Reis na Roemenië. Deel 2.

5 en 6 September 2019. Donderdag en Vrydag.

Ons trein is uiteindelik gereed en 21:30 klim ons. Jy moet seker maak jy is in die regte wa, want die Bucharest wa word later afgehaak en aan ander lokomotiewe gehaak. Ek en Archie is alleen in die vier-bed wa. Wat 'n geluk. Ons slaan ons slaapbanke af en sit langbeen, net soos op Maja.

Langbeen sit

Lees lekker

Ons gaan slaap en so teen 01:35 maak hulle ons wakker. Ons is by die Turkye-Bulgaarse grens. Almal uit en hul stempel ons paspoorte. 'n Ent verder neem hulle weer ons paspoorte in. Nou is ons wettig in Bulgarye. 

Ons ry die trein, ons ry die trein, ons ry die Turkse trein. Die landskappe flits verby. Dan stop ons, dan wag ons, dan ry ons weer.

Bulgarye deur die venster

By een stasie staan  ons vir amper twee ure stil. Ons wa word afgehaak en aan ander lokomotiewe gehaak. Gedurig. Na 'n lang pad is ons by die Roemeense grens. Weer paspoorte in om te stempel. Ons kruis die Blou Donau met die langste staalbrug oor 'n rivier in Europa. Die Blou Donau flits verby. Ons is in Roemenië!

Blou Donau

Blou Donau

Bucharest groet ons 19:05 met 'n miernes van mense. Ons voel vreemd. Maar ou Archie koop sy internet, metro kaart en daar klim ons en ons tasse die metro en ry na ons woonstel.

En ons is tuis, vêr van ons kleine Maja in 'n lugversorgde woonstel.

Reis na Roemenië. Deel 1.

4 en 5 September 2019. Woensdag en Donderdag.

Ons reis na Roemenië begin toe ons opstaan, klaarmaak en vir Maja groet. Archie kry ons tasse met die hulp van my en die passerelle van Maja af. "Tata Maja", stort 'n traan, klim in die taksi en veerboot toe met ons. Dis 'n pragtige dag in Mytilini. Die veerboot vertrek. Die see is sag- golwend.

 

Marina vroegoggend

Reg vir "southern gales"

"Blou ballas"

Tata Maja

 

Tot ons driekwart pad is. Toe begin Waaivalik se wind. Gus met sy legioen perde kom aangehardloop. Maar die veetboot voel 'n veer. Wieg net liggies in die sterk wind. Ons vermoede is bevestig. Die wind waai regtig áltyd hier in Ayvalik. Die veerboot meer vas en ons klok in Turkye.

Ons klim die dolmuş otogar toe, klim toe 12:00 die groot Metro bus na Istanbul. Daai winde waai die bus behoorlik hot en haar. Dis hiérdie winde wat sterk van die binneland tot in Ayvalik waai. Ek kan maar net nie wegvlug van Gus nie. Die kalant volg my waar ek ook al gaan. Ons kom 22:00 by die otogar in Istanbul aan.

 Almal klim af, wat vir ons na 'n taamlik onbekende plek lyk. Archie vir ons 'n kamer vir die nag in die Lider Otel bespreek. Die busbestuurder sê ons moet af, die rit is klaar. Gelukkig sê Archie vir hom ons moet Lider toe. Hulle is so gaaf om ons by die hotel af te laai. Ons ry eers saam met die bus in die busterminaal se benoude binnegoed rond. Dit is nog net ek, Archie en 'n ander vreemde man in die bus. Dis draaie en beton en lae mure. Die ondergrondse pad lyk vir my na die ideale plek vir 'n reeksmoord. Sê vir Archie ek sal nie graag in die nag hier wil loop nie. Ons groet die bestuurder met die hand.

Die Lider Otel is maar kommin, maar sooo gerieflik naby. Ons is dankbaar om heerlik te stort, ons kop op 'n kussing te kan neerlê en 'n welverdiende nagrus te kry.

 

Lider Otel

Uitsig van ons kamer

 

Die volgende dag los ons die bagasie in die hotel en gaan vroeg dorp toe. Sultanahmet toe. Ons bekyk die Blou Moskee en Aghia Sophia. Ons gaan besoek die cistern. Geniet die atmosfeer van Istanbul.

 

Blou Moskee

Aghia Sophia

Traankolom

Medusa

Sultanahmet

 

Ons verlaat die hotel om 12:00. Twee metro ritte verder en ons is by die Halkali stasie waar ons kaartjies koop. Hier op die nuwe stasie is daar geen kafees of iets nie. Die kaartjieverkoper sê ons moet met die metro drie stasies terug gaan, want daar is kafees waar ons kan wag.

Toe begin die groot wag van agt ure, tot 21:40, vir ons trein na Bucharest. Archie koop vir ons 'n döner en ons sit in die park en eet. Die bankie raak te hard en ons sleep ons tasse na Madam Jackie en drink koffie en eet 'n stuk kaaskoek. Ons sit 'n paar ure daar.

 

Madam Jackie

 

Toe gaan ons terug metro stasie toe en vat die metro terug Halkali toe. Ons sit toe vir nog 'n uur of wat daar. Almal wag daar en almal het 'n sak vol kos vir die 21-uur lange treinrit.

Lesvos Eiland. Mytilini Marina.

1 tot 3 September 2019.

2019 totale roete

 

Vandag is ons laaste vaart vir die 2019 seilseisoen. Ons trek anker op en vertrek uit die klein baai. Gus waai lekker rustig. Wat 'n heerlike manier om die seisoen mee af te sluit.

 

Sonopkoms oor Turkye

Laaste vaart

Rotsformasie

Kaptein

 

Ons weet dat die wind nader aan Mytilini sterker gaan waai, masr dit sal van agter wees. En dis toe net so. Bietjie sterker, maar nie soos in Waaivalik (Ayvalik) nie. Die bekende ou kasteel op die heuwel, heet ons welkom by die hawe. Gus waai baie ligter hier.

 

Mytilini kasteel

 

Ons roep die hawepolisie en verwittig hulle dat ons wil inklok en 'n engel uit die hemel met 'n donkerblou polisie uniform kom vang ons toue. En vas is ons. Nou is dit paspoort kontrole toe om ons paspoorte te stempel. Die amptenaar kyk ons so en vra of ons weet dat ons nog net vyf dae in Griekeland mag bly. Ons weet dit terdeë, dis waarom ons so vroeg ophou seil. Ons moet uit Griekeland, want anders word ons onwettige immigrante en die tjoekie is ons voorland.

Ek gaan terug boot toe en Archie durf die doeane en hawepolisie aan. Terug op Maja kry ons reuse bure. Ek voel omtrent soos Jan en die boontjierank, maar daar is nie net een reus nie, daar is drie!

3 Reuse

 

Archie kom terug, ons is gewettig en ons vaar na Maja se winterheenkome in Mytilini Marina. My rug, eintlik boudspier, is nog steeds seer van toue trek. En steeds moet ek gedurig nog toue trek. Dis maar die lot van 'n matroos!

Die groot werk begin. Maja word gewas. Toue word afgehaal en Dinkie geweek. Enjin se olie word gedreineer en nuwes word ingegooi. Ratkasolie word vervang. Die enjin word gespoel met vars water.

 

Boot word gewas

Toue word geweek

Maak ankerboks skoon

Olie word geruil

 

Die stuurwiel word afgehaal en gebêre. Die instrumente paneel word toegemaak en Sullivan se rooi sak  kom handig te pas om dit waterdig te hou. Dan maak Archie dit met nog 'n blou seil ook toe. 

Sullivan se rooi sak

 

Fenders word aangetrek en op belangrike plekke gehang. Maja gaan hierdie jaar in die water oorwinter. Toue word uitgesit, veral teen die suidewinde van die winterstorms. Die genoa word afgehaal en gestoor. Dinkie word afgeblaas en gaan rus ook in die stoorkamer.

Fenders word aangetrek

Dinkie kom aan boord

Toue word beplan

 

Werk, werk, werk. Die 4de September neem ons die 9:00 veerboot na Waaivalik en dan die 12:00 bus na Istanbul. Ons kom 20:00 in Istanbul aan, dan oornag ons in die nabygeleë, vreeslik lelike Lieder Hotel.

Die volgende dag klim ons die trein na Bucharest, Roemenië.

Wie weet waar?

31 Augustus 2019. Saterdag.

Vandag gaan ons uitklok. Tot siens Turkye! Eerstens moet ons gaan diesel ingooi. Die marina man is op sy pos in sy dinghie. In hierdie wind sal ons nooit alleen kan alongside nie. Ek is al so moeg vir my eie ou windstories. Dis al waaroor ek deesdae kan skryf. Wind, wind en wind. So vreeslik vervelig. Die winde van Waaivalik  waai waarlik weer woes. Wind, wind en wind!

Twee manne van die brandstofstasie is gereed op die kaai om die toue te vang en die dinghie stoot Maja nader aan die kaai. Gus wil ons weg van die kaai waai. Ons gooi diesel in en toe vat ons die pad na die veerboothawe waar ons moet uitklok.

Gus waai tussen 20 en 28 knope. En soms kry ons ook 'n heerlike 31 knope! Hoe de moer gaan ons hier by die hoë kaai vasmeer! Gus waai 'n bietjie ligter  aan die kant van die hawe. Daar is 'n jongman in die veerboot met 'n tuinslang. Hy spuit die vloer skoon. Ek roep hom. Hy kom help, maar na twee pogings, is ons nog steeds nie vas nie. Gus waai Maja doodeenvoudig weg van die kaai af. Dan is een tou vas, en die ander toue kom nie by nie, want ons is al te vêr van die kaai gewaai. Maak dan die tou los en probeer weer.

'n Ander man kom beduie vir ons dat ons op 'n ander plek moet vasmaak en help met die toue en ons is vas en uitasem en my rug is seer van al die toutrek.

Wel, ons gaan hawepolisie toe en die man wat ons tou gevang het, gee vir ons 'n briefie waarop daar in Engels staan ons moet hom 140 tl betaal vir die vasmeer. Dit is R350.00! Archie sê hy wil dan 'n kwitansie hê. Die man vra hom toe nie weer vir geld nie. Skelm! 

Toe vertrek ons uit Ayvalik, waar die wind altyd waai. Ons vaar so skeef-skeef na ons nuwe bestemming, 16.6 myl. Die windvlae peper ons, maar hoe verder ons van Ayvalik wegvaar, hoe rustiger word die see én Gus.

Ons bestemming is 'n snaakse baai wat aan weerskante onderwater rotsplate het. Ons vaar maar versigtig in en gooi drie keer anker voordat ons tevrede met die posisie is. As jy hier anker sleep, strand jy op die rotsplate. Maar is dit salig! Dis rustig, sonder sterk wind. Hemels!

Ankerplek

Strand meubels

Ons bring ons laaste ankeraand rustig deur. Kalmte daal op ons én die baai neer. Hemels en salig.

Turkye. Ayvalik.

29 en 30 Augustus 2019. Donderdag en Vrydag.

Bademli tot Ayvalik

 

Ai, dit was die sterkste wat Gus nóg hier by Bademli gewaai het. Maja word eintlik so skeef gewaai. Ek maak maar vir my 'n koppie nag-tee. Teen 23:30 waai hy vir 'n rukkie nie so sterk nie, maar 2:30 is hy én al sy makkers op volle sterkte terug.

Ons staan vroeg op en vertrek 6:30 na Ayvalik, 25.7 myl. Die poyraz help ons dat ons met die genoa kan motorseil. Later is dit amper windstil en ons vaar vorentoe, altyd vorentoe. Mens kan amper nie glo dat Poseidon geel winde (fors 6) voorspel nie.

Ons sien 'n skool dolfyne en vaar na hulle toe. Baldadig swem en speel die jongspan met Maja. Te mooi. Toe is hulle weg.

 

Onderwater

Dolfyn

 

In motor advertensies adverteer hulle soms van hoe vinnig 'n motor van 0 tot 100 km/u kan versnel. Dis die wrrrmkrag of iets. Vandag het ek gesien hou vinnig Gus van 4 knope wind tot 21 knope kan versnel. Sy wrrrmkrag was so vier bootlengtes. Die een oomblik waai hy 4 knope en die volgende waai hy 21 knope van voor af. Die geel winde is hier! 

Dis nou een ding van die blêrrie Ayvalik omgewing. Die wind waai altyd hier. Al die voëls wat altyd op die bakens sit, het ook weggewaai. Onse kleine Maja lê sommer skeef op pad marina toe.

 

Geen voëls nie

 

Ek roep droë-mond benoud die marina man oor die radio. Ons moet nou in 'n 20+ knope wind vasmeer! Hy kom en in die marina waai dit gelukkig net 18 knope. Archie tru netjies, soos 'n meester in die nou spasie in en ons meer sonder sukkel vas. Ons is hier.

Toe kom Zafer kuier. Hulle is saam met vriende in Ayvalik en hy kom groet ons  gou. Ons gaan drink 'n koffietjie (soos Pierre en Annatjie) by Bloom, die marina se koffiekroeg. Eintlik drink Zafer koffie en ons tuisgemaakte limonade. Ons kuier heerlik en toe gaan hy terug na sy vriende en Nuran wat vir hom wag. So 'n gawe man. Altyd lekker om hom te sien.

 

Zafer kom kuier

Ek en Zafer

Archie en Zafer

 

So kom verblyf in Ayvalik en ook in Turkye tot 'n einde. Hierdie noorde het ons aan die korthare beetgehad. Maja gaan mos in Mytillini, Lesvos, oorwinter. Ons moet uit Griekeland, want ons Schengen tyd is amper op. Ons kon nie in Turkye te vêr suid gegaan het nie, want dan moet jy wind-op terugkom. Toe gaan ons maar na Bademli toe. Die poyraz waai in dié deel van Turkye elke aand met mening. Dis nie so aangenaam op anker as die wind elke aand om jou huil en tot 25 knope waai nie. 

Hier by Ayvalik en net noord van Ayvalik, is baie ankerplekke, maar dis nie opgewasse teen Gus se aanslae nie. So, dis nie uit eie keuse dat ons so min hier in Turkye rondgerits het nie. Gus lê die reëls neer en ons moet na sy pype dans. Ek het eenmaal gesê Ysland is van ys gemaak. Wel, Ayvalik is van wind gemaak.

Die son sak vir oulaas hier by Ayvalik en môre gaan ons uitklok en terug Griekeland toe.

 

Ayvalik

Voëlverskrikker

Meeue

Soek skoor

oor

Son sak

Sonsondergang

 

Turkye. Bademli Ankerplek 4.

28 Augustus 2019. Woensdag.

Soos gewoonlik het Gus die hele nag gewaai. Heen en weer, die kant en daai kant toe. Gelukkig word dit dag en 10:00 hou hy op met die gewaai en waai. Wie weet waarheen.

Ek en Archie klim in Dinkie en gaan verken die ander klein eiland van Witsand Baai. Ons kyk uit oor die suidelike ingang tot Bademli en êrens daar is Ankerplek 3. Ons stap tussen die olyfbome langs die see. Heerlik.

 

Daar is rommel op die strand. Soos gewoonlik soek Archie vir "treasures", soos Michelle altyd sê. En dit is sy gelukkige dag! Hy kry twee parte vir Dinkie. Twee goeters waarin jy die pomp druk om Dinkie op te blaas.

Soek skatte

Ons stap

Suidelike ingang

 

Toe stap ons anderkant toe en sien Ankerplek 2 in die vêrte. Pragtig. 

 

Ankerplek 2 in die vêrte

 

Onder ons, weggesteek tussen die bome, is Maja en haar vriendin op anker. Die toerbootjies is op hulle pos om sonsoekers in die pragtige water te laat swem. Dis heerlik om die seisoen met so 'n pragtige ankerplek af te sluit. Dié Bademli is darem sowaar pragtig. Veral in die dag as die poyraz (oostelike landbries) nie waai nie.

 

Olyfbome

Maja

Witsand baai

Ankerplek 4

 

Ons swem weer in die pragtige water. Koud en verfrissend. Môre gaan ons terug Ayvalik toe en daarna is dit Lesvos, waar Maja gaan oorwinter. Maar eers moet ons (eintlik ek, want die kaptein slaap mos soos 'n flippen baba) hierdie nag verby kry met die sterk poyraz wat ons sonder twyfel weer gaan teister. En hy is op sy pos, al van 19:00 af.