Paros. Naousa Baai.

11 Julie 2014. Vrydag.

Mykonos tot Naousa Baai

Ons is alweer oppad. Ons is altyd oppad. Ons laat altyd plekke agter en soek na nuwe plekke. Ons swerf, waarheen, waarna?

Vandag vaar ons na Naousa Baai op Paros Eiland (37° 08.662 N, 25° 13.670 O), 21.4 myl. Meltemi waai teen Maja se snoet vas. Net liggies en ons vaar die hele pad.

Ligtoring by Naousa Baai

Ons sien een enkele eensame dolfyn en fynkam die waters vir nog, maar niks. Ons vaar maar net, vorentoe na ons volgende bestemming. Ons nader Paros en vaar in die groot baai. Daar is baie ankerplek en na ek en Archie se gestry oor waar die beste plek is, gooi ons die anker en ons is vas.

Daar is nog baie plek

Naousa Baai

Dis warm, die water lok ons in en ons swem in die helder blou-groen. Die aand daal neer oor die baai. Dis amper volmaan en die wit ronde bal hang in die lug.

My hartjie, my liefie, die son sak weg ...

My hartjie, my liefie, die maan kom op ...

Meltemi begin later te waai en die vreedsaamheid van die baai verander in 'n geraas. Ons stel die "ankersleep-alarm" en toe voel ek gerus en gaan slaap. Die alarm sal lui as die anker begin sleep.

Die geruk en gepluk en geraas van Meltemi maak my 01:10 wakker en slaap is vir die res van die nag nie vir my beskore nie. Later word Elize wakker en hou saam nagwaak. Ons is my ma se dogters van die donker. Skielik begin die ankersleep-alarm skreeuend te lui en almal is grootoog wakker. Archie kyk en die anker lyk nog goed. Maja se posisie was net vir 'n oomblik buite die toegelate beweegsirkel.

Almal gaan slaap toe weer behalwe ek. Al die geluide van die wind hou my wakker, al weet ek die anker is veilig.

Die volgende dag voel ek soos 'n uitgewasde lap.

Mykonos. Skitterwit.

10 Julie 2014. Donderdag.

Vakansiemekka? Inderdaad!

"Little Venice"

Mykonos is witter as wit. Dis skitterwit. Dis spierwit. Dis 'n tipiese wit Griekse eilanddorpie. Die kerke is wit, die huise is wit, die alles is wit. Met 'n titsel ligblou en donkerblou en seegroen, titsels van alle kleure.

Wit trappe op

Wit trappe af

Windmeule

Een wit windmeul

Paraportiani kerk

Dit wemel van mense, meestal bronsgebrande lywe. Almal sensueel natgesweet van die hitte van 'n skroeiende son.

Ons drink 'n frappe (tipe yskoffie) en 'n kataifi (soort baklava) op 'n piepklein balkon. Die koffie is te bitter en die kataifi is te soet.

Ons wag vir ons frappe

Doedies

Mykonos is verseker 'n besoek werd.

"Lady in white"

Mykonos.

9 Julie 2014. Woensdag.

Ermoupolis tot Mykonos

Ons vertrek 07:30 van Ermoupolis na Mykonos (37° 27.889 N, 25° 19.624 O), 19.1 myl, die vakansiemekka in die Cyclades.

Vroegoggend in Ermoupolis

Ermoupolis

Jy sal dit nie glo nie, maar die water is plat. Meltemi het vir Gus gaan kuier, want hy is nêrens te sien nie. Jou waarlik, ons motor al die pad na Mykonos.

Die bemanning het 'n streep weg

Die eilande hier is heel anders as dié in die Ioniese see. Ek mis die olyfbome, die groen wat die landskappe sagter en vriendeliker laat lyk. Hierdie berge en heuwels is bar en hard. Daar is iets ongenaakbaar in hul voorkoms.

Bar en hard

Oppad breek ons die ietwat vervelige geprrr-prrr met  'n diepseeswem. Archie is meer man, want hy swem saam met drie pragtige meerminne.

Meerminne

Mykonos lyk uit die verte na 'n wit blob in die bruin. Vakansiemekka? Ek wonder...

Wit blob

Ons kry 'n vasmeerplek in die marina. Archie en die vasmeerman het so effense woordewisseling oor toue, maar nie lank nie en ons is vas. Dit is warm en ons drie vrouens lê en slaap soos vrot velle en Archie is kort op ons hakke. G'n mens kan iets produktief doen in die hitte nie. So, ons siesta soos regte egte Grieke.

Toe mens weer kan leef en ons uit ons sweetbeddens opstaan, klim ons die waterbus en gaan dorp toe.

Mykonos

Syros Eiland. Verjaarsdag op Ermoupolis.

8 Julie 2014. Dinsdag.

Ons tweede dag in Ermoupolis. Ons raak nou gewoond aan die gewieg op Maja. Jy maak maar vrede daarmee.

Ons gaan dorp toe. Ons stap in die straatjies rond en verkyk ons aan die ouwêreldse geboue. Die Japannees in Elize word weer wakker en sy neem net foto's.

Ons stap op na die kerk op die heuwel net agter die dorp. Die kerk is mooi van binne en buite met 'n panoramiese uitsig.

Kerk op die heuwel

Mooi van buite ...

... en mooi van binne

Uitsig oor die dorp

St Nikolas kerk

Ons begin die aftog te blaas. Ons besoek nog 'n kerk. Onthou ek is mos eintlik 'n kerkmens. 'n Priester is besig om die reuse kandelaar se kristalle skoon te maak. Een vir een, met groot sorg en toewyding.

Ons stap rustig terug na Maja verby klein, tradisionele wit en blou kapelletjies, straatmusikante, ou geboue en steil trappies-straatjies.

Kapelletjie

Teen die hortjies

Ou gebou

Trappies-straatjie

Driemanskap

Vanaand gaan Archie ons vrouens uitneem vir ete, want ek verjaar.

Ek verjaar

Bon appetit

Syros Eiland. Ermoupolis.

7 Julie 3014. Maandag.

Loutron tot Ermoupolis

Dit is amptelik! Ek hou nie van groot see en wind nie. Dit verswaar my gemoed. Ek dien vandag weer my vonnis uit - langpad van 31.6 myl op die Aegean See, na Ermoupolis op Syros Eiland (37° 26.597 N, 24° 56.619 O).

Ons trek vroeg weg, 06:15. Meltemi het my eetlus weggeraap, so ek dink ek gaan nou rietskraal word. Voor ons vertrek, wurg ek 'n eetlepel muesli en 'n teelepel jogurt af.

Goue see

Ons verlaat die beskutting van die hawe, groot see toe. Ek dink ek het versagtende omstandighede gekry, (sekerlik nié vir goeie gedrag nie), want die see is kalm en Meltemi waai net lui-lekker.

Die kaptein beveel: "Span die seile!" Elize en Annette raak nou regtig goed. Ek skuif agter die helm in, Archie gaan hoofseil toe en die vrouens beman hul toue. Hulle trek hier en los daar en laat die boom uit en trek die genoa uit en siedaar! Ons seil!

As Meltemi net daaraan dink om aan ons te ruk, beveel ek altyd en dadelik aan dat ons reef. My leuse is: "Reef terwyl jy kan en vroegtydig, want spyt kom te laat." Ek glo glad nie aan : "Van skande en skade word jy wys" nie. Nee, reef en daar is geen skade nie.

Suidpunt van Syros

Dit raak 'n besondere goeie seildag. Alles gaan goed en maklik. Die ergste stuk was die laaste twee myl na die hawe waar die deining ons toe goed skommel.

Naby Ermoupolis

Ingang tot hawe

Ons meer vas by die dorpskaai. Maar is die hele hawe-kaai swak beplan! Die swelling van die veerbote slaan teen die kaai vas en bons terug. Ons arme jagte wat hier vasgemeer is, skommel soos op die oop see as hier 'n veerboot kom. Om oor die plank aan wal te loop, is 'n missie. Jy hoop en bid jy val nie in.

Die dorp is baie mooi en ons gaan ry op die treintjie deur die dorp. Dis 'n trein met wiele wat op die pad ry. Griekse musiek word luid op die spreker gespeel en die omstanders wieg ritmies saam as die trein verby ry. Die feestelikheid van die trein lig my swaar gemoed.

Ons ry die trein ... 

... ons ry die trein ...

... Ermoupolis se trein

Die nag slaap ons almal wieg-wieg in ons beddens.

Kythnos Eiland. Loutron.

6 Julie 2014. Sondag.

Vourkari tot Loutron

Elke dag is langpad. Dit klink amper soos tronkstraf. "Vir diefstal word jy tien jaar hardepad gevonnis". Ek word ook nou gevonnis. "Vir al jou oortredings word jy, vir elke dag 'n langpad op die rowwe Aegean see  gevonnis."

Ons trek weg na Loutron, op Kythnos Eiland (37° 26.575 N, 24° 25.586 O), 20.5 myl, 5 ure se langpad. Ons vaar om die bo-punt van Kea Eiland. Meltemi waai in ons gesig. Om die draai kry ons die wind van agter en ons seil vir 2h30 min. Later word die deinings groter en groter.

Amper daar

Annette geniet die rowwe see

Elize, gepanser teen Meltemi

Net toe ek wil moedeloos raak, is ons by die hawe. 'n Uiters bekwame hawemeester dui die plek aan, met vreeslike duidelike instruksies: "More right, drop anchor, more left, stop Captain, up anchor, fix rope, good anchor." So laat hy die een jag na die ander veilig in die baai vasmeer. Almal is dankbare bemanningslede na 'n rowwe dag op see.

Vissershawe

Dis 'n baie klein dorpie, maar pragtig en verwelkomend. 'n Rusplek vir my vermoeide, windvernielde siel.

Ons gaan stap boontoe om 'n uitsig oor Loutron te kry.

Wit huise, barre berge

Uitsig oor Loutron

Ons geniet ons verblyf in die juweel.