Limni. Benoudste hawetjie.

2 Junie 2016. Donderdag.

Lagonisi Baai tot Limnis

Ons het n baie rustige nag beleef in Lagonisi Baai. Vandag gaan ons net oor die see na die volgende bestemming. Twee reuse dolfyne kom groet. Gus lê en ons motor al die pad daarheen.

Twee groot dolfyne

 
Die boek sê die hawe se ingang by Limni, 38°45.747 N, 23°19.381 O, 12.1 myl, “is a bit tricky” en wraggies, hy jok nie.

Limni

 
Die ingang slik toe en is baie vlak aan die een kant en jy moet skerp links draai om in te kom. So maak ons toe. Ek staan voor op Maja se snoet en sien net vlakte en benoudste noute. Dis veel erger as net ’n benoude spasie, Deon! Die ingang is klein, maar Archie draai skerp en in is ons. 
 

Benoude hawetjie

Toe is ons in, maar ons moet omdraai om langs die kaai vas te maak. Archie maak daar ’n drie-punt draai in daai klein hawe dat die perde horings kry. Hy kap daai draai soos hy in ’n boek gelees het om dit te doen. My mond is skoon droog. Nou is Maja in die regte posisie en ons vaar na die deel van die kaai wat vir jagte gereserveer is.

Die betonblad van die kaai staan op pilare met groot openinge tussenin wat veroorsaak dat daar nie oral oppervlak is waarteen die fenders kan stoot nie. Maja neig al om onder die kant van die kaai in te foeter, want dit is laagwater. Archie bring Maja tot teenaan die kaai, ek vat helm oor en hy klim af met die vasmaaktou. Maja moet nou in so ’n posisie wees dat die fenders teen die pilare stoot en nie in die gate nie. Dis afstoot en regstoot en tou trek en fenders skuif en vasmaak.

Gelukkig is dit windstil en die fenders word so geplaas dat hulle kan beskerm. En vas is Maja en ons is natgesweet.

Kleurespel

Maja - omgedraai,  vas en veilig

Maar is die dorpie pragtig. Ek kry sommer vir die eerste keer in ’n lang tyd ’n vakansie gevoel, trek ’n rok aan en ons gaan dorp toe. Dis so tipies Griekse eiland, dat my tone omkrul van lekkerkry. Dis sekerlik een van Evia Eiland se juwele. Hier is tot ’n klomp toerbusse.

Dorp toe

Ons loop die dorpie plat. Dis karaktervol, ou huise, nou straatjies, nie net konkreetblokke soos in die meeste ander dorpe op Evia Eiland waar ons die afgelope weke was nie. Daar is so snaakse plat kerk wat in 1851 gebou is.

Mooi dorpie

Plat kerkie

Uitsig van noorde kant

Oral is die inwoners besig met hul daaglikse bestaan. Ou ooms sit op stoele en die tannies kook. Kinders spring in die water. Vissermanne staan en visvang. By 'n muur slaan 'n man die arme seekatte katswink. Eers teen n rots en daarna met 'n houtkolf.

Dis lekker hier. Ons gaan bietjie oorbly.

Lagonisi Baai.

1 Junie 2016. Woensdag.

Chalkis Baai tot Lagonisi

 
Ons word wakker en sien hoe ons ankerplek in die dag lyk. Baie anders as in die nag. Op is die anker en weg is ons. Noord, deesdae altyd noord.

Chalkis Baai in daglig

Archie is mos ’n man van die industrie, so vandag is spesiaal vir hom. Ons gaan anker by Lagonisi Baai, 38°35.257 N, 23°18.431 O, 16.8 myl . Die boek noem dit eintlik  die “Unnamed Bay”. Die plek het nie eers ’n naam nie. Dit sê baie.

Op pad soontoe seil ons vir ’n halfuur. Die kaptein wil deesdae verdomp net alewig seil. As Gus net waag om te waai, word daai seile gespan. Ek is dikmond, want ek is nie vandag lus vir seil nie.

Die baai is versteek agter al die visplase. Kan beswaarlik sien waar is die ingang van die baai. Ons vaar verby die visplase en sien die ingang. Dis maar goed lelik. Die volgende plek is 16 myl verder en ons is nie lus vir verder vaar nie, so ons gooi maar die anker.

Visplaas fabriek

 
Ons uitsig is die visplase en hul geboue en bote. En daar anderkant die koper-nikkel raffinadery. Dit het ’n skoorsteen wat heeltyd bruin rook uitblaas. En soms brand daar ’n vlam en dit raas heeltyd. Archie voel of hy weer by YSKOR werk.

Koper-nikkel raffinadery

 
Toe skielik toe ek al die bedrywighede miskyk, sien ek dat dit eintlik ’n baie pragtige baai is. Doer vêr is hoë berge, hier naby is ’n klein eiland en die wind waai glad nie. Ek sit en bekyk die bedrywighede wat aan die gang is en geniet die rustige aandword.

Lagonisi Baai

Chalkisbrug – Donker vaart.

1 Junie 2016. Vroeg Woensdagoggend.

 

Chalkisbrug deurry

Minute voel soos ure, sekondes voel soos minute. En ons wag en wag op die skril stem op Kanaal 12. Toe skielik, 00:10, lewe die radio en hulle roep. Ons albei spring penorent. Archie antwoord en hulle sê ons moet gereed maak, as hulle weer roep, moet ons gaan.

Staan gereed om te gaan

Die bars stem sê skielik: ”The bridge is open. You must go!” En ons gaan. Oral staan nuuskieriges wat genoeë dááruit put om bootmense in die nag te sien vaar. Ons is nou seker wêreldbekend, want jy sien net kameras wat flits! Soos in verdomp “Smile, you are on candid camera”. (Ek het nog altyd gewonder wat beteken candid camera, ek weet nou!)

Eerste boot vertrek

Ons is derde in die ry. Die eerste jag is deur die brug en reguit kaai toe en kry ’n plek by die kaai. Die tweede jag gaan deur en kry die laaste plek. En ons!? Geen heenkome nie, haweloos. Vir die eerste keer verstaan ek werklik die term “haweloos”. Ons voorland is anker. Ons vat die donker pad en Archie volg sy GPS lyn slaafs. Ons weet dat daar in die water vlak plekke van 1m is. Dis nogal senutergend, so in die donker. Ek moet op die uitkyk wees na vissersbootjies sonder ligte, want baie klein bootjies vang in die nag sonder ligte vis.

Oral langs die see is daar geboue, so ons kan darem sien waar hou die see op en waar begin die land. Na 2.4 baie lang myle, kom ons by die Chalkis Baai, 38°28.584 N, 23°36.948 O aan. Toe gooi ons anker, dit lyk darem of hy byt en ons haal weer asem. Ek kyk op my horlosie – 01:50.

Op anker in Chaklis Baai

Moeg en verlig gaan slaap ons in ’n windstil baai.