Marmaris. Koebaai julle.

15 Augustus 2018. Woensdag.

Die laaste kapteinskoffie. Die laaste dag. Vandag gaan Francois en Roelien weg, dan is ons weer alleen leen leen.

Alles is gepak (behalwe die badsakkie wat hul vergeet het) en hulle is reg om ba die veeerboothawe te stap. Ons stap saam en toe is dit tyd om te groet. Hulle gaan na Rhodos vir die begin van hul Griekse en Italiaanse vakansie. Na 'n laaste waai deur die venster, is hulle weg.

Mooi balanseer

Trek skoene aan

Gerreed

Sak en pak

Koebaai julle

Marmaris baai

Marmaris kaai

 

Ek en Archie stap alleen terug. Marmaris het 'n skitterskoon oggendgloed wat vergoed vir die kinders se weggaan. Dis asof die dorp sê: "Toemaar, dis nie so erg nie." Ons kyk en waardeer die mooi dorp en gaan terug na 'n leë Maja.

 

Archie begin dadelik te werk aan die kabels. Haal die oues uit, koop nuwes en sit dit terug. Dit is omtrent 'n dag se werk. Die arme kaptein sweet omtrent 3 liter water uit. Dit bly warm.

Werk aan kabels

Vissershawe

 

 

 

 

Die aand bring 'n welkome koeligheid oor Marmaris. Ons eet 'n ligte koue wat bestaan uit salm en slaai en geniet langbeen die lewe op die kaai van die besige Marmaris.
 

Sit langbeen op die dek

Marmaris.

14 Augustus 2018. Dinsdag.

Çiftlik tot Marmaris

Archie neem vir Maja pragtig tussen al die snoettoue deur en ons vaar na Marmaris, 13.7myl. Dis Francois en Roelien se laaste vaart. Dit het so vinnig verby gegaan.

Çiftlik

Ons vaar al geselsend voort. Vorentoe, altyd vorentoe. Toe ons on die draai is, begin Gus te waai en die kaptein gee die opdrag: "Span die seile!" En Francois en Roelien span daai genoa. Die wind waai van voor af en hulle moet drie keer "tack". Dis wanneer jy die genoa laat deurswaai na die ander kant toe om van rigting te verander. Francois en Roelien kwyt hul goed van hulle taak. 

Veral Francois geniet die geseilery vreeslik. Roelien sien vliegvisse en later sien ek ook twee. Na ongeveer 'n uur se seil, trek hulle die genoa in. Hierdie Marmaris Baai kan bedrywig raak met al die toeriste bote wat uit die hawe vaar.

Francois agter die helm

Francois is agter die helm en moet tussen die aankomende en links- en  regskomende verkeer deurvleg. Later neem die kaptein oor en ons vaar na Netsel Marina om diesel in te gooi en swartwater uit te pomp.

Seerowers

Ons vat 'n kans om in te kom by die dorpshawe en twee manne op 'n dinghie onderskep ons en vra of ons per radio 'n plek by die hawe gekry het. Archie deel hulle mee dat ons radio effens stukkend is en hulle bel gou self met die selfoon. En wat 'n geluk! Hulle het plek vir een nag, miskien twee. Nou hoef ons nie na Yacht Marine (wat baie vêr van die dorp af is) te gaan nie. Hier is ons loopafstand van die dorp af.

Ons ontmoet Neil se vriend, Ian Knipe, wat ons kom verwelkom. Wat 'n heerlike ontvangs. Hy gee vir Archie baie raad. Hy kry 'n man wat na die radio kom kyk en gaan vind uit oor ankerketting. Hy gee ook vir ons die naam van 'n restaurant waar ons kan gaan eet.

Archie koop 68 m ankerketting en merkers vir die verskillende lengtes. Ek, Archie en Francois merk die ketting en die twee manne kry die nuwe anker in die ankerboks. Dis swetende harde werk. 

Trek ou ankerketting tot op die kaai

Sit nuwe ankerketting in

Laai ou ankerketting op

Die aand neem Francois en Roelien ons uit na die restaurant wat Ian aanbeveel het, en wat 'n goeie keuse! Ons moet eers wag voor ons 'n tafel kry. Dis net mense, die plek is propvol. Na twintig minute se wag, kry ons'n tafel en eet heerlik. 

Archie eet 'n pide, Francois en Roelien 'n bord vol verskillende soorte lamsvleis en ek eet lamsrib. Die kos is heerlik! "Dankie Francois en Roelien vir die lekker bederf. Ons waardeer dit baie."

Ek en Archie

Francois en Roelien

Lamsbord

Die twee jonges lê langbeen op die dek en beskou die kom en gaan van die naglewe op Marmaris. 'n Baie goeie einde van die eerste been van dié twee se lang vakansie.

Çiftlik.

13 Augustus 2018. Maandag.

Serçe tot Çiftlik

Die kinders se tyd raak nou min. Vandag is dit 13.7 myl na Çiftlik.

Nuwe bemanning

Nuwe bemanning

Çiftlik is geleë aan die voet van 'n pratige vallei. Hoë berge voltooi die prentjie. Ons gaan na ons gewone plek, Mehmet Place. En soos gewoonlik waai die jongetjie die vlag en wys ons plek aan. Al wat ongewoon is, is die feit dat Mehmet se restaurant kaai vandag vol is. Daar is wel 'n plekkie tussen twee bote vir ons.

Archie tru en die snoettoue steek so vêr uit, dat die bure se snoettou onder Maja beland. Die buurman moet toe die snoettou slap maak, sodat dit nie in ons rudder of kiel vashaak nie. 

Hulle sit behoorlik vas

Archie tru weer, ek gryp die tou en Francois help om die tou aan Maja se snoet vas te maak. Roelien keer af en help met die agterste toue. En siedaar, ons is vas. Daar is water en elektrisiteit op die kaai en die restaurant het ook 'n stort. 

Francois en Roelien vat dadelik die pad en verken die plek. Later gaan stap ons en kyk na Maja in die hawe. Dis nog steeds vrekwarm hier in Turkye.

Uitsig oor die baai

Archie, Francois en Roelien

Restaurant kaaie

Çiftlik.

Vlamkop

Ons al vier gaan neem 'n lekker laaang stort. Ons baai ons liggame onder die luuksheid van 'n stortkop wat onbeperkte druppels water oor ons stort. Ons was van kop tot tone en ruik daarna heerlik kosmeties en aromaties. Splinternuwe silwerskone sikspense!

Ek moet sê, dit het vir my gevoel asof ek in 'n bewegende stort gestort het en Francois en Roelien stem saam. Ja, as mens so lank op 'n bewegende seiljag lewe, beweeg die land later ook.

Ons maak gereed om te gaan eet. Dit werk mos so, as jy by 'n restaurant kaai vasmeer, moet jy by die restaurant eet. Ek gee glad nie om nie, inteendeel, ek sien vreeslik uit daarna!

Reg vir ete

Francois, Roelien en ek

Mehmet Place

Ons het 'n heerlike tafel. Die bediening is baie goed en Francois bestel lam en ons drie seekatbredie. Die lyk smaaklik en is heerlik. Tot die fynproewer, Archie, eet heerlik. 

Seekatbredie

Lam

'n Aand om te onthou. Heerlike kos, 'n heerlike kuier saam met ons kinders in 'n pragtige omgewing.

Serçe

12 Augustus 2018. Sondag.

Selimiye tot Serçe

Selimiye se water is 'n spieël toe ons vertrek na Serçe, 23.5 myl. Ja, dis nogal 'n lang pad.

Naby Selimiye

 

Ons vaar deur die eilandjies, verby 'n klooster wat in vergange se dae aan die Grieke behoort het. Dan vaar ons om Kızıl Burnu en later Karaburun en toe eers is ons om die draai.

 

Oggendskoot

Verlate klooster op Kameriye Eiland

Op pad

 

Ons kyk eers of Katal Bükü oop is, want daar is net plek vir een boot. Maar helaas, 'n verdomde gullet staan groot in die baai. Toe gaan ons maar na Serçe.

Dis weer line ashore. Ons maak reg en ek gooi anker. Hy byt nie en ons gooi weer. Die keer byt hy met mening. Francois swem met die tou land toe. Maar helaas, die wind waai ons en die tou is te kort.

Dis 'n gesukkel en Francois swem terug na Maja. Die buurman kom met sy dinghie aangejaag en laai vir Francois en die tou in en jaag klippe toe. Hy is omtrent my held. Toe is ons vas en ons kan die ander tou self gaan vasmaak.

 

Uiteindelik vas

Tweede tou

 

Ou Gus waai dat dit bars, maar Francois en Roelien klim in Dinkie en gaan verken die omgewing. Hulle bly sommer lank weg. Francois sê 'n koei wou Dinkie hap! (Ek wonder of hy nie 'n paar happe ingehad het nie!). Hulle kom al hoppende terug. 

 

Serçe baai

Francois en Roelien

Honger koei

Serçe baai

 

Die aand eet ons salm en slaai wat Francois en Roelien voorberei vir aandete.

Selimiye.

11 Augustus 2018. Saterdag.

Keçi Bükü tot Selimiye

Hierdie Turkse kus is jou waarlik pragtig. Reuse berge, klein eilandjies, mooi baaie. Ons gaan vandag na Selimiye, 7.3 myl.

Ons vaar maar, want van Gus is geen teken nie. Later seil ons vir so vyf minute en toe is daai seile weer pap en ons trek weer die genoa in. Sommer gou is ons in die baai en ons soek vir Wilson, Neil en Sandy se seiljag. 

Francois

Roelien en Francois

Trek seil in

Hulle is in die baai en ons kry 'n plek naby hulle en alles is reg vir "line ashore". Archie tru, ek gooi anker, Roelien sit gereed by die toue. Die anker byt, Francois vat die helm, en Archie duik in en swem met die tou land toe.

Selimiye Baai

Land tou

Almal doen hulle deel en ons is vas. Roelien is op haar pos met die koue drankies. 'n Regte lafenis in die bloedige hitte.

Neil en sy vriend, Hugh, kom daar aangeswem en groet en ons maak 'n ete afspraak vir 19:00. Hulle maak hul eie kos en ek sal boontjiebredie maak. Dan eet ons almal saam.

Ons baljaar in die water. Dit koel ons net effens af, want die water is louwarm. Francois duik keer op keer in die water en later duik Archie saam. Ons baljaar omtrent soos kinders in die water.

Neil en Francois

"Cold beverages"

Francois duik

Francois, Archie en Roelien

Francois en Roelien klim in Dinkie en gaan aan wal. Hulle verken die dorpie in die hitte. Ek en Archie bly op Maja en swem, lees en is net lui en rustig.

Die aand vat Archie my en die kastrol vol bredie en lewer my by Wilson af en daarna gaan haal hy vir Francois en Roelien. Almal is aan boord en ons groet vir Sandy en ontmoet vir Sarah, Hugh se vrou. Oulike mense. Roelien en Francois voel sommer dadelik tuis tussen die klomp seilers.

Hugh en Sarah

Roelien en Francois

Kuier lekker

Neil

Ons kuier heerlik. Almal is in ligte luim en sommiges is sommer baie verspot en uit hul kassies. Neil en Sandy is 'n voorwaar goeie gasheer en gasvrou. Hulle dra ons op die hande. Ek moet sê, my boontjiebredie is darem nie te sleg nie. Inteendeel.

Dis 'n heerlike aand saam met ou en nuwe vriende in 'n verre land. Francois en Roelien geniet ook die gesoute seilers se geselskap. Laat die nag gaan ons huis toe. Francois swem sommer en ek, Archie, Roelien en die pot ry in Dinkie