Korfos. Vissop.

22 Augustus 2017. Dinsdag.

Poros tot Korfos

Wat ’n heerlike verrassing! Ons gaan vir Neil en Sandi by Korfos ontmoet vir vissop. Hulle is ook toevallig in die omgewing. Ons trek anker op en gelukkig is niemand se anker oor ons s’n nie en ons vertrek na Korfos, 25 myl.

Dit is sommer net ’n doodgewone seilpad. Die kinders gaan lê skuins, want hulle is mos nou vreeslik moeg na die Poros-laataand. Ek en die kaptein beman maar ewe gedwee en pligsgetrou vir Maja.

Ons vaar by die baai van Korfos in en Neil en Sandi is alreeds daar op anker. Ons vaar en groet hulle voordat ons na Papa George se restaurantkaai gaan vasmeer. Hulle wuif en wink ons nader en Archie tru en ek gooi die anker. George en kie maak ons vas en hier is ons. Archie bestel sommer dadelik vir ons vissop vir ses.

Ek en Michelle was dadelik wasgoed en die welriekende skoon wasgoed wapper op die drade. Neil kom haal ons in sy bootjie en ons gaan kuier by hulle op Wilson, hulle seiljag.

Dis heerlik om weer saam met Neil en Sandi te kuier. Ons spreek af om mekaar 20:00 by die restaurant te ontmoet en ons gaan terug na Maja. Die kinders het ’n warm stort ontdek en Maja se bemanning skrop omtrent en ons ruik te heerlik na seep en sjampoo. Ons is reg vir die aand.

Ons tafel is reg voor Maja en ons gesels opgewonde totdat die vissop kom en ons wegval. Dis geurig en heerlik. Nie so uitsonderlik lekker soos die vorige keer nie, maar nogtans heerlik. 

Michelle en Johan

Ek en die Kaptein

Johan, Michelle, ek, Archie, Sandi en Neil

Ons saam met Papa George en sy seun

Dit was ’n heerlike aand, met heerlike kos en geselskap. “Dankie, Michelle en Johan vir ’n heerlike ete. Ons het dit vreeslik geniet”.

Pragtige Poros.

21 Augustus 2017. Maandag.

Tselevinia tot Poros

Hierdie Tselevinia was nog net goed vir ons. Ek hou van die plek. Michelle en Johan snorkel vir oulaas met die ou snorkel en ook die spoggerige splinternuwe snorkel wat hulle vir Archie as geskenk gegee het. Baie dankie julle. Archie wy ook die nuwe snorkel in en tel ’n blou noedel langs die see op.

So ’n pragtige baai moet gevier word en die kaptein besluit om ons te vereer met ’n baksel pannekoek. Heerlik!

Kaptein se pannekoek

Ons vertrek na Poros, 7 myl. Op pad sien ons ’n hele string jagte wat van voorkom wt deel is van “The Yacht Week”. Ou Johan besluit om met Fanie se visstok en sy nuwe spinner te probeer visvang. Daai lyn was nie eers vyf minute in die water nie, toe vang hy sy eerste tuna. ’n Pragtige vis, maar te klein vir die pan. Hy gooi hom terug. Toe is hy eers entoesiasties. Nie lank nie of nommer twee word gevang. Geluk Johan! Toe moet hy lyn intrek, want ons maak reg vir Poros se kaai. My swaer Fanie, het kompetisie!

Trotse Johan met sy tuna

Aankoms in Poros

Gooi fenders uit

Die kaai lyk vol, maar daar is een ou gaatjie en ons maak gereed. Archie tru, ek en Johan is by die anker en Michelle staan reg om af te stoot (wat glad nie nodig was nie). Ons doen die Griekse vasmaak aan die kaai pragtig foutloos en ons is vas. Die bure wil vertrek en sê hulle dink ons anker is oor hulle s’n. Ons hou die anker stip dop, maar op is hulle anker en weg is hulle. Dit is altyd ’n groot verligting as jou anker nie opgetrek word nie.

Michelle en Johan gaan dorp toe. Ons wag dat die twee leë plekke langs ons gevul word, voordat ons Maja verlaat. Wel, daar is altyd aksie en spanning op die kaai. Archie staan op Maja se snoet en skree raad vir die (gewoonlik) charter bote wat so sukkel om in te kom. Ons Italiaanse buurman van Portocheli trek langs ons in en toe ons aan albei kante bure het en ons weet niemand gaan ons anker versteur nie, gaan ek en Archie ook dorp toe.

Die twee jonges lê heerlik langbeen op Maja se dek en slaap en word lui-lui wakker toe ons terug is. Dis toe tyd om te gaan stap.

Ons stap teen die koppie op en sien hoe pragtig Poros eintlik is. O., maar die dorpie is vir my mooi. Vreedsaam lê die huisies teen die hang af tot by die see. Jagte lê statig op anker in die baai en teen die kaai is al wat ’n boot is vasgemeer. Ook die kleine Maja (my ma het haar altyd so genoem) staan ingebed tussen haar vriendinne langs die kaai.

Pragtige Poros poppies

Verliefde Poros paartjie

Uitsig van koppie-kerk

Ek en Archie

Ons stap te heerlik en kyk die kant toe en daai kant toe. Bo-op die koppe aan die westekant is nog ’n klein kerkie en die opsigter of iets van die kerkie wys vir Johan en Michelle rond. Dit lyk of hulle nou beste vriende is. Hulle groet en skut blad en groet en skut weer blad. Dierbaar!

Boesemvriende

Terug by Maja dra Archie en Johan vir ons 50ℓ water aan. By Poros se kaai het hulle nou al vir drie dae geen water nie en ons het hoeka ’n waterskaarste op ons boot. Die man van die hardeware winkel sê goedgunstiglik vir Archie dat ons 50ℓ water by hom kan kry. Archie is baie dankbaar.

Waterdraers

Die aand  eet ons sommer koue salm, avo’s, kaas en alles wat ons in die yskas kry wat eetbaar is. Te heerlik.

Aandete

Michelle en Johan lê tot laat op die dek en kyk hoe die lewe in Poros lyk. So nou en dan klim hulle van Maja af om die aksie te sien. Dis danse en partytjies en mense en pret en plesier. En hulle is deel daarvan.

Idhra Eiland. Mandraki moles en Tselevinia.

20 Augustus 2017. Sondag.

Tselevinia tot Tselevinia via Mandraki en Idhra

Archie wil graag vir Johan en Michelle wys hoe lyk Idhra. Die dorpie wat dieselfde naam het as die eiland, is ’n bewaringsgebied. Daar mag nie veranderinge aan die dorp aangebring word nie en daar is ook geen motors in die dorp nie. Daar is wel duisende toeriste daar. En die vervoermiddel is donkies en etlike perde.

Ons trek die anker op en vaar die 8.5 myl na Mandraki. Dit is ’n diep baai waar jy kan anker en dan stap jy dorp toe of vaar in die watertaxi na die dorp. Ons wil dan teruggaan en weer by Tselevinia slaap, want ons is haastig om die volgende dag na Poros te gaan. As jy by Idhra vasmeer, kom jy te laat daar weg.

Op pad

Ons vaar by Mandraki in en wil sommer vry swaai op anker, want ons wil nie lank bly nie. Die baai is te diep, jy moet eintlik anker en ’n lang tou land toe neem end it is te veel moeite vir so ’n kort rukkie. Archie besluit ons gaan gou kyk hoe lyk dit in Idhra se hawe. Ons sal teen die suid kaai vasmeer, dan kan niemand voor jou anker en aan jou boot vasmaak soos by die noord kaai nie.

Maar helaas, daar is nie plek nie en en ons vat die pad terug na Mandraki. Ons gaan maar die tou land toe vat. Ons gooi anker en begin tru. Archie spring af en swem land toe. Toe kom die die man en sê hulle anker is baie skeef en ons is waarskynlik oor hulle anker. Archie maak die tou los en swem terug na Maja. Ons trek die anker op en soek ’n ander plek.  Ons gooi weer. Ek en Johan vloek lekker in Afrikaans en toe groet die vrou langsaan ons in Afrikaans. Sy het elke woord gehoor. Ons lag te lekker.

Sierlike boog

Maak vas

Die anker byt nie en ons trek weer op. Gooi vir ’n derde keer in 15m diep water anker en dit lyk eers of dit sleep, maar toe byt hy. Ons het net 25m ketting uit, maar gelukkig gaan Archie op Maja bly terwyl ons dorp toe gaan. Ons gaan mos vanaand weer op Tselevinia slaap.

Ek, Michelle en Johan stap na die watertaxi en vra wat dit kos en die man sê €6. Dis vrekduur vir ’n 15 minute se pendel en ons besluit om die 2km te stap. Dis warm en ons sweet. Ou Archie bly alleen agter.

Idhra is pragtig en ons stap sukke steil trappies op na bo. Ons kry mooi uitsigte oor die dorp. Ons eet ’n gyro en koop ’n wegneemete vir Archie en toe los ek die kinders en stap terug na my kaptein in die baai by Mandraki. 

Johan en Michelle

Uitsig oor Idhra

Ek en Michelle

Idhra

Idhra taxi's

Hy deel my mee dat ons anker aan ’n vasmeerblok se ketting vasgehaak het. Ons is behoorlik vas. Ons wag dat Michelle en Johan terugkom en Archie bespreek strategie. Wat gaan ons doen om ons anker te bevry.

Plan A. Archie en Johan laat sak ’n tou tot by die anker. Met Johan in die water om sake dop te hou en Archie in Dinkie en ek by die anker katrol probeer ons die anker agteruit uittrek. Dit werk nie.

Plan A

Plan B. Ons ry uit met Maja en soos ons uitry, probeer ons die anker uit te lig. Michelle is op die land, want sy het die toue gaan losmaak. Ek is agter die helm met ’n boot met ’n slap anker, Archie is in die water met die duikbril en Johan is op die Dinkie. Ons probeer ons bes om Maja los te kry. Ek jaag vorentoe en dan agtertoe. Dit kreun en klap en die anker raas. Maar loskom is min. Archie klim aan boord en hy probeer ook. Ons trek so hard dat ons vrees die ankersisteem gaan breek. Plan B misluk. 

Michelle alleen op land

Plan C. Ons maak weer aan die land vas. Johan en Michelle gaan kry die duiker se telefoonnommer by die restaurant en later bel Archie die duiker. Hy sê hy kom sewe-uur. Ons dink dit is die volgende dag maar 19:30 daag die duiker op. Hy is hier. €150 en vyf minute later is ons anker vry. Plan C slaag. Ons is vry.

Die duiker sê hy het ons anker voor die ketting neergesit en seker gemaak dat hy byt. Ons trek die anker styf, maar die blerrie anker is nie vas nie. Toe trek ons maar die anker op, maak die toue los en vertrek na Tselevinia. Ons het nog bietjie daglig oor, maar dit word vinnig donker. Die laaste sonstrale verdwyn agter die berge en dit word amptelik aand.

Ons word toe een van daai jagte wat donkeraand in ’n baai kom en ankerplek soek. Ek vra mos altyd: ”Wat besiel die mense om so laat by ’n plek aan te kom?” Vanaand is ons een van hulle. Ons gooi in die donker anker en die adrenalien sypel uit ons lywe en skielik voel ek baie veilig in die bekende baai van Tselevinia.

Wat ’n dag!

Tselevinia. Heerlike anker.

19 Augustus 2017. Saterdag.

Ermioni tot Tselevinia

Anker op en weg is ons na Tselevinia, 13 myl. Dis mos die simpel stuk see waarvan ek nie hou nie. Gus is mos vreeslik wispelturig hier. Weet nie waar vandaan hy moet waai nie. Weet nie wanneer hy moet waai nie. En dan lê hy, dan ruk en pluk hy. Maar die bemanning wil seil.

Dan is die seile op, dan ruk Gus ons dat ons skuins lê net om my te ontstel, dan lê hy weer so ’n bietjie. Michelle en Johan geniet die geseilery en gee nie om as ons skuins lê nie en om te help om die seile groter en kleiner te maak nie. Hulle trek toue en laat skiet soos meesters. Dis net ek wat nie van die omval hou nie.

En so omvallerig, kom ons toe uiteindelik by Tselevinia aan. Ons kan dié plek al ons eie noem, want ons is gedurig hier. Ons gooi anker en vas is ons in die mooi baai. Die jonges baljaar soos kinders in die see. Hulle snorkel en swem en spring van Maja se snoet af.

Swem

Daar gaat hy

Vlieënde Visser

Ons blaas die lilo's op en toe lag ons vir Johan wat so sukkel om op die gladde ding te kom. Ongeduldig help Michelle om die ander een op te blaas. Sy kan nie wag om in die water te kom nie. Toe lê die tweetjies te heerlik op die lilo's en geniet die somer, son en saffier.

Uiteindelik bo-op

Sonbaai

Natuurlik swem die oues van dae ook en dit word ’n heerlike dag. Vergete is my vies wees vir Gus! Toe Johan eers die snorkel onder die knie kry, is daar geen keer aan hom nie. Hulle bekyk die onderwater tonele en verstom hulle aan die verskillende spesies visse. Toe die een snorkel se glasie uitval, maak hulle beurte. Michelle swem met die noedel, terwyl Johan snorkel en dan ruil hulle weer om. Hulle het later krokodilvel van al die geswem. Ai, maar die kinders geniet dit. 

Klaar geswem

"Ek kyk graag so diep in jou oë …"

Ons eet souvlakias wat in Ermioni gekoop is en Suid-Afrikaanse pap. Dit is ’n heerlike afsluiting van ’n baie genotvolle dag.

Sundowners

Pap en vleis