Idhra Eiland. Mandraki moles en Tselevinia.

20 Augustus 2017. Sondag.

Tselevinia tot Tselevinia via Mandraki en Idhra

Archie wil graag vir Johan en Michelle wys hoe lyk Idhra. Die dorpie wat dieselfde naam het as die eiland, is ’n bewaringsgebied. Daar mag nie veranderinge aan die dorp aangebring word nie en daar is ook geen motors in die dorp nie. Daar is wel duisende toeriste daar. En die vervoermiddel is donkies en etlike perde.

Ons trek die anker op en vaar die 8.5 myl na Mandraki. Dit is ’n diep baai waar jy kan anker en dan stap jy dorp toe of vaar in die watertaxi na die dorp. Ons wil dan teruggaan en weer by Tselevinia slaap, want ons is haastig om die volgende dag na Poros te gaan. As jy by Idhra vasmeer, kom jy te laat daar weg.

Op pad

Ons vaar by Mandraki in en wil sommer vry swaai op anker, want ons wil nie lank bly nie. Die baai is te diep, jy moet eintlik anker en ’n lang tou land toe neem end it is te veel moeite vir so ’n kort rukkie. Archie besluit ons gaan gou kyk hoe lyk dit in Idhra se hawe. Ons sal teen die suid kaai vasmeer, dan kan niemand voor jou anker en aan jou boot vasmaak soos by die noord kaai nie.

Maar helaas, daar is nie plek nie en en ons vat die pad terug na Mandraki. Ons gaan maar die tou land toe vat. Ons gooi anker en begin tru. Archie spring af en swem land toe. Toe kom die die man en sê hulle anker is baie skeef en ons is waarskynlik oor hulle anker. Archie maak die tou los en swem terug na Maja. Ons trek die anker op en soek ’n ander plek.  Ons gooi weer. Ek en Johan vloek lekker in Afrikaans en toe groet die vrou langsaan ons in Afrikaans. Sy het elke woord gehoor. Ons lag te lekker.

Sierlike boog

Maak vas

Die anker byt nie en ons trek weer op. Gooi vir ’n derde keer in 15m diep water anker en dit lyk eers of dit sleep, maar toe byt hy. Ons het net 25m ketting uit, maar gelukkig gaan Archie op Maja bly terwyl ons dorp toe gaan. Ons gaan mos vanaand weer op Tselevinia slaap.

Ek, Michelle en Johan stap na die watertaxi en vra wat dit kos en die man sê €6. Dis vrekduur vir ’n 15 minute se pendel en ons besluit om die 2km te stap. Dis warm en ons sweet. Ou Archie bly alleen agter.

Idhra is pragtig en ons stap sukke steil trappies op na bo. Ons kry mooi uitsigte oor die dorp. Ons eet ’n gyro en koop ’n wegneemete vir Archie en toe los ek die kinders en stap terug na my kaptein in die baai by Mandraki. 

Johan en Michelle

Uitsig oor Idhra

Ek en Michelle

Idhra

Idhra taxi's

Hy deel my mee dat ons anker aan ’n vasmeerblok se ketting vasgehaak het. Ons is behoorlik vas. Ons wag dat Michelle en Johan terugkom en Archie bespreek strategie. Wat gaan ons doen om ons anker te bevry.

Plan A. Archie en Johan laat sak ’n tou tot by die anker. Met Johan in die water om sake dop te hou en Archie in Dinkie en ek by die anker katrol probeer ons die anker agteruit uittrek. Dit werk nie.

Plan A

Plan B. Ons ry uit met Maja en soos ons uitry, probeer ons die anker uit te lig. Michelle is op die land, want sy het die toue gaan losmaak. Ek is agter die helm met ’n boot met ’n slap anker, Archie is in die water met die duikbril en Johan is op die Dinkie. Ons probeer ons bes om Maja los te kry. Ek jaag vorentoe en dan agtertoe. Dit kreun en klap en die anker raas. Maar loskom is min. Archie klim aan boord en hy probeer ook. Ons trek so hard dat ons vrees die ankersisteem gaan breek. Plan B misluk. 

Michelle alleen op land

Plan C. Ons maak weer aan die land vas. Johan en Michelle gaan kry die duiker se telefoonnommer by die restaurant en later bel Archie die duiker. Hy sê hy kom sewe-uur. Ons dink dit is die volgende dag maar 19:30 daag die duiker op. Hy is hier. €150 en vyf minute later is ons anker vry. Plan C slaag. Ons is vry.

Die duiker sê hy het ons anker voor die ketting neergesit en seker gemaak dat hy byt. Ons trek die anker styf, maar die blerrie anker is nie vas nie. Toe trek ons maar die anker op, maak die toue los en vertrek na Tselevinia. Ons het nog bietjie daglig oor, maar dit word vinnig donker. Die laaste sonstrale verdwyn agter die berge en dit word amptelik aand.

Ons word toe een van daai jagte wat donkeraand in ’n baai kom en ankerplek soek. Ek vra mos altyd: ”Wat besiel die mense om so laat by ’n plek aan te kom?” Vanaand is ons een van hulle. Ons gooi in die donker anker en die adrenalien sypel uit ons lywe en skielik voel ek baie veilig in die bekende baai van Tselevinia.

Wat ’n dag!