Marmaris.

13 tot 16 September 2018. Donderdag tot Sondag.

2018 roete - van Aktio Marina, Preveza tot Yacht Marina, Marmaris

Baba Adası tot Yat Marina, Marmaris

Die son sukkel om op te kom. Die wolke hou hom vas. Hou hom terug. "Moenie vir die mensekinders jou gloed gee nie. Ons steek dit vir hulle weg. Keer die son vas! Vat weg sy skyn!"

Vroegoggend Baba Adası

So kom alles tot 'n einde. Vandag is dit ons laaste skof van die seisoen. Ons verlaat 'n pragtige kwas geverfde Baba Adası en vertrek na Marmaris, 25.5 myl.

Gus lê elders lekker en ons prrr vir oulaas vorentoe, altyd vorentoe. Die kaptein het 'n hartseer trek in sy oë. Ek sit en oordink die seisoen wat te vinnig verbygesnel het. Maar ek verlang aan die ander kant ook huis toe.

 

Naby Marmaris

Kaptein

 

Die ingang na Marmaris is maar net so besig, bote kom van oral af en Archie moet wakker wees. Toe is Yat Marine voor ons. Ons pomp eers die swartwater uit en die marinaman wys ons plek aan. Dié marina is tjok en blok vol. 

Ons kry so benoude plekkie en Archie moet mooi mik om nie aan hulle vasmeertoue vas te haak nie. En sowaar, die kiel haak vas. Die man in die dinghie stoot en druk ons en toe is die kiel los. Net vir oulaas 'n bietjie opwinding! Maja word toe deeglik vasgemaak en hier is ons nou vir vier dae in die water om alles reg te kry vir Maja se winterslaap.

Archie installeer die waterpomp se druk reguleerder en dit werk. Hy maak sommer ook die buitestort reg. Die genoa word as afgehaal en die toue vasgemaak dat hulle nie in die winterstorms moet klap en raas nie.

 

Werk aan waterpomp

Genoa word gesak

Toutjies trek

 

Maar dis darem nie net werk nie. Daar is wel tyd vir speel ook. Ons het 19:30 'n afspraak vir drankies by die Bora Bora en 'n ete daarna by die marina restaurant saam met agt ander Suid-Afrikaners.

 

Bora Bora Bar

 

Ons ontmoet vir Trevor en Leslie Koekemoer en vir  ander Mark. Vir Ian, Mark, Ebeth, Sandy en Neil ken ons darem. Dis nou behoorlik ook lag en gesels. Later sê die kroegman ons moet loop, want hy het familie probleme. En dis nou eers 20:00! En toe verkas ons restaurant toe.

 

Trevor, Ian, Leslie, Neil en Sandi

Mark en Archie

Mark en Ebeth

 

Dis net seilstaaltjies en stories. Almal verkeer in ligte luim en babbel behoorlik. Die kelnerin is kostelik. Sy is so kwaai en raas sommer met ons as ons nie gou genoeg bestel nie. Ons het soveel pret met haar en sy verras Ian met 'n soentjie op die voorkop.

 

Ek bestel biefstuk en dit was heerlik. Almal smul aan hul verskillende geregte en dit word 'n heerlike aand met mede-seilersvriende om 'n tafel vol smaaklike Turkse kos wat in ons geheue weggebêre word om later te koester in ons onthou.

 

Ian

Korswel met kelnerin

Sandi en ek

Baba Adası

12 September 2018. Woensdag.

Küçük Kuyruk to Baba Adası

Ek wonder of ons weer gaan hop by Baba Adası, 13.8 myl. Ons was al baie daar en elke keer het ons die hele liewe tyd op en af en heen en weer gebons.
 

Vroegoggend Küçük Kuyruk

Vandag is 'n wolkdag. Oraloor, om my heen, is daar 'n wolk. Groot dreigend gryses. Hulle is dié wat jou laat wonder of daar 'n storm gaan losbars. En die veraf gedonder en bliksem, bevestig jou vermoede. Dis gelukkig doer vêr op die oop see. Dan is daar die hoë groot wit toringwolk.  Hy borrel opwaarts, boontoe boontoe tot daar waar my ma in die hemel is. Groot indrukwekkende wit wolk, gelukkig is dit agter ons.
 

Wolktoring

Die hemelruim verskaf genoeg verskeidenheid. Wittes en gryses. Daar is die dun wolkies wat soos 'n "koue front op pad" lyk. Hulle hou die belofte van korter dae en herfs in. Gelukkig is ons dan al weg.

Dun wolkies

Wolke

Baba Adası kom nader en sy ou vuurtoring lyk vaal in die doflig. Die son is nog steeds vasgevang. Kom net so nou en dan uit die greep van die wolke.

Baba Adası

En wat 'n verrassing! Die see is doodstil. Dit hop nie! Ons bons nie! Ons gooi anker en dit byt lekker. Later kom nog 'n jag hier anker en ons het bure. Wat 'n heerlike anker! Ons besef dis eintlik 'n baie mooi ankerplek. Ons geniet ons laaste swem van die seisoen.

Laaste swem

Dit word aand

Tot siens en Küçük Kuyruk

11 September 2018. Dinsdag.

Fethiye tot Küçük Kuyruk

Vandag verlaat Yvon en Louise ons. Hulle gaan Turkye verder verken en ons is op pad na Marmaris, waar Maja gaan oorwinter. Dan gaan ons vir twee weke Georgië toe.

Ons eet vir oulaas saam ontbyt op die dek en toe is dit "Skipskop, Skipskop, sit jou goedjies op jou kop ...". En ons groet vir Yvon en Louise.

 

Vroegoggend Fethiye

Tot siens julle

 

Yvon het Phaselis die meeste geniet. Om sommer net anker te gooi en dan is die antieke ou stad sommer op Maja se voorstoep, was vir hom iets baie besonders. Hy het die dag terdeë geniet.

 

Phaselis teater

Phaselis

 

Louise het Kaş die meeste geniet. Hulle het omtrent die dorp platgeloop. Die teater en graftombes en sarkofaag was besonders. En om nie eers te praat van die groot boeremark nie! Dis was vir haar heerlik on sommer twee dae daar te bly. 

 

Graftombes in Kaş

Teater

Uitsig oor Kaş

 

Ons sien hulle af en toe laat ons spaander na  Küçük Kuyruk, 12.4 myl. Dis aan die buitewyke van Göcek.

Ons kry 'n plek en gooi in diep water, 20 m, anker en Archie swem die toue land toe. Toe is ons netjies langs 'n Engelse seiljag vas en veilig. Die baai het kristalhelder water en Archie snorkel al langs die rotse en verwonder hom aan die mooi.

 

Küçük Kuyruk

Küçük Kuyruk

 

Later waai Gus en die Engelse boot waai nader aan ons. Hy is net met een tou aan die land vas en waai teen ons vas. Ons sit inderhaas fenders uit en Archie keer af met die groot balfender. Hy roep hulle, want hulle is binne.

Die bure kom toe deur die slaap uit hul boot. Hulle sê hulle slaap, want hulle het die vorige nag op Gemiler nie 'n oog toegemaak nie, want daar was deinings wat by hul ankerplek ingerol het. Hulle is verbaas om te sien dat hulle teen ons is, maak vreeslik verskoning. Ons stel hulle gerus. Alles is onder beheer. Hulle besluit toe ook sommer hulle vertrek en koebaai, weg is hulle.

Ons geniet die mooigeid van die baai en maak seker ons swem baie. Dis  ons tweede laaste swem van die seisoen.

Die aand wieg ons heen en weer en weer en weer heen en weer. Maar net liggies. Ons kan darem ons oë toemaak en droomland toe gaan.

Fethiye.

10 September 2018. Maandag.

Gemiler tot Fethiye Marina

So, alles kom tot 'n einde. Vandag is Yvon en Louise se laaste vaart op Maja. Yvon gaan maak die toue los, ons trek die anker op en weg is ons na Fethiye, 14.9 myl.

Oggendskoot

 

Ons maak beurte om agter die helm te sit en stadig maar seker prrr ons voort. Vorentoe, altyd vorentoe. Ek sit en oordink die laaste paar dae met die Franse Kanadese van Quebec en besef goeie kommunikasie is baie belangrik. Hulle is eintlik Franssprekend en ons het in Engels gekommunikeer. Soms het hulle nie heeltemal verstaan wat ons bedoel en sê nie en ander kere het hulle nie al die woorde geken om hul gedagtes in woorde uit te druk nie. Maar nou ja, alles het tog goed afgeloop.

Hoe nader ons aan Fethiye kom, hoe besiger raak dit. Dis net gulets en toerbote wat van voor kom. Fethiye is 'n baie gewilde dorp om toere te bespreek.

 

"Rush hour"

 

Ons kontak die marina en ek vra spesifiek vir 'n plek binne die marina. In 2015 het hulle mos vir ons aan die buitekantse pier van die marina laat alongside waar ons heeltyd gesit en hop het en ons moes 700 m na die toilet toe loop. Ek onthou nog hoe de moer in ek was.

Ons pomp eers swartwater uit (en dis nie "self service" nie) en gooi diesel in. Ons kry 'n plek omtrent 20 m van die toilet en Carrefour af. So gaaf van hulle!

 

Marina

Maja se mense

 

Ons stap dorp toe en Fethiye is nog net so vriendelike plek soos altyd. By die Chandler kry Archie sy waterpomp se dinges wat gebars het én die houer van die buitestort wat Yvon gebreek het. Nou het hy goeters om oor drie dae by Marmaris reg te maak!

 

Fethi

 

En toe is dit die weelde van 'n lang stort met baie water. Dis net seepbelle en shampoo. Ons ruik omtrent kosmeties toe ons al vier op die boot sit, ewe opgetert en reg vir die dankie-sê ete. Ons geniet eers vir oulaas 'n yskoue wyn op die dek en toe laat spaander ons na die Megri restaurant. Ons het in 2015 saam met Dirk en Leon daar geëet en dit was heerlik.

 

"Preprandial drinks"

"All dressed up"

 

Megri is sommer so onder 'n rankplant onder 'n boom. Heerlike atmosfeer. Ek en Archie bestel dadelik 'n lamskenkel met roosmarynsous. Groot was my verbasing toe Louise dit ook bestel! Yvon bestel köfte. Archie, Yvon en Louise gesels heerlik oor Nepal en ek verkyk my aan alles en almal rondom my. Yvon breek een van die groot rooiwynglase en voel vreeslik sleg daaroor.

 

Laaste aandete

Hartseer

 

"Dankie julle vir 'n heerlike ete!"

Yesilköy en Gemiler.

8 en 9 September 2018. Saterdag en Sondag.

Kaş Marina tot Yesilköy

Yesilköy tot Gemiler

Ons is nou besig om aan die einde van Yvon en Louise se kuier te kom. Dis nou net na Yeşilköy, naby Kalkan, 14.4 myl waar ons anker.

Kalkan

Daarna na Gemiler, 29.7 myl. Hier is mos die sewe kape wat baie moeilik kan wees. Weereens was die kape goed vir ons en na 'n tweede probeerslag is ons vas by Gemiler. So vol het ons nog nooit die ankerplek beleef nie.

Indrukwekkende sonsopkoms

Vol seile

Kaap 5, 6 en 7 (van wes tot oos)

Kaap 1 en 2

Dolfyn

Oorvol Gemiler ankerplek

Kaş Marina.

6 en 7 September 2018. Donderdag en Vrydag.

Polemös Bükü tot Kaş Marina

Die pad na Kaş is 18.8 myl. Dit voel lank na die heerlike kort dae in Kekova. Naby Kaş begin Gus vreeslk te waai en die golwe is baie groot. In die Kaş marina is daar geen wind nie.

Ons gaan pomp eers swartwater uit. Ons staan "alongside" by die pomp, maar niemand help ons nie. Hulle drink tee. Ons wag maar geduldig. Toe kom een van die teedrinkers vir ons sê uitpomp is "self service". My donder, twee weke terug was ons hier vir uitpomp en hulle het gehelp met uitpomp. Nou is dit kastig "self service". Nog nêrens in Turkye het ons self ons swartwater uitgepomp nie. Maar ek vererg my!

Na ons self uitgepomp het, neem die marinaman ons na ons plek en vas is ons. Toe  hy vra of daar enige vrae is, vra ek toe oor die swartwater. Na 'n hittige gesprek met die arme man, is die gaste grootoog en geskok en Archie vies vir my. Ek is kwansuis aggressief. Hy (die man by die pomp) kan bly wees hy het nie 'n klap gekry nie.  Diplomatiese Archie het toe by die marinakantoor voorgestel dat hulle 'n kennisgewing opsit om te sê uitpomp is "self service".

Gus begin later baie erg te waai en almal praat oor die groot see Kalkan se kant toe. Die kaptein besluit ons gaan twee nagte hier oornag.

Die Kanadese neem ons uit vir aandete en dis 'n aand met heerlike kos. Archie is pragtig uitgevat met sy Maja hemp wat Yvon en Louise spesiaal vir hom gemaak het en ek dra my spesiale Maja handsakkie.

 

Uitgevat

Louise en Yvon

Aandete

 

Die volgende dag is daar 'n boeremark en daai groente en vrugte roep my. Na Archie en Yvon ons aankope by die boot gaan aflaai het, skei ons paaie en ek en die kaptein geniet dit om in Kaş rond te dwaal en die atmosfeer te geniet.   

 

Boeremark

Boeremark

?

Straattoneel

"King's Tomb"

"King's Tomb"

Kaş

Kaş Hawe

Ek maak die aand lamskenkels en groenbone gaar vir aandete.  Dit ruik heerlik met die roosmaryn,
uie en knoffel wat saam met die lam prut-braai. Ek sit die maaltyd met trots voor. Maar o wee! Die gaste eet maar langtand aan die vleis wat ek met soveel sorg stadig gepotbraai het. Soveel dae, soveel dinge.