Tyros.

14 Augustus 2017. Maandag.

Kiparissi tot Tyros

Laai waai Meraai! En weg is ons na Tyros, 18 myl. Kiparissie is pragtig in die vroeë môre. Die berge trots en hoog, met die dorpie wat aan die voet van die berge lê. ’n Ware lus vir die oog.

Koebaai Kiparissi

Die kuslyn is pragtig en ons vaar verby Leonidhion. Net so pragtige dorpie en ons vaar verder. Die noordewind waai mos in die oggend, so hy waai van vooraf op ons snoet. Van seil is daar geen sprake nie.

Leonidhion

Die drie windmeulens is die baken van Tyros, as jy hulle sien, is jy amper daar. Ons vaar by die hawe in en gelukkig waai Gus nie sterk nie. Die probleem in die hawe is dat as die wind waai, waai hy van die kant af en gooi jou van koers af en maak dit baie moeilik om vas te meer. Met die hulp van die buurman is ons maklik vas en hier is ons.

Windmeulens

Tyros

Die boek sê dat die hawe ’n sterk oostewind smiddags kry en jou anker moet goed in wees. Soms waai ’n noord-oostewind in die nag en dan moet jou anker éérs goed in wees. Die anker word in die hawe afdraend gegooi, want waar jy anker gooi, is dit vlakker as teen die kaai. So ’n stuk ankerketting hang in die lug. Gelukkig is die houkrag goed.

Veilig vas

Gelukkig gaan lê Gus gewoonlik saans en dan sal ek rus vir my siel kry. Tyros is sommer net ’n gewone dorp. Met ’n kerk en ’n strand, tavernas en huise. Ons drentel in die dorp rond en oral is die hoë berge te sien. Die omgewing is pragtig. 

Archie

Hawe. Maja heel links

Kerkplein

Ons geniet ons aandjie hier in Tyros.

Kiparissi.

13 Augustus 2017. Sondag.

Ieraka tot Kiparissi

Ons vertrek na ons volgende bestemming, Kiparissi, 15 myl. Ieraka was regtig mooi en ons wonder of Kiparissi net so mooi gaan wees.

Hier in die Peloponnisos werk Gus so - in die oggend waai hy vanuit die noorde en dan is daar ’n windstil periode so om en by 12:00 totdat die seebries uit die suide begin waai. Saans gaan lê Gus dan so ’n bietjie.

By Kiparissie is daar drie moontlikhede vir vasmeer of anker. Eerstens by die kapel waar jy teen die kaai vasmaak, dan by die suidekant waar die noordewinde jou pla en dan by die noordekant waar die suidewinde jou pla. 

Majestueuse berge

Kiparissi

Archie besluit om eers die opsie van die kapel te ondersoek. En dit is net waar die moeilikheid begin. Die ligtoring is nie op dieselfde plek as wat die boek sê nie. Ons vaar nader en Maja klink skielik anders. Die enjin sukkel. Dit ruk asof dit iets ingesluk het. Natuurlik gil ek vreeslik hard en Archie skrik vreeslik groot (vir my gil). Hy sit vir Maja in tru, maar sy bewe soos ’n riet. Vorentoe klink sy beter. Daar was sweerlik iets in die propeller.

Ons ry stadig na die noordelike baai toe om te anker. Ek gooi anker en Archie tru. Toe hy die anker wil toets, wil Maja nie vinnig agtertoe vaar nie. Die anker lyk in elk geval styf, want die wind het ons agtertoe gedryf.

Die kaptein sit sy snorkel aan en gaan stel ondersoek in. Aan Maja se propeller sit ’n hounet om visse in te bêre vas. Ai jai jai. “Never a dull moment”. Gelukkig was dit nie ’n enjin probleem nie en die propeller is nog klopdisselboom.

Die sondebok

Dis pragtig hier by Kiparissi. Hoë berge troon bo die baai uit. Wit huise en groen bome voltooi die prentjie. Ons kyk en verwonder ons aan die mooi natuurskoon. Hierdie Peloponnisos is jou waarlik pragtig.

Ieraka.

12 Augustus 2017. Saterdag.

Monemvasia tot Ieraka

Ek het nie geweet hierdie Peloponnesos gaan my so beïndruk nie! Ons gaan vandag na Ieraka, 8.88 myl. Die kuslyn is indrukwekkend en Ieraka word soos ’n geheim versteek. Ons sien dit eers toe ons amper daar is. Die boek sê die klein gehuggie steel altyd besoekers se hart. En dit is die waarheid. My hart is skoonveld. Seker gesteel.

Versteekte ingang

Ieraka

Ieraka

Ons anker in die baai saam met ’n klomp jagte. Ek tel 23 jagte wat in die baai en by die kaaie is. ’n Rivier mond hier in die see uit en reuse- berge bewaak die gehuggie.

Op die kaai is daar behoorlik aktiwiteit. Tientalle staaltafels word aangedra. Stoele word uitgepak. Luidsprekers neem op die verhoog stelling in. En dit alles in die hitte van die dag. Iets gaan gebeur. 'n Troue? Tradisionele danse? 'n Partytjie? Later word daar vure aangesteek. 

 Die groot Griek se boek se mens eet hier garnale in rooiwynsous en die aand gaan stel ons ondersoek in of dit die waarheid is. Die taverna se eienaar sê dit is wel so (ek weet nie so mooi nie) maar ons sit aan, Die tafeltjies is langs die see en die atmosfeer is lig-romanties. Die garnale was heerlik. Ons eet letterlik ons vingers af.

Na ’n heerlike ete is ons in Dinkie en roei terug. Onthou Dinkie se motor wil mos nie werk nie. Daar is iets eerie aan die stil water en twee donker figure in ’n klein bootjie, wat stilweg terugroei na ’n donker boot wat in die lig glim. Ek kraai soos ek lag van lekkerkry. My ma sal bly wees as sy hoor ek kan weer lag!

Toe begin die Griekse partytjie. Dit sing dat die berge antwoord gee. Hulle glo mos daaraan dat almal wat ore het, moet dit kan hoor. Ek slaap sommer op die dek dat ek die verrigtinge so met die een oog kan dophou. G’n mens kan in elk geval in die geraas slaap nie. Die gesing en dans hou aan tot hanekraai, met ’n bonus van ’n vuurwerkvertoning tussenin.

Dis ’n wonderlike plek, dié Ieraka.

Monemvasia.

11 Augustus 2017. Vrydag.

Metokhi Baai tot Monemvisia

Die kaptein is vroeg met sy koffie en ons vertrek na Monemvasia, 39.5 myl. Dis aan die suidepunt van die Peloponossis. Ons motorseil die hele pad. Ek sien ook vir die eerste keer hierdie jaar vliegvissies.

Na ’n lang pad, is ons daar. Ons probeer eers op die snaakse rotsbodem anker, maar byt is verniet en toe gaan ons hawe toe. ’n Waterskilpad kontroleer die hawe en ’n vreemde vrou snorkel daar rond om te sien wie se ankers byt. Archie tru, ek gooi anker en na ’n mis vang van die tou en ’n weer gooi, is ons vas en die vreemde vrou bevestig dat ons anker wel gebyt het.

Mooi baai

Monemvasia se onderdorp van die see gesien

Hawe met Monemvasia in agtergrond

Vissersbootjie

Op pad na Monemvasia. Yefira (nuwe dorp) in agtergrond

Monemvasia beteken "enkel ingang". Die rots, waarop Monemvasis gebou is, was oorspronklik aan die land met 'n nou strook verbind. In 375 n.C. het ’n aardbewing die meeste van die kusdorpe in die omgewing onder die see laat sink en  Monemvasia word toe 'n eiland. 

In die 6de eeu is hier ’n Bizantynse dorp bo-op die klein eiland gebou met mure rondom.  400 jaar later is die onderdorp gebou. Die stad was baie belangrik vir die handel wat hier gedryf is. Toe begin die sports. Die arme plek word verower deur die Franke, Turke, Venesiërs en die Grieke. Mans moet mos altyd goed en plekke verower.

Bo-op die rots, is daar min oor van die ou stad. Daar is nog mure te sien en Aghia Sofia, die Bizantynse kerk.

Ou stadsmuur

Aghia Sofia en bo-dorp se mure

Op pad na bo-dorp

Steil kronkelpaadjie

Die onderste dorp is nog pragtig. Hulle bewaar en herstel dit. Baie van die huise kom uit die Bizantynse tydperk, met aanbouings uit die 16- en 17 de eeu. Wel, maak nie saak wat alles in die verre verlede hier gebeur het nie, die plek steel my hart. My suster, Elize, sou in die sewende hemel gewees het as sy hier was.

Onder-dorp

Onderdorp

Die onderdorp het nou ’n klomp eetplekke en snuffelwinkels. (Ek snuffel gou weer geskenkies vir my drie seuns uit). Hier is ook hotelle en gastehuise vir diegene wat die ouwêreldse atmosfeer  wil geniet.

Monemvisia is gewis en seker ’n besoek werd.