Tot siens en Küçük Kuyruk

11 September 2018. Dinsdag.

Fethiye tot Küçük Kuyruk

Vandag verlaat Yvon en Louise ons. Hulle gaan Turkye verder verken en ons is op pad na Marmaris, waar Maja gaan oorwinter. Dan gaan ons vir twee weke Georgië toe.

Ons eet vir oulaas saam ontbyt op die dek en toe is dit "Skipskop, Skipskop, sit jou goedjies op jou kop ...". En ons groet vir Yvon en Louise.

 

Vroegoggend Fethiye

Tot siens julle

 

Yvon het Phaselis die meeste geniet. Om sommer net anker te gooi en dan is die antieke ou stad sommer op Maja se voorstoep, was vir hom iets baie besonders. Hy het die dag terdeë geniet.

 

Phaselis teater

Phaselis

 

Louise het Kaş die meeste geniet. Hulle het omtrent die dorp platgeloop. Die teater en graftombes en sarkofaag was besonders. En om nie eers te praat van die groot boeremark nie! Dis was vir haar heerlik on sommer twee dae daar te bly. 

 

Graftombes in Kaş

Teater

Uitsig oor Kaş

 

Ons sien hulle af en toe laat ons spaander na  Küçük Kuyruk, 12.4 myl. Dis aan die buitewyke van Göcek.

Ons kry 'n plek en gooi in diep water, 20 m, anker en Archie swem die toue land toe. Toe is ons netjies langs 'n Engelse seiljag vas en veilig. Die baai het kristalhelder water en Archie snorkel al langs die rotse en verwonder hom aan die mooi.

 

Küçük Kuyruk

Küçük Kuyruk

 

Later waai Gus en die Engelse boot waai nader aan ons. Hy is net met een tou aan die land vas en waai teen ons vas. Ons sit inderhaas fenders uit en Archie keer af met die groot balfender. Hy roep hulle, want hulle is binne.

Die bure kom toe deur die slaap uit hul boot. Hulle sê hulle slaap, want hulle het die vorige nag op Gemiler nie 'n oog toegemaak nie, want daar was deinings wat by hul ankerplek ingerol het. Hulle is verbaas om te sien dat hulle teen ons is, maak vreeslik verskoning. Ons stel hulle gerus. Alles is onder beheer. Hulle besluit toe ook sommer hulle vertrek en koebaai, weg is hulle.

Ons geniet die mooigeid van die baai en maak seker ons swem baie. Dis  ons tweede laaste swem van die seisoen.

Die aand wieg ons heen en weer en weer en weer heen en weer. Maar net liggies. Ons kan darem ons oë toemaak en droomland toe gaan.