Afskeidsete en tot siens.

7 Julie 2016. Donderdag.

Alles kom op 'n end. Altyd die groot koebaai. Ons gaan eet ons laaste noenmaal by die Green House restaurant. Deon het ’n bottel Roodeberg gebring en ons vat dit saam. Ons vertel vir die eienaar dat dit ’n spesiale bottel wyn van Suid-Afrika is en vra of ons dit kan drink. Hy vra vreeslik uit oor die wyn en daar is geen probleem nie. Ons mag dit drink. 

Opgetof …

… ons ook

Deon bestel seekos en die res van ons lamsbredie. Die kos is ’n fees vir die oog. Die opdienbakke kom al vlammende daar aan en die kos word opgedien. Ons eet heerlik.

Drink Roodeberg

Kos lyk heerlik

Baie dankie Deon en Ryna vir ’n baie besonderse afskeidsete. Die mengsel van die kos en julle samesyn maak dit onvergeetlik.

Deon.

Deon is tevrede

Deon is ’n stapper. Met sulke lang bene kan jy ook nie anders nie. Hy stap nou behoorlik die wêreld plat. Vroegoggend is hy uit en verken. Hy moet vêrlangs familie van Livingston wees.

Dáárby is hy ook ’n fotograaf. Hy net seker ’n miljoen foto’s geneem, gaan nooit êrens sonder sy kamera nie. Alles word op beeld vasgelê.

Hy is baie entoesiasties met die geseil. Hy het gou geleer van toue trek en seile span. Archie verklaar hom as bevoegde dekhand.

Deon skryf:

Wat natuurskoon betref, is die mooiste plek beslis die Komen Adasi anker. Sit daarby ’n redelik stil baai na 2 dae van ’n stormsterkte Meltemi en perfekte 30m sig vir ons snorkelduikers. Ons Aliwalers ken van warmwater bronne, maar hier borrel dit in die see uit! Dit was beslis die plek vir my.

Körmen Adası

Piekfyn duiktoestande

Die tragiek van Ayvalik se Giekse geboue van die 1920’s en Ortedokse kerke wat nou in moskees verander is, lê na aan die hart.

Die “wow” tye was beslis die 8 knope seil in 30+ knope wind en as Gus ons by tye teen 60° geruk het.

Rowwe see

Ryna.

Ryna

Sy kom as ’n ’n onbekende en gaan weg as my vriendin. Sy is altyd reg en gereed om te help. Sy kan ook vreeslik jok! Sy sê sy kan nie kosmaak nie, maar haar kos was heerlik!

Ek het altyd gesing as ek benoud was. Ryna lees. Sy vat haar storieboek, “The Longest Ride” en lees doelgerig, dan gaan die benoud weg. 

Ryna en haar boek

Ek en Ryna het saans op die dek gesit en skerts en grappies vertel. Ek het haar vreeslik geniet.

Ryna skryf:

Die mooiste plek was Yenifoça. Die panoramiese uitsig vanaf ‘n heuwel gee ’n gevoel van rustigheid. Die dorpie is goed beplan, vreedsaam en die mense is hardwerkend. Mens kan LEWE eintlik hier inasem. Yenifoça was ook pragtig….ek sou net die Turkse vlag wat die man op die berg dra met ‘n vlag van die kruis wou vervang … . Ons het ‘n perfekte sundowner op ’n spieëlgladde see geniet. 

 

Yenifoça

Dit was idillies wanneer ons smiddae op anker almal kan ontspan met ‘n glasie wyn in die hand. Maja wat haar stertjie heen en weer wieg om seker te maak ons kan alles rondom ons indrink.

Smiddae op anker

Deon en Ryna was ook modelgaste. Dankie, dat julle by ons op Maja kom kuier het. Ons het dit vreeslik geniet. Julle is altyd welkom!

Koebaai julle

Deon se visuele belewing en ervaring.

Ryna doen die onderwater ding

Vissie en seewiere

"Check" die windmeter links (60 km per uur)

Kaptein hou nie van seesproei nie

Körmen Adası

Maja van onder met dıe kapteın

Kapteın laat nog anker uit

Deon in snorkel "mode"

Kaptein en "First Mate" in die warm water

Körmen Adası (Maja agter)

Pasop! Woman driver!!

Körmen Adası Baai

Foto sessie

Kusadası.

6 Julie 2016. Woensdag. 

Roete tot op datum

Körmen Adası to Kusadası

Wat ’n heerlike nagrus. So anders as die vorige nag. Die verskil tussen sommer net ’n baai en ’n idilliese baai, is Gus.

Deon roei vroeg land toe met Dinkie en loop die wêreld plat. Hy het vreeslike lang bene en groot voete. Hy loop baie vinnig. En baie vêr.

Die oggend is pragtig en die modelle pragtiger. Die son skyn met strale van genot en verf geluk op die gelaatstrekke van die mens. Laat ons lewe, liefhê.

Ek en Archie

Rooikappie en Rooies

 
Een na die ander begin die seiljagte die baai verlaat. Elkeen in sy eie rigting. Na wie weet waar. Êrens heen, op pad na nog avonture en ervarings. Ons is op pad na die einde. Die die laaste vaart voordat Deon en Ryna ons en Maja verlaat. 

Tot siens, Körmen Adası

Landbeen sit

Gus waai nie en ons vaar na ons bestemming, Kusadası, 37°52.263 N, 27°15.767 O, 21.8 myl. Dis ’n rustige vaart, mens kan amper nie dink dat net aan die ander kant daar stormsterkte winde waai nie. Die vergeet kom gou en die onthou raak vaag. Tot ’n volgende keer.  Dan laat Gus my weer onthou.

Kusadası met sy kasteel kom nader en voor ons weet, is ons daar. Ek roep op kanaal 73 en ons wag vir die manne. Hulle wys ons die plek, elkeen doen sy ding en ons is vas. Nou is dit klaar, die gevaardery. Deon en Ryna is nou as’t ware by die huis. Van hier gaan hulle die res van Turkye ontdek. 

Kusadası se kasteel

 
Ons klink ’n glasie op die genotvolle en suksesvolle paar dae wat hulle ons dae vervrolik het met hulle sprankelende teenwoordigheid.

Klink 'n glasie

Körmen Adası.

5 Julie 2016. Dınsdag. 

Sarpdere tot Körmen Adası

Waarheen nou!? In hierdie geweste voorspel hulle Fors 7 winde. Deon voel seker lekker uitgerus na die heerlike nagrus. Ons moet hier wegkom. Ons het twee opsies. Teos Marina, 20 myl, maar ’n stuk is wind-op, dit is noord-oos. Die wind waai ook daar, maar dit is ten miste in ’n marina. Die ander opsie is Körmen Adası 20 myl, ’n ankerplek, maar die winde is nie so kwaai daar nie. 

Deon was vensters

Archie besluit ons sal eers kyk hoe gedra Gus hom op pad na Teos Marina. As hy te erg waai, sal ons roete verander en na Körmen Adası gaan.

En daar trek ons en ou Gus waai. Die see voor op pad na Teos Marina lê blink gewaai voor ons. Ek kyk daai see net so en weet hier kom moeilikheid. Die optimistiese kaptein pak die water aan. Gus waai verwoed. Maja se spoed verlaag drasties met die sterk wind van voor. Die kaptein besef dat ons dit nie kan doen nie. 31 knope van voor is nie jou maat nie, dit kan Elize en Annette vir jou vertel! 

Fyn uitgevat

 
Ons verander rigting na Körmen Adası, 38°01.913 N, 26°52.0945 O, 21.8 myl wat suid-oos lê. Gus waai nou reg en die seile word gespan en ons seil lekker vinnig. Ons kan weer asemhaal en almal slaak ’n sug van verligting. Maja seil vir twee ure.  Ek en die kaptein konfedereer altyd oor seilspan en reef en so aan. Deon bekyk die sake net so en neem onwettig foto’s van die onderonsies. 

Onderonsie

Deon met sy slinger in die hand

Leerling bestuurder

 
Körmen Adası kom vinnig nader en ons waardeer die kalmte van die baai. Anker word gegooi en ons is skielik in die paradys. Hier is dit kalm, maar as jy net aan die ander kant van die rotse kyk, pomp daai see. Die deinings hardloop resies en die perde ry soos by die Durban July.

Die kant kalm, daardie kant rof

Körmen Adası se klippe

 
Ons geniet die water en gaan na die warmbron. Ai, maar die warm water is heerlik. Wat ’n lekker dag. 

Ryna spring

Deon se beurt

Vlieëndervis(ser)

Soos gewoonlik vertel ek en Ryna ’n paar grappies tydens die sundowners op die dek. Daar heers ’n atmosfeer van lag en genot met ’n tikkie “magic”. Nee, nie ’n tikkie nie, dit is “magic”.

Magic

 
Terwyl die arme gaste die skottelgoed was, raak ek en Archie tot ons skande op die dek aan die slaap en skrik eers wakker toe Deon en Ryna al in die vere is!