Linaria. Skyros Eiland.

15 Junie 2016. Woensdag. 

Patitiri tot Linaria

Wat ’n aaklige nag. By hierdie die hawe rol en rol en rol die see heeltyd. Dit rol by die hawe in, dit rol teen die kaai vas, dan rol dit weer van vooraf. Dan kraak die toue en ruk stokstyf. G’n mens kan slaap nie. Tot die kaptein wat altyd soos ’n flippen baba slaap, staan 01:30 op om te kyk hoe hy die toue kan verstel dat Maja nie die ritteltit kry nie. Tot Yvon sit handjie by. So, die slaap is min en die dag gaan lank wees.

Sommige lede van die bemanning kan toe bietjie slaap en dis vroeg opstaan vandag. Die kaptein maak koffie, Yvon en Louise drink en toe is dit sukke tyd. Altyd koebaai. Hulle saal op om hulle veerboot 06:30 te kry en ons stap saam na die Flying Dolphin om afskeid te neem. Hewige gegroet vind plaas en hulle gaan aan boord. Ons stap terug na Maja en ek gaan staan op haar snoet om te waai. My familie is mos waaiers. Ons waai vreeslik, net soos die windturbines in Griekeland as Gus waai. Hulle vertrek en ek, Archie en Yvon wuif totdat ons mekaar nie meer kan sien nie. Weg is hulle en ons is weer alleen leen leen.

Tot siens julle

Koebaai

Ons kry alles reg om te vertrek. Ek is moeg van min slaap. Die volgende struikelblok is om te sien of die buurman nie sy anker oor ons s’n gegooi het nie. Ek vaar uit en Archie trek die anker op. Die bure se anker ruk-ruk verrradelik. Hy kom uit om te kyk. Hy het vermoed dat sy anker oor ons s’n is. Die water is helder en Archie sien sy anker is net-net oor ons s’n. Archie trek op en sy ankerketting het net weggeskuif en ons was vry. Ek wonder wie was meer verheug. Ons of hy!

Toe vat ons die lang pad na Linaria, 38°50.537 N, 24°32.249 O, 36.9 myl, op Skyros Eiland. Met ’n lekker wind van agter kon ons motorseil vir 2h30min en ons gemiddelde spoed was 5.6 knope. Ons topspoed was 7.3 knope. Later word Gus te agteraf en ons moet die seile intrek. Dit was ’n lang dag op die water, 6h34min.

Skuinslê

Ons benader Linaria deur ’n nou, vlak kanaal , waar die diepste deel 7 m is. Dit lyk vlak, want dit is vlak. Archie volg sy lyn noukeurig. Ons is nie lus om op die rotse te loop nie. Ek trek my maag in en knyp my boude en hou asem op en deur is ons. 

Eina kanaal

Linaria

Die hawe se mense kom help ons met ’n dinghie en ons maak vas met vasmeertoue. Dis die beste hulp en diens en effektiwiteit wat ons nog in Griekeland gekry het. Heerlik veilig. Vannag gaan ek lekker slaap.

Hierdie is kreef wêreld en tot my verbasing nooi Archie my uit vir kreef. Die man laat my die kreef vashou en sit dit op my skouer. Snaakse man! Archie eet skerpioenvis en ons smul behoorlik. 

Nie so seker hiervan nie!

Heerlike kreef

"Scorpion fish"

Wat ’n goeie dag was dit nie. Die see was nie te rof nie, ons kon vinnig seil en Linaria is ’n wonderlike hawe. En ’n heerlike aandete!

Patitiri. Alonnisos Eiland.

14 Junie 2016. Dinsdag. 

Skopelos tot Patitiri, Alonnisos Eiland

Ek sou graag nog ’n dag op Skopelos wou oorgebly het, maar nou ja. Ons het ’n besige skedule. Ons maak ook gereed vir twee groot seekruisings wat Woensdag en Vrydag moet gebeur.

Kaptein bak pannekoek

Tot siens Skopelos …

… ons sien jou weer

So, vandag is ons vriende se laaste vaart op Maja. Ons gaan na Alonissos Eiland om by Patitiri, 39°08.614 N, 23°51.996 O, 8.2 myl, te gaan oornag. Dis waar Yvon en Louise hul veerboot kry vir verdere avonture.

Almal is in ligte luim. Die twee Franse Kanadese geniet die Maja avontuur ongelooflik baie en hulle poseer speels vir die kamera. Flankeer so effens op Mamma Mia styl met die lens. Gus waai liggies en ons span die seile. Na al die moeite en al die verstellings aan die seile totdat dit eksie perfeksie is, gaan lê Gus ewe aspris. Af is die seile en die laaste vaart is te gou verby.

Laaste vaart

Maja kameelperd vreeslik seksie by die hawe in en ons soek plek. Ons kry so skewerige plek en gooi anker, Archie tru en Yvon en ’n vreemdeling maak vas en Louise staan paraat met die bal fender om af te keer. Die hoek lyk nie so lekker nie en Maja word heen en weer  getrek totdat ons tevrede is. Hier is nou ’n wenresep vir gekruisde ankers.

Hawe

Ons maak klaar, want ons het een doel voor oë en dit is om die chora te gaan besoek. ’n Chora is ’n dorp op die heuwel. In die ou dae het die slim inwoners dit so gebou dat hulle die seerowers kon sien aankom.

Ons stap natuurlik soontoe. Maar nou ja, ons stap te lekker. Ons hou van stap! Dis 39° C vandag hier op die eiland en ons kry warm. Oral langs die pad is pruimbome en ons stap eet-eet, gesels-gesels en lag-lag tot by die chora.

Die ou dorpie is baie stil met baie mooi uitsigte. Daar onder lê die eilande vreedsaam in die poel blou Mediterreense water, alles perfek prentjiemooi en in harmonie. Ai, Griekeland is mooi!

Uitsig van chora

Ek en Archie

Louise en Yvon

Blommekind

Elena se winkel in die chora

Die terugtog voel baie korter en sommer gou-gou is ons terug by Maja, 7 km in totaal.

Vanaand is die aand! Yvon en Louise neem ons uit vir ete. Ons stap op na die Helios Foodbar. 'n Duitse meisie, wat ons by Chalkisbrug ontmoet het, het dit aanbeveel. Wel ek moet se, die geselskap is heerlik en die kos so smaaklik. Ons het lanklaas so heerlik uitgeëet. Ons kuier soos ou vriende saam rondom heerlike kos en yskoue wyn.  Baie dankie julle!

Uiteet by Helios Foodbar

Yvon is honger …

… en Archie ook

Skopelos.

13 Junie 2016. Maandag. 

Loutraki tot Skopelos

 
Dit was ’n heerlike ankerplek, maar dis tyd om te gaan. Skopelos, 39°07.397 N, 23°43.903 O, 14.2 myl, hier kom ons.

Ons, veral ek, is baie opgewonde. Vandag sien ons die Mamma Mia kerkie van die see se kant af. Maar kruip so ’n kerkie vir ons weg. Eers staan hy piepklein en trots hoog daar teen die berg. Terg my, vermy my. Ons moet eers op die rotse loop in die oog staar voordat ons dit sien. Die rots waarop dit gebou is, is iets besonders. Ons kan nie te naby kom nie, want daar is rotse onder die water en Maja het mos ’n lang kiel. Ek het nou nie eers soos Meryl Streep teen die trappe opgehardloop nie. Maar volgende jaar …

Louise met Mamma Mia kerkie in agtergrond

Mamma Mia kerkie (die kolletjie bo-op die rots)

 
Ons vaar by die ingang van Skopelos se hawe in. Daar is vir ons plek by die kaai en ons kry als gereed. Daar loop ’n ketting onder op die bodem, so jy moet vêr genoeg gooi om anderkant die ketting en konkreet blokke te gooi. Archie tru, gee opdrag dat ek gooi en Yvon en Louise staan gereed om af te keer. Archie kan afstand deesdae baie beter skat en ons gooi 35 m uit. Ons behoort veilig te wees.

Skopelos

Skopelos

 
Dis taamlik bewolk en Yvon en Louise gaan dadelik dorp toe. Ons publiseer gou ’n blog, anders raas Deon van Aliwal-Noord se wêreld weer met ons.

Toe is dit ons beurt om die dorp te verken en kyk na sommige van die 120 kerke in die dorp. As kerkmens geniet ek dit vreeslik. Die wolke pak saam. Die lug voel na reën. Ons begin die aftog te blaas. Ek maak altyd al Maja se vensters toe as ons haar verlaat, behalwe as dit die dag reën. Wat toe ook gebeur. Archie kies die hasepad terug om vensters te gaan toemaak. Dit reën gelukkig net liggies en dis net effe nat. 

Uitsig oor hawe

Kerkmens

Nog kerkies

Uitsig oor Skopelos

Die reën het almal net op hol gejaag. Net toe al die restaurante se stoelkussings ingedra is, hou dit op. Yvon en Louise besluit om te gaan swem. Hulle is nie bang vit nat word nie!

Dit word ’n heerlike aand waar die gaste in kompetisie met ’n Franse tenoor sing. Dan sing hy op sy boot, dan sing die Franse Kanadese in antwoord. Hy kom toe later kyk wie gee hom so kompetisie. Ons eet ’n heerlike aandete wat die einde aan ’n heerlike dag maak.

Yvon. Die bas.

Louise sing saam

Aandete op Maja