Kuşadası. Laaste vaart.

 16 Augustus 2022. Dınsdag.

2022 Roete

Die oggend trek buurman sommer al 5:45 anker op. Dis nog donker toe hy vertrek. Seker moeg van bekommernis. Ons vertrek ook 6:00, soos gewoonlik.  

So verlaat ons ons laaste laaste ankerplek voordat ons vir Maja Kuşadası Marina toe vat waar haar nuwe eienaar haar gaan kry. Die laaste vaart breek aan. Dis nog skemerdonker en ons vaar met ons ligte aan. Verlaat Paulus se baai met Gus wat sterkerig uit hoofland se rigting in ons nekke blaas. Ons los hom in die baai agter, want op die see is dit as't ware windstil.

Sonsopkoms

Ons buurman

Sonstraalpad

Ons vaar in die Samos Strait, die plek waar Turkye en Griekeland die naaste aan mekaar is. Vorentoe, altyd vorentoe. Die Turkse kus is pragtig. Daar is 'n mistigheid oor Turkye, in 'n amper reguit lyn. Gus waai saggies. Maja prrr rustig voort. Ons vaar verby 'n ankerplek waar 'n klomp jagte op anker staan. Met hartseer besef ek dat dit nooit weer ons sal wees nie. Daai deel is nou verby. 

Samos ankerplek

Mistige Turkse kus

Later draai Gus effens en Archie span die genoa. Ons motorseil en dit vermeerder ons spoed darem met 'n halwe knoop in hiedie ligte wind. Ons kry soos gewoonlik ons 30 minute beurte om die helm te beman. En ons vaar vorentoe, altyd vorentoe (behalwe daai een keer in 2019 saam met Elize en Martie) saam met ons kleine Maja (soos my ma altyd gesê het).

Kaptein

First Mate

Laaste seil

Toe lê Kuşadasi voor ons. Dis 'n gawe dorp, nie mooi nie. Dis soos mens altyd van 'n vet meisie sê: "Sy is baie gaaf". 

In die baai staan "Elegant 007", 'n groot superjag met 'n grys agterstewe, asof daar 'n brand was. Ek roep die Marina op Kanaal 73, en hulle sê ons moet buite wag. Archie wag in die marina se ingang en die marinamanne kom daar aangejaag en sê ons moet by die petrolstasie alongside. Ek stry soos gewoonlik en beduie ons wil nie diesel ingooi nie. Hulle beduie ons moet kom. Intussen wil hulle ons net uit die pad kry, want die ou grote moet in die marina vaskry. Sy is 72 m lank. Dis moergroot. Ons wag toe geduldig dat hulle haar vaskry, wat meer as 'n halfuur neem. "Never a dull moment", tot aan die einde.

Marina ingang 

Elegant 007

Hy vat ons toe na ons staanplek vir 14 dae en dis net langsaan die plek waar ons die vorige keer was. Archie tru, en ons maak Maja vir oulaas veilig vas. Sela.

Ons drink ons laaste laaste koue drankies en 'n amper leë gevoel kom oor ons.

Hier is ons nou in Kuşadasi waar Ennes Maja gaan oorvat. Ons gaan eers vir 'n paar dae Goreme, in Capadocia toe. (Ons sal foto's plaas) Dan kom Ennes en hulle gaan die papierwerk doen om Maja op Ennes se naam te kry. Ons bootvrag word dan op sy boot gelaai en hy vat ons Skopelos toe, vir die begin van ons nuwe hoofstuk. Wat dit is, weet ons nog nie.

En om nie vir Archie teleur te tel nie, besluit Maja gou die koppeling aan die geyser moet lek. Mr Fixit moet vir oulaas iets regmaak. Met baie sweet kry hy die fout en herstel dit meesterlik. Wel gedaan, Kaptein!

Laaste koue drankies na vasmeer

Maak waterlek reg

Ekke en my Maja

Ons is nog steeds sigeuners, maar net nie seilende nie.

Port St Paul. Bonus

 15 Augustus 2022. Maandag.

Ons laaste dag was so lekker dat Archie besluit ons bly sommer nog 'n dag hier. Ek vertrou nie vir St Paul so heeltemal nie, want hier waai mos altyd wind hier. Maar ons bly.

Archie roei ons om Su Eiland en Maja staan eensaam en alleen in die baai. (Ek wonder of sy weet ons het haar verkoop...) Ek gaan haar baie mis. Ons sien die nare seegras van naderby en nou weet ons hoekom 'n anker nie in sukke gras byt nie. Dis nogal vêr om om die eiland te roei, maar ou Archie doen goed. Lekker rustig en stadig, asof ons wil keer dat die tyd uitloop. In die vêrte is Samos, die eiland wat altyd vir Gerrie so gefassineer het en waar Elize en Martie in 2019 saam met ons was. So baie herinneringe. So baie ervarings.

Archie roei

Maja

Samos in die vêrte

Maja

Seegras

Su Eiland met hoofland in die agtergrond

Ons swem gereeld is die amper yskoue water. Ek besef ek gaan nooit (never say never) weer rondom Maja op anker kan swem nie.

Later kom daar nog 'n jag en gooi vêr voor ons anker. In die baai self is net eintlik plek vir een jag om anker in sand te gooi. Die kaptein toets nie of sy anker gebyt het nie.  Archie toets altyd ons anker deur vir Maja in tru te sit teen 2 500 000 opm (refs) om te sien of anker hou.

Nog later kom 'n groot jag ook in. Gooi nog verder voorder anker en vat 'n tou land toe. Hulle bly vir een uur en vaar verder.

Toe begin die aksie. Gus waai, maar nie te sterk nie en buurman besluit om 'n tou land toe te vat. Ons vermoed hy vertrou nie sy anker nie. Later gaan maak hy weer landlyn los en trek anker op. Dis nou al sterk skemer. Hy gooi weer anker en hoop seker dit het gebyt. Die verskil tussen slaap en slapeloos op anker, is as jy weet die anker het gebyt.

Hier op Port St Paul waai die wind uit die weste en uit die ooste. Dan kyk Maja wes en dan kyk sy oos. Dis nie altyd goed vir anker nie, want as ketting styf raak, moet anker in die sand draai. Archie dink nie ons ketting was ooit styf nie.

Ek word wel in die nag wakker van die ankerketting en Maja wat kreun, maar ons anker hou. Dis net doodgewone ankerketting-geluide. Gus het heelnag gewaai, nie te sterk nie, maar sterk genoeg vir ons buurman om hom te bekommer.

Port St Paul. Afskeidsdag

 14 Augustus 2022. Sondag.

Weereens is dit 5:00 uit die vere. Kapteinskoffie, kry vir Maja gereed en vertrek na Port St Paul, 25 myl. Altinkim is doodstil in die oggend. Almal slaap seker hulle roes af na 'n nag van goedkoop alkohol en seks. 

Weer wind-op en teen die deinings in. Gelukkig waai Gus omtrent nie, maar die deinings is daar. Ons vaar verby talle visplase en stadig maar seker kom ons bestemming nader. Dit voel vreemd om te dink dat die uurglas van die lewe van seilende sigeuners besig is om leeg te loop.

Visplaas

Visplaas

Ons wil eers weer by St Nikolas gaan probeer anker. Die bodem lyk aaklig en ek gooi net een keer. Anker sleep en ons gaan toe maar net langsaan na Port St Paul. Die anker byt en ons is vas.

Ek hou eintlik glad nie van Port St Paul nie, al het Paulus ook hier geskuil. Die wind waai altyd hier en as jy nie op die regte plek gooi nie, is die houkrag nie goed nie. Ons het darem 'n sandkol gekry.

Port St Paul

Port St Paul

Port St Paul

Port St Paul

Reier

Dit word 'n idiliese anker. Gus waai nie, dis nie so warm nie en ons swem heerlik. Dis ons laaste anker saam met Maja. Ons drink ons laaste koue drankies en ek geniet my laaste ankerswem waarvoor ek so lief was. Ek spring seremonieel in die see. Ek klou vas aan die laaste ankerswem-ervaring.

One eet ons laaste eenvoudige anker-aandete op Maja. Hoender en bulgar, met slaai. So baie laastes. En hier op 'n heel ongewone, windstil en salige Port St Paul.

Laaste "cold beverages" na anker

Laaste swem

Laaste skemerkelkie

Laaste avondmaal

Dis so ongewoon hier op Port St Paul. So anders. Ek wil vashou aan die dag, maar die son gaan tog onder. Glip deur my vingers. 'n Traan glip uit my oog, rol teen my wang af en val in die see. Die dag is  voorwaar 'n afdkeidsgeskenk aan ons, die seilende sigeuners.

Sonsondergang

Altinkum.

13 Augustus 2022. Saterdag.

Ons vertrek weer douvoordag na Altinkum, 23 myl. Hier werk dit so - ons gaan noord, wind-op, want die Meltemi waai vanuit die noorde of noord-weste of noord-ooste. Hy begin eers later in die dag te waai, so as jy vroeg vertrek, kan jy vêr kom voordat hy begin waai. Jy vaar nog steeds teen die deinings in, maar ten minste sonder dat ook Gus teen jou is.

Douvoordag

Die deinings wissel tussen groot, medium en effe groot. Ons vaar redelike maklik vorentoe, altyd vorentoe. Motorseil ook vir 'n ruk. Ons vaar verby Didum Marina, wat sommer so tussen niks en nêrens gebou is. 

Die boek beskryf vir Altinkum as 'n "hell hole". Die houkrag is wel goed en daar is goeie beskutting teen Gus. Maar die boek sê: "At night the bay resounds to over-amplified music from the clubs and bars so don't expect to get much sleep here. It seems to exist solely for bad tourism that promotes sun, sex and cheap alcohol ... ." Wel, dit was toe ook so. Dit lawaai vir die vale, die hele dag lank, maar aand nog erger. Maar ons is veilig geanker en dit is al wat saak maak. 

Toe ons jonk was, was muur-tot-muur matte die in-ding. Wel hier is muur-tot-muur sambrele die in-ding. Van die weste tot die ooste sien jy net sambrele. Bruin lywe swem. Watersport word in die oortreffende trap beoefen. Jet ski's jaag rond met 'n fenominale spoed. Dis valskerms, motorbote wat gillende jongmense in goeters rondtrek, waterkarre en miljoene gulets wat met harde musiek verbyvaar. Voorwaar 'n helgat.

Wonder bo wonder kan ons wel slaap én geniet die sondigheid amper.

Didim Marina

Lywe

 

Muur ...

... tot muur sambrele

Sonsoekers

Watersport

"Parasailing"

Waterkar

Gulet

Turgutreis

12 Augustus 2022. Vrydag.

Ons besluit om na Turgutreis, net 5 myl te gaan. Hulle voorspel erge middagwinde in al die ankerplekke. Ek is so emosioneel uitgeput, dat Archie besluit ons gaan na 'n marina toe. 'n Veilige hawe dat die geknakte riet rus vir haar siel kan kry. Ek waardeer sy bedagsaamheid regtig baie. 

Sommer gou-gou is ons daar en geluklige is daar vir ons 'n heenkome daar. Die marina manne is op hulle pos om ons te help. Archie doen sy tru-ding meesterlik in ons spasie in. En vas is ons. Veilig en geborge. Geen bekommernis oor Gus vanaand nie. 

Turgutreis Marina

Ons gaan stap in die dorp rond. Aanvanklik amper half doelloos. Later begin ons om die dorp te geniet. 

Blommeboog

Muur mosaïek

Ons stort sommer twee keer en ruik heerlik. Ek kry my welverdiende (baie duur) rus vir my siel en slaap die nag soos 'n baba. 

Akyarlar

 11 Augustus 2022. Donderdag.

Die weervoorspelling voorspel vandag wind vir die geweste. Hulle sê wel dat die wind teen 21:00 bietjie sal bedaar.

Ons vertrek na Akyarlar, 9 myl. Soos gewoonlik waai die wind vroegoggend nie sterk nie. Dis 'n groot baai waar ons al baie geanker het, ook saam met Gerrie en Ansu in 2014. (Die jaar van my allerergte menopause)

Akyarlar

Akyarlar

Dit gaan aanvanklik goed. Gus waai liggies. Maar hoe later hoe kwater. Toe word dit een van daai ankers wat ek met 'n passie haat. Gus waai laat dit bars met windvlae wat jou herwaarts en derwaarts waai. 'n Hele klomp jagte soek hier skuiling. Almal met net een vraag in hulle harte - gaan die anker hou?

Dit gaan rof in hierdie baai. Ons het lanklaas Gus sò beleef. En om alles te kroon, kom gooi 'n jag met die naam Sue, te na aan ons anker. Hulle trek toe maar anker op, en gooi weer, hierdie keer veilige afstand van ons af. (Ek weet nie hoekom is ek nou skielik lus vir die gebruik van matrooswoorde nie)

Ons kry die nuus van die huiskoop-prokureur, dat die kontrak eers die eerste week in September, of dalk later gereed sal wees vir teken. Ennes, Maja se nuwe eienaar, druk ons vir 'n datum oms ons in Kuşadasi te ontmoet en vra ook wanneer hy ons en ons bootvrag vol huisware, Skopelos toe moet vat. Die arme man moet ook sy reëlings tref. Ons weet ook nie waar ons gaan bly as ons in Skopelos kom nie. Die verkoper sse prokureurs raai die verkoper aan dat die koper nie moet intrek voordat die kontrak nie geteken is nie. Dis hoe dit in Griekeland werk. Nie soos Suid-Afrika waar jy okkupasiehuur kan betaal nie. Nou kan ons ons goed in Marchie's Place se stoorkamer stoor, maar ons kan nie intrek nie.

Al die vrae sonder antwoorde. Al die onsekerheid oor ons toekoms. Gus se gewaai druis in my are en ek voel my hart klop en in my keel kom sit. Archie sê as dit nie vir die bootvrag vol goed was wat ons gekoop het nie, het hy vir hulle gesê hulle kan die huis in hulle gat druk en terug Suid-Afrika toe gegaan. (Hy het dit darem mooier gestel) Ons Schengen dae is net genoeg vir kontrak teken en dan Volos toe te gaan vir vingersfdrukke vir ons Goue visum. Die spanning is net te veel vir my (en Archie).

Gus gaan lê eers na middernag. Maja en haar vriendinne kon toe ontspan, en ek ook. Hy het vir 10  ure aanmekaar met 'n sterk fors en baie erge skeeflê-windvlae gewaai. Van 21:00 gaan lê, was daar nie sprake nie.

ReplyForward

Bodrum. Vir oulaas.

 10 Augustus 2022. Woensdag.

Ons is nou op ons laaste been terug na Kuşadasi, waar ons vir Maja gaan verlaat.

Archie maak al die landtoue los, rol dit op en sit dit op Maja om uit te droog. Ons verlaat Cokertme en begin vaar. Die kaptein is net 'n silhoette agter die stuur.  Vandag gaan ons terug na Bodrum, 20 myl, om daar te anker. Ons begin vroeg, voordat die son op is en Gus begin waai. Ons het so bietjie kosvoorraad nodig. Die anker byt en ons is weer in die bekende baai, met sy mooi kasteel.

Vaarwel Çokertme

Vaarwel Çokertme

Nat landtoue

Kaptein

Kasteel

Archie haal vir Dinkie af en ons roei dadelik land toe voordat Gus begin waai. Onthou Dinkie se enjin is mos stukkend. Ons deel Bodrum met die groot passasiersskip, Costa Venezia, wat 4 000 passasiers aan boord kan hê. Met die gevolg is dat hierdie Bodrum pomp. Duisende lywe loop en koop en eet en drink.

Costa Venezia

Haal Dinkie af

Die aand begin met die amper volmaan wat lyk of hy by die berg wil afrol. Groot en rond en wit. Pragtig. Die aand hier in Bodrum het beskillende dimensies van desibels. Vroegaand rustige skemerkelk en meze musiek. Later in die aand is dit eet-musiek. Dan sit die restaurante vol met hongerige plesiersoekers wat die Turke se koskultuur beproef.

Dan begin dit. Eine kleine naghtmuzik. Behalwe dat dit nie eine kleine is nie. Bodrum verander dan na Bodrum drum drum drum. Oorverdowende nagklubmusiek. Ons aanvaar dit maar as deel van ons Bodrum-ervaring en word deel daarvan.

Weereens geniet ons vir oulaas ons geliefde Bodrum, wat so deur die jare heen op ons gegroei het.

Totsiens Bodrum drum drum. 

Sit die bal aan die rol