Kiparissi.

13 Augustus 2017. Sondag.

Ieraka tot Kiparissi

Ons vertrek na ons volgende bestemming, Kiparissi, 15 myl. Ieraka was regtig mooi en ons wonder of Kiparissi net so mooi gaan wees.

Hier in die Peloponnisos werk Gus so - in die oggend waai hy vanuit die noorde en dan is daar ’n windstil periode so om en by 12:00 totdat die seebries uit die suide begin waai. Saans gaan lê Gus dan so ’n bietjie.

By Kiparissie is daar drie moontlikhede vir vasmeer of anker. Eerstens by die kapel waar jy teen die kaai vasmaak, dan by die suidekant waar die noordewinde jou pla en dan by die noordekant waar die suidewinde jou pla. 

Majestueuse berge

Kiparissi

Archie besluit om eers die opsie van die kapel te ondersoek. En dit is net waar die moeilikheid begin. Die ligtoring is nie op dieselfde plek as wat die boek sê nie. Ons vaar nader en Maja klink skielik anders. Die enjin sukkel. Dit ruk asof dit iets ingesluk het. Natuurlik gil ek vreeslik hard en Archie skrik vreeslik groot (vir my gil). Hy sit vir Maja in tru, maar sy bewe soos ’n riet. Vorentoe klink sy beter. Daar was sweerlik iets in die propeller.

Ons ry stadig na die noordelike baai toe om te anker. Ek gooi anker en Archie tru. Toe hy die anker wil toets, wil Maja nie vinnig agtertoe vaar nie. Die anker lyk in elk geval styf, want die wind het ons agtertoe gedryf.

Die kaptein sit sy snorkel aan en gaan stel ondersoek in. Aan Maja se propeller sit ’n hounet om visse in te bêre vas. Ai jai jai. “Never a dull moment”. Gelukkig was dit nie ’n enjin probleem nie en die propeller is nog klopdisselboom.

Die sondebok

Dis pragtig hier by Kiparissi. Hoë berge troon bo die baai uit. Wit huise en groen bome voltooi die prentjie. Ons kyk en verwonder ons aan die mooi natuurskoon. Hierdie Peloponnisos is jou waarlik pragtig.