daskalio en die Kanaal van Korinte.

23 Augustus 2017. Woensdag.

Korfos tot Daskalio via die Kanaal van Korinte

Dis vroegoggend opstaan en vertrek uit Korfos na Daskalio, 39 myl. Ons moet ook deur die Kanaal van Korinte gaan en dit kan ook baie tyd in beslag neem.

Johan wil weer visvang en dis nie lank nie of die eerste vis byt. Gaaf soos wat hy is, laat hy toe dat die kaptein die vangs intrek. Dis ook ’n tuna, maar weereens te klein vir die pan. “Ja, Fanie, die bemanning het al drie visse gevang!”

Nog 'n tunatjie

Kort daarna byt die vis weer, maar dit was seker ’n grote, want die lyn breek. Dis toe ook die einde van die visvang, want Johan het geen visgereedskap meer nie. Die hengelboks wat Fanie gebring het, het mos raaiselagtig spoorloos verdwyn.

Dis ’n lang pad en tot Michelle kry ’n beurt agter die helm. Sy doen goeie werk as stuurman. Ons vaar en vaar en uiteindelik kom die kanaal is sig. Nou is dit alongside en almal kry hulle opdragte. Archie stuur pragtig op die kaai af, Johan klim af met die tou en maak vas en Michelle help met die ander tou en help ook om die fenders hoër te stel, want die kaai is hoog.

Michelle agter die helm

Ek en Michelle bly by Maja en die manne gaan betaal die €156 vir die voorreg om deur die kanaal te vaar. Dis die duurste kanaal per kilometer in die wêreld. Sommer gou is hulle terug en ons wag vir die opdrag oor Kanaal 11 dat ons moet gereedmaak. Die vrou sê ons moet losmaak en by die breekwater gaan wag. 

Wag vir toelating tot die Kanaal

Toe wag en wag en wag ons en toe kom die opdragte. Hulle laat die vinnige bote eerste deurgaan en dan die seiljagte en laastens die Anna boot, wat ’n ekskursie boot is wat agies vir ’n rit deur die kanaal vat en dadelik omdraai en terugvaar. Maja is net voor Anna.

Die eerste bote vaar deur en toe is dit ons beurt. Die kanaal is 3.2 myl lank, 25m breed en 6.5m diep. Die kalkklip walle is tot 75m hoog. Daar is vier brûe wat die kanaal kruis. Wel, vir my bly dit altyd ’n emosionele ervaring om deur die kanaal te vaar.

Vier brûe

Kanaal van Korinte

Hoë rotswande

Michelle en Johan geniet dit terdeë. Hulle sit voor op Maja se snoet en verkyk hulle aan alles, soos twee regte agies. Die kaptein konsentreer om ons veilig deur die kanaal te kry en Maja prrrr ritmies voort. Net so bietjie vinniger as gewoonlik, want as jy te stadig ry, sê  die man op Kanaal 11 jy moet versnel.

Die einde van die kanaal is in sig en die kinders kyk na die hidroliese brug. Toe is ons deur en die Saronic see lê agter ons en ons is in die Golf van Korinte. Ons gaan nou aanstoot tot by Dhaskalio.

Einde van die Kanaal

Ons vaar vandag deur ’n baie diep stuk see van 638m en Michelle wil net soos my suster, Elize, in die diep water in die see spring. Archie merk die diepste punt op die GPS en toe ons daar kom, spring die twee jonges in die see. Michelle trek soos ’n boog deur die lug en Johan trek ’n vreeslike gesig toe hy spring. Hulle geniet dit vreeslik.

Michelle spring

Johan se beurt

Voor ons lê Daskalio en ons gooi op ’n ander plek anker as die vorige jare, nader aan die verlate klooster. Na vele samesprekings gooi ek en Johan die anker en ons is vas. Die kaptein gaan doen ondersoek en bevestig dat die anker klopdisselboom is.

Die kinders roei land toe en stap in die pynbos rond met hulle sloffies. Hulle roei terug in Dinkie en almal is vermoeid na die lang dag. Na ’n heerlike bord "Tuna al la Ansu", raak ons rustig en ek en die kaptein gaan kruip in. Wanneer die jonges ingekruip het, weet ek nie, want ek was reeds in droomland.

Land toe

Korfos. Vissop.

22 Augustus 2017. Dinsdag.

Poros tot Korfos

Wat ’n heerlike verrassing! Ons gaan vir Neil en Sandi by Korfos ontmoet vir vissop. Hulle is ook toevallig in die omgewing. Ons trek anker op en gelukkig is niemand se anker oor ons s’n nie en ons vertrek na Korfos, 25 myl.

Dit is sommer net ’n doodgewone seilpad. Die kinders gaan lê skuins, want hulle is mos nou vreeslik moeg na die Poros-laataand. Ek en die kaptein beman maar ewe gedwee en pligsgetrou vir Maja.

Ons vaar by die baai van Korfos in en Neil en Sandi is alreeds daar op anker. Ons vaar en groet hulle voordat ons na Papa George se restaurantkaai gaan vasmeer. Hulle wuif en wink ons nader en Archie tru en ek gooi die anker. George en kie maak ons vas en hier is ons. Archie bestel sommer dadelik vir ons vissop vir ses.

Ek en Michelle was dadelik wasgoed en die welriekende skoon wasgoed wapper op die drade. Neil kom haal ons in sy bootjie en ons gaan kuier by hulle op Wilson, hulle seiljag.

Dis heerlik om weer saam met Neil en Sandi te kuier. Ons spreek af om mekaar 20:00 by die restaurant te ontmoet en ons gaan terug na Maja. Die kinders het ’n warm stort ontdek en Maja se bemanning skrop omtrent en ons ruik te heerlik na seep en sjampoo. Ons is reg vir die aand.

Ons tafel is reg voor Maja en ons gesels opgewonde totdat die vissop kom en ons wegval. Dis geurig en heerlik. Nie so uitsonderlik lekker soos die vorige keer nie, maar nogtans heerlik. 

Michelle en Johan

Ek en die Kaptein

Johan, Michelle, ek, Archie, Sandi en Neil

Ons saam met Papa George en sy seun

Dit was ’n heerlike aand, met heerlike kos en geselskap. “Dankie, Michelle en Johan vir ’n heerlike ete. Ons het dit vreeslik geniet”.

Pragtige Poros.

21 Augustus 2017. Maandag.

Tselevinia tot Poros

Hierdie Tselevinia was nog net goed vir ons. Ek hou van die plek. Michelle en Johan snorkel vir oulaas met die ou snorkel en ook die spoggerige splinternuwe snorkel wat hulle vir Archie as geskenk gegee het. Baie dankie julle. Archie wy ook die nuwe snorkel in en tel ’n blou noedel langs die see op.

So ’n pragtige baai moet gevier word en die kaptein besluit om ons te vereer met ’n baksel pannekoek. Heerlik!

Kaptein se pannekoek

Ons vertrek na Poros, 7 myl. Op pad sien ons ’n hele string jagte wat van voorkom wt deel is van “The Yacht Week”. Ou Johan besluit om met Fanie se visstok en sy nuwe spinner te probeer visvang. Daai lyn was nie eers vyf minute in die water nie, toe vang hy sy eerste tuna. ’n Pragtige vis, maar te klein vir die pan. Hy gooi hom terug. Toe is hy eers entoesiasties. Nie lank nie of nommer twee word gevang. Geluk Johan! Toe moet hy lyn intrek, want ons maak reg vir Poros se kaai. My swaer Fanie, het kompetisie!

Trotse Johan met sy tuna

Aankoms in Poros

Gooi fenders uit

Die kaai lyk vol, maar daar is een ou gaatjie en ons maak gereed. Archie tru, ek en Johan is by die anker en Michelle staan reg om af te stoot (wat glad nie nodig was nie). Ons doen die Griekse vasmaak aan die kaai pragtig foutloos en ons is vas. Die bure wil vertrek en sê hulle dink ons anker is oor hulle s’n. Ons hou die anker stip dop, maar op is hulle anker en weg is hulle. Dit is altyd ’n groot verligting as jou anker nie opgetrek word nie.

Michelle en Johan gaan dorp toe. Ons wag dat die twee leë plekke langs ons gevul word, voordat ons Maja verlaat. Wel, daar is altyd aksie en spanning op die kaai. Archie staan op Maja se snoet en skree raad vir die (gewoonlik) charter bote wat so sukkel om in te kom. Ons Italiaanse buurman van Portocheli trek langs ons in en toe ons aan albei kante bure het en ons weet niemand gaan ons anker versteur nie, gaan ek en Archie ook dorp toe.

Die twee jonges lê heerlik langbeen op Maja se dek en slaap en word lui-lui wakker toe ons terug is. Dis toe tyd om te gaan stap.

Ons stap teen die koppie op en sien hoe pragtig Poros eintlik is. O., maar die dorpie is vir my mooi. Vreedsaam lê die huisies teen die hang af tot by die see. Jagte lê statig op anker in die baai en teen die kaai is al wat ’n boot is vasgemeer. Ook die kleine Maja (my ma het haar altyd so genoem) staan ingebed tussen haar vriendinne langs die kaai.

Pragtige Poros poppies

Verliefde Poros paartjie

Uitsig van koppie-kerk

Ek en Archie

Ons stap te heerlik en kyk die kant toe en daai kant toe. Bo-op die koppe aan die westekant is nog ’n klein kerkie en die opsigter of iets van die kerkie wys vir Johan en Michelle rond. Dit lyk of hulle nou beste vriende is. Hulle groet en skut blad en groet en skut weer blad. Dierbaar!

Boesemvriende

Terug by Maja dra Archie en Johan vir ons 50ℓ water aan. By Poros se kaai het hulle nou al vir drie dae geen water nie en ons het hoeka ’n waterskaarste op ons boot. Die man van die hardeware winkel sê goedgunstiglik vir Archie dat ons 50ℓ water by hom kan kry. Archie is baie dankbaar.

Waterdraers

Die aand  eet ons sommer koue salm, avo’s, kaas en alles wat ons in die yskas kry wat eetbaar is. Te heerlik.

Aandete

Michelle en Johan lê tot laat op die dek en kyk hoe die lewe in Poros lyk. So nou en dan klim hulle van Maja af om die aksie te sien. Dis danse en partytjies en mense en pret en plesier. En hulle is deel daarvan.